رونق تولید به‌عنوان یکی از مهم‌ترین اهداف ‌اقتصادی، مورد توجه دولت سیزدهم قرار گرفته است. اما به نظر می‌رسد نگاه سیاستگذار به رونق تولید، بیش از آنکه آینده‌نگر و رو به جلو باشد، بر احیای تولید تاریخ‌گذشته متمرکز است. اصرار به بازگشایی برخی از کارخانه‌ها و تولیدات که در گذشته فعال بوده اما در حال حاضر صرفه اقتصادی برای تولید ندارند، منابع و انرژی را به هدر خواهد داد. به نظر می‌رسد که این سیاست ریشه در «فوبیای تخریب خلاق» دارد. همان‌طور که توجه به «تخریب خلاق» باعث می‌شود که فضا برای رقابت…