کاپیتالیسم

نکته اولیه روسو این بود که ایده مزیت نسبی زمانی به حد خودش می‌رسد که نیازهای بقای بشری را تامین کند. از آنجا که هر کسی باید بخورد و بنوشد، نیاز به آن دارد که کس دیگری عرضه کالاهای معیشتی و اساسی را تامین کند؛ به همین خاطر کالاهای معیشتی به‌طور متناوب تحت شرایط به‌شدت غیر بهینه هم تولید می‌شود و این به نوبه خود به معنای آن خواهد بود که هزینه‌های تولید برای برآورده کردن نیازهای بقا به نسبت بالا خواهد بود؛ درحالی‌که برگشت آن برای تولیدکنندگان به‌طور قابل ملاحظه‌ای پایین خواهد بود.

مساله آدام اسمیت، عنوانی که تقریبا یک قرن بعد از درگذشت آدام اسمیت در آلمان رایج شد، در واقع نسخه آلمانی بحث‌های اولیه فرانسه درباره روابط میان آزادی مثبت و آزادی منفی از یک طرف و کار و حق کار از طرف دیگر بود. همان‌طور که در مباحث اندیشمندا‌ن فرانسوی مطرح بود مساله بر سر رقابت ادعاهای فردگرایی در مقابل نوع‌دوستی تحت شرایطی که تا آن زمان بدون هیچ شبهه‌ای «کاپیتالیسم» نام نهاده شده بود، متمرکز بود. مساله با اختلاف ظاهری میان نظریه اخلاقی که اسمیت در کتاب «نظریه عواطف اخلاقی» که در سال ۱۷۵۹ مطرح…

کاربرد سیاسی پرسش یا سوال اجتماعی با استحاله مفهومی و سیاسی سوژه کاپیتالیسم مرتبط بود؛ زیرا دیده می‌شد سوژه کاپیتالیسم از راست فرانسه به سمت چپ فرانسه حرکت می‌کند. در سال۱۸۴۷ یک مجموعه چند جلدی «تاریخ طبقه کارگر از برده تا پرولتاریای امروزی» توسط ژوزف رابرت جامعه شناس مسیحی که به «روبرت دووار» مشهور بود، چاپ شد.

تقریبا مالکیت را می‌توان با هر چیز جمع بست. ما صاحب بدن خود هستیم درست همان‌طور که صاحب تلفنمان هستیم حتی با آنکه این دو نوع از مالکیت مستلزم انواع متفاوت حق، مسوولیت یا حقوق است. این به آن خاطر است که حقوق یا مسوولیت‌های مالکیتی را می‌توان هم بر مردم و هم بر نهادهای غیرشخصی مانند حکومت، صندوق، شراکت، بنگاه، تعاونی، صنف، کلیسا، قصبه، تیم، دانشگاه، موسسه یا هیات امنا به‌کار برد. احتمالا در طول زمان، هرکدام از این انواع مالکیت‌های متفاوت قادر به تغییرات تند بوده و توانسته در یک فضای حقوقی…

دنیای اقتصاد-گروه اقتصاد بین‏‏‏‏‏‏‏‌الملل: به نظر می‌رسد کاپیتالیسم از اصول اولیه خود دور شده و دستاوردهای حاصل از آن به خطر افتاده است. تمایل سیاستمداران غربی به مداخله در اقتصاد، وضع مقررات و هزینه‌کرد بیشتر برای راضی کردن همه ذی‌نفعان، منجر به جان گرفتن پدیده «دولت بزرگ» شده است. این روند با باور بنیادی کاپیتالیسم یعنی کاهش حضور دولت برای فراهم کردن فضا برای آزادی و خلاقیت فردی، در تضاد بوده و پایه‌های این نظام فکری را لرزان کرده است. بزرگ شدن دولت با ناکارآمد کردن کاپیتالیسم مدرن، نه تنها ناامیدی مردم را التیام نمی‌بخشد، بلکه آن را…