حضرت آیتالله خامنهای، رهبر معظم انقلاب، در هفدهمین روز از اردیبهشتماه سال جاری به مناسبت روز کارگر ارتباطی تصویری با هفت مجموعه تولیدی داشتند و در بیاناتی به اهمیت زیرساختها بهویژه حملونقل تاکید کردند و آن را عاملی در جهش تولید دانستند. ایشان تاکید کردند که حمایت از تولید صرفاً به معنای تزریق نقدینگی نیست و بخشها و زیرساختهایی هستند که باید برای جهش تولید به آنها اهمیت و اولویت داده شود.
بارها این مساله را شنیدهایم که ایران میتوانست هاب حملونقل منطقه خاورمیانه و راه ارتباط شرق به غرب و جنوب به شمال باشد اما با وجود ظرفیتهای مناسب جغرافیایی مانند ارتفاع مناسب از سطح دریا و وجود زمینهای مسطح برای کشیدن جاده و بزرگراه و ریل، این صنعت آنطور که باید و شاید، توسعه نیافته است. به نظر میرسد در این مهم یک غفلت تاریخی از سوی سیاستگذار انجام گرفت و در دورانی که نه خبری از فرودگاهها و بنادر عظیم کشورهای حاشیه خلیج فارس بود و کشورهای شمالی راههای مواصلاتی و ناوگان حملونقلی سریع و ایمن خود را راه نینداخته بودند، ما فرصتی تاریخی را از کف دادیم.
افتتاح راهآهن خواف-هرات توسط دو رئیسجمهور ایران و افغانستان خبر بسیار خوبی بود که در ۲۰آذرماه ۱۳۹۹ انتشار یافت. به عقیده تحلیلگران افتتاح این خط آهن، گامی است در راه توسعه ارتباطات درون تمدنی ایران و متضمن توسعه مبادله بین ملتهای شکلدهنده این تمدن است. تکمیل و توسعه شبکههای ارتباطی ایران و همسایگان اعم از راهآهن، جادهای و هوایی و ادامه آن به گستره این حوزه تمدنی نهتنها به مثابه فراهم ساختن خطهای تجاری مواصلاتی است، که متضمن توسعه، صلح و حفظ امنیت ایران و اقوام و ملتهای شکلدهنده این تمدن است.
جهان ما سال ۲۰۲۰ را با بحرانهای بزرگی چون خشکسالی، آتشسوزیهای گسترده در جنگلها و ویروس کرونا پشت سر میگذارد. واکنش دولتها، جوامع و بنگاهها نسبت به پاندمی کرونا بر سبک زندگی ما نیز تاثیرگذاشته است و سیستمهای حملونقل منطقهای و جهانی نیز از این تغییرات گسترده بینصیب نبودهاند، چراکه جابهجایی یکی از عوامل اصلی گسترش این ویروس در جهان شناخته شده است و از همین طریق نیز از شهر ووهان چین که گفته میشود این ویروس در ابتدا در آنجا دیده شده به دیگر نقاط جهان گسترش یافته است.
بهرهبرداری از راهآهن خواف-هرات در نگاه اول ممکن است جذابیت چندانی برای مخاطبانی که پیگیر مسائل اقتصادی-سیاسی روز هستند نداشته باشد به شکلی که حتی برخی نمیدانند که خواف شهری در جنوب استان خراسان رضوی و هرات از شهرهای مهم در تاریخ ایران است که امروزه در غربیترین نقطه افغانستان جا خوش کرده است.
وقتی صحبت درباره مشکلات حملونقل است باید ببینیم درباره چه حجمی از خدمات به صاحبان کالا صحبت میکنیم. حملونقل جادهای شامل دو سرفصل کلی است؛ یکی حمل مسافر و دیگری حمل بار. بیشتر مباحث در حوزه حمل مسافر به حمل بینشهری و خدمات عمومی برمیگردد که با معضلات زیادی نیز روبهرو است؛ عدم توجه کافی به نوسازی ناوگان اعم از سواری و اتوبوسها و نبود سیاستهای حمایتی از این حوزه، مهمترین چالشهایی هستند که در این بخش وجود دارد.
