علی غفوری
عطار نیشابوری در «منطق الطیر» داستانی بس شگفت آور نقل می کند. هزاران مرغ در پی یافتن «سیمرغ» تن به سفری بی بازگشت می دهند. در این سفر هفت وادی: طلب,عشق،معرفت،استغنا،توحید،حیرت و سرانجام فنا و شهادت در انتظار آنان است . مرغان در این سفر پای می نهند و در منزل آخر این سفر دراز و مهیب از انبوه آنان تنها سی مرغ بر جای می مانند که با نگریستن در خویش در می یابند که«سیمرغ» در حقیقت در وجود خود آنان و در همان «سی مرغ» نهفته بوده است و در جذبه خداوند غرق می شوند. چون نگه کردند آن «سی مرغ» زود،بی شک این «سی مرغ» آن «سیمرغ» بود.