وی خاطرنشان کرد: البته این اعداد مربوط به تهران است و وقتی از این شهر خارج می‌‌‌شویم، وضعیت بدتر از این است. کل پیشرفت برنامه نوسازی بافت فرسوده در کشور در تمام سال‌‌‌های اخیر زیر ۲۰‌درصد است. اینکه می‌‌‌گوییم پیشرفت برنامه نوسازی بافت فرسوده تهران نزدیک ۵۰‌درصد است، به این دلیل است که به طور مشخص در ۱۲ سال گذشته شهرداری تهران حمایت‌‌‌های ویژه‌‌‌ای از این موضوع داشته و باعث شده که این جریان در مقایسه با سایر نقاط کشور با سرعت بیشتری در پایتخت دنبال شود.  حاج علی اکبری با اشاره به اهمیت تامین خدمات پشتیبان سکونت در بافت‌‌‌های فرسوده، گفت: با نگاهی به سال‌‌‌های ۹۶ تا ۱۴۰۰ مشاهده می‌شود بودجه‌‌‌ای که از طرف شهرداری تهران صرفا برای تامین خدمات در این محدوده‌‌‌ها تخصیص پیدا کرد، حدود ۱۵ برابر رشد داشته و این نشان می‌‌‌دهد که حداقل در ۱۵ سال گذشته، نوسازی موضوع اولویت‌‌‌داری برای شهرداری تهران بوده است.  وی در عین حال یادآور شد: البته مساله نوسازی ابعاد بسیار متنوع‌‌‌تری دارد و امری پیچیده، گسترده و چندوجهی است؛ بنابراین نمی‌توان انتظار داشت که شهرداری تهران به تنهایی برنامه نوسازی را پیش ببرد. در همه جای دنیا حتی در کشورهایی که ساختار مدیریت شهری یکپارچه دارند، نوسازی به عنوان یک امر فرابخشی تلقی می‌شود یعنی هم دولت‌‌‌های ملی و هم دولت‌‌‌های منطقه‌‌‌ای در کنار شهرداری‌‌‌ها قرار می‌‌‌گیرند تا جریان نوسازی پیش برود.  مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران درباره زمان موردنیاز برای نوسازی بافت‌‌‌های فرسوده پایتخت گفت: برای نوسازی پلاک‌‌‌های کم‌‌‌دوام و آسیب‌‌‌پذیر و مقاوم‌‌‌سازی آنها در برابر زلزله، اگر بخش عمومی برای تامین خدمات و پشتیبانی و سکونت در این بافت‌‌‌ها حمایت لازم را داشته باشد، با یک برنامه ۱۰ ساله می‌توان از این شرایط گذر کرد و به نقطه‌‌‌ای رسید که تهران یک شهر امن باشد و با وقوع زلزله، دل کسی نلرزد.  وی در عین حال هشدار داد در صورتی که امکانات دستگاه‌های مختلف برای عبور از بحران بافت فرسوده مجتمع نشود و حمایت لازم صورت نگیرد، با وضعیت فعلی چشم‌‌‌انداز امیدوارکننده‌‌‌ای را نمی‌توان انتظار داشت. حاج علی اکبری گفت: با سالی ۲ یا بعضا ۵/ ۱‌درصد نوسازی در حال حاضر، شاید روند شکل‌‌‌گیری بافت‌‌‌های فرسوده از روند نوسازی سرعت بیشتری بگیرد.