همواره یکی از چالشهای اساسی در بحث ترانزیت و صادرات کالا، وجود ناوگان فرسوده به ویژه در بخش جادهای است. این ناوگان فرسوده بهطور حتم با هزینههای بالای نگهداری روبهرو است و به دلیل استهلاک مضاعف قطعات، میزان مصرف سوخت حداکثری و خارج از استانداردهای بینالمللی نه برای دولت و نه برای بخش خصوصی ارزشمند نیست و سطح ناکارآمدی این سیستم را پایین میآورد.
اینکه دولتهای یازدهم و دوازدهم توجه و علاقهای بسیار به توسعه زیرساختهای حملونقل کشور داشتهاند، انکارناپذیر است. اگر دولت مرحوم هاشمیرفسنجانی را از حیث کارهای عمرانی زیربنایی، دولتی علاقهمند به سدسازی و دولت دکتر احمدینژاد را دولت مسکنساز با ساخت مسکن مهر بدانیم بیتردید مسیر تدبیر دولت دکتر روحانی در اجرای طرحهای عمرانی از توسعه زیرساختهای حملونقل، خصوصاً احداث راهآهن و بزرگراهها میگذرد که صدالبته وزن احداث راهآهن در آن بارزتر است. شاید از این منظر دولت دکتر روحانی دولتی راهآهنساز باشد.
اجرای استانداردهای ۸۵گانه خودرویی از سال ۹۶ و به منظور رعایت استانداردهای لازم برای خودروهای وارداتی اجباری شد. پس از آن یک زمان سهساله برای خودروهای داخلی اعلام شد که تاکنون برخی خودروسازان خواستار مهلت بیشتر بودهاند که با وجود این درخواستها، سازمان استاندارد اعلام کرد مهلت بیشتری به خودروسازان داده نمیشود. از اواخر سال ۹۸ و با شیوع کووید ۱۹، سازمان ملی استاندارد بر لزوم رعایت استانداردهای ۸۵گانه بیش از پیش تاکید کرد. خودروسازان نیز با توجه به شرایط پاندمی کرونا خواستار تمدید استاندارد آلایندگی یورو ۵ شدند.
پیش از ورود به بحث «ظرفیتها و توان صنعت حملونقل دریایی در جمهوری اسلامی ایران» باید به تاریخچه این صنعت در کشور، تاریخچه این موضوع در جهان و تعریف کلی حملونقل دریایی نگاهی اجمالی بیندازیم تا بتوانیم با دید درستتری به دستاوردهای حاصلشده در حملونقل دریایی و شرایط امروزش نگاه کنیم.
کشتی مونیخ مرسک که از ژوئن ۲۰۱۷ بهکار گرفته شد شاهدی بر پیوند فنی اطلاعات و حملونقل قلمداد میشود. کابین کشتی همانند یک کابین بسیار بزرگ هواپیما پر از صفحات رایانه است. این کابین به طور کامل از شیشه ساخته شده و چرخ بسیار بزرگی شبیه به اهرم کنترل خلبان در آن قرار دارد. حمل ۲۱۴ هزار تن بار از یک بندر به بندر دیگر فقط به ۲۸ خدمه نیاز دارد. فقط یک نفر از اعضای خدمه میتواند بر بارگیری و تخلیه ۲۰ هزار کانتینر کشتی نظارت کند.
وقتی از توسعه صنعت ریلی و پیشرفت کشور در بخش راهآهن حرف میزنیم، لازم است به خوبی از ابعاد و زوایای این کلمات آگاه باشیم و بر الگوهای موفق این حوزه در جهان آگاهی داشته باشیم. اگر خصوصیسازی بخش راهآهن در ژاپن و آمریکا جواب داد یا راهآهن سوئیس کماکان با مدیریت دولتی به عملکرد موفق خود ادامه میدهد، اینها همه مدیون الگوهای درستی است که در ذهن مدیران راهآهن و سیاستگذاران بخش حملونقل قرار داشته است. از آنجا که اقتصاد از جنبههای مختلف از بخش حملونقل ریلی و مجموعه زیرساختهای ارتباطی تاثیرات بزرگی میپذیرد، فهم درست و موزون از مساله توسعهنیافتگی یا رکود بخش راهآهن و ریل میتواند در هدایت ما به سمت ساحل مقصود راهگشا باشد. به باور من رابطه عمیقی میان پیشرفت صنعت ریلی با پیشرفت کشور وجود دارد.
از احداث راهآهن سراسری در ایران بیش از ۹ دهه پرفرازونشیب میگذرد و از آغاز خصوصیسازی در این حوزه کمتر از دو دهه. کارنامه این سالیان گواه ظرفیت بکر و شناختهنشده برای سرمایهگذاری و ورود بخش خصوصی است که حملونقل ریلی را به غول خفته اقتصاد ما بدل کرده که در شرایط کنونی با اندکی درایت میتواند لوکوموتیو رشد و توسعه کشور باشد.
با توجه به اینکه منطقه غرب کشور دارای پتانسیل خاصی در جذب بار و مسافر است، بهطور قطع مستقل شدن حوزه راهآهن غرب میتواند به صنایع و مشاغل و تجار و بازرگانان مستقر در غرب کشور کمک کند. همچنین معادن بکر در این ناحیه میتوانند با استفاده از حملونقل ریلی از این موضوع بسیار منتفع شوند. به ویژه با توجه به مشکلات خاصی که در حملونقل جادهای با توجه به شرایط آبوهوایی وجود دارد، حملونقل ریلی با ورود به این منطقه کمک شایانی خواهد کرد.
مخالفت با الگوی خصوصیسازی راهآهن در ایران در کنار نقد برخی سیاستهای حوزه ریلی از سیدمرتضی ناصریان چهره خاصی در صنعت ریلی ساخته است. البته ناصریان موافق راهآهن دولتی نیست. او که از کارشناسان باسابقه حوزه ریل و راهآهن است که هم سوابق پژوهشی و هم فعالیتهای اجرایی بسیاری در صنعت حملونقل داشته، در سالهای اخیر نیز بعضاً در سمت مشاور شرکت حملونقل ریلی در حوزه سرمایهگذاری به فعالیت پرداخته است. وی در گفتوگوی خود با «دنیای اقتصاد» ضمن یادآوری مشکلات بیشمار کشور در حوزه توسعه راهآهن، اقدام شرکت ذوبآهن اصفهان در سرمایهگذاری برای بومیسازی تکنولوژی تولید ریل را گامی بلند در مسیر خروج کشور از وابستگی به خارج دانست و خاطرنشان کرد: با اینکه کمتر کسی از بین مقامات دولتی به کمک ذوبآهن اصفهان شتافت تا تولید ریل بومی شود اما این شرکت موفق شد سرانجام با استانداردی مناسب و قابل اعتنا به هدف بزرگ خود در زمینه تولید ریل دست یابد. ناصریان با یادآوری ضرورت سرایت این رویکرد به بسیاری از حوزههای دیگر صنعت راهآهن یادآور شد: لازم است بومیسازی بسیاری از تجهیزات ریلی در دستور کار صنایع داخلی قرار گیرد. مشروح گفتوگوی مرتضی ناصریان با «دنیای اقتصاد» که ابتدا در خصوص پروژه بومیسازی ریل قطار در شرکت ذوبآهن اصفهان و فواید و نتایج آن بوده و سپس به مشکلات صنعت حملونقل میپردازد را در ادامه بخوانید.
سعید رسولی، مدیرعامل راهآهن جمهوری اسلامی ایران تصریح میکند: در برنامه ششم توسعه تاکید شده حملونقل ریلی بار در پایان برنامه به ۳۰ درصد و مسافر به ۲۰ درصد از سهم کل جابهجایی بار و مسافر در کشور برسد اما این موضوع عملیاتی نشد که به عوامل مختلفی برمیگردد. مثلاً در یکی از احکام در نظر گرفته شده بود یک درصد از فروش نفت و گاز کشور باید به حملونقل ریلی اختصاص یابد که انجام نپذیرفت. در زیرساخت اما طرحهای بزرگ ریلی در کشور در حال احداث است که یکی از آنها پروژه استراتژیک چابهار-زاهدان است. به عقیده رسولی ظرفیت بالای کشور و موقعیت ژئوپولتیک و جغرافیایی خاص ما در منطقه میتواند کشورهای محصور در خشکی اطراف ما را به آبهای آزاد متصل کند. توسعه مرزها به بهرهوری حداکثری مستلزم تلاشهای جمعی از جمله توافق با کشورهای همسایه، رقابت با کریدورهای رقیب، توسعه بازارها و... است.
صنعت هوایی در ایران همچون بسیاری از حوزههای دیگر دارای چالشهای فراوانی است با این حال وابستگی این حوزه به امکانات و تجهیزاتی که غالباً از کشورهای خارجی تامین میشود، کار را برای فعالان این حوزه بیش از پیش دشوار کرده است. لازم به گفتن نیست که این وابستگی خارجی در دوره تحریمهای بینالمللی که در چند سال اخیر و با کمپین فشار حداکثری ایالات متحده نیز تشدید شده است، چه وضعیت پرفشاری را بر صنعت هوایی ایران تحمیل کرده است.
وضعیت زیرساخت فرودگاههای کشور و امکان ارائه خدمات در وضعیت همهگیری کرونا، چالش بزرگی است که کشورها و دستگاههای گوناگون خدمترسانی در جهان را با چالشهایی فراوان از جمله تشدید مشکلات خاص هر حوزه مواجه کرده است.
از نخستین روزی که عبارتهایی چون «جهانی شدن» و «دهکده جهانی» به واژههایی رایج بدل شد، شاید کمتر کسی تصور میکرد که آسمانهای جهان خالی از پرواز پرندههای ساخت بشر شود. امسال اما در اوج پیشرفت فناوری، هواپیماها در آشیانهها چشمانتظار پرواز هستند. کووید ۱۹ در چشم بههمزدنی به معضلی جهانی تبدیل شد و اقتصاد تازه جان یافته بینالمللی را قربانی مطبوع خود یافت. افزایش تقاضای بیمه بیکاری، افت شدید بازارهای مالی جهان، سقوط بیسابقه بازار نفت و افزایش تقاضای وام اضطراری از صندوق بینالمللی پول تنها برخی از صدماتی است که به پیکره اقتصاد جهانی وارد شده است.
افتتاح پروژه ریلی خواف-هرات پروژه جدیدی است که با طول ۱۵۰۰ کیلومتر چندی پیش با دستور رئیسجمهوری ایران و افغانستان افتتاح شد. پروژهای که با تلاش مهندسان ایرانی،ارتباط ریلی افغانستان را با غرب فراهم میکند.
توسعه آزادراههای کشور از مهمترین سیاستهای دولت برای برونرفت از بنبستهای پیشروی حوزه حملونقل است که این توسعه به علت نبود نقدینگی کافی نیازمند سرمایهگذاری است در همین راستا خیرالله خادمی معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل شرکت ساخت و توسعه زیربنای حملونقل معتقد است: استفاده از منابع بازار و بخش خصوصی ازجمله بورس و منابع بانکی در کنار منابع دولتی از راهکارهای تأمین سرمایه در این حوزه است. به گفته وی به نظر میرسد باید جهت تأمین منابع مالی این حوزه مشابه سایر کشورهای پیشرفته صندوقی ایجاد شود. منابع مالی این صندوق را میتوان از عوارض عبور و مرور یا درصدی از سوخت مصرفی تأمین کرد. متن زیر ماحصل گفتوگوی ما با خیرالله خادمی مدیرعامل شرکت ساخت و توسعه زیربنای حملونقل حول محور ظرفیتها، دغدغهها و کموکاستیهای رشد و توسعه زیرساختهای حملونقلی است.
حملونقل دریایی از دیرباز به عنوان مهمترین ابزار توسعه تجارت بینالمللی مطرح بوده و امروزه در دنیا، حملونقل دریایی حرف اول را در جابهجایی بار میزند چراکه ارزانترین، ایمنترین و سهلالوصولترین نوع نقل و انتقال است. بنابراین بنادر بازرگانی برای کشورهایی که از دریا بهرهمندند، دروازه اصلی تجارت خارجی و رکن اساسی اقتصاد ملی به حساب میآیند. ویژگیهای ممتاز حملونقل دریایی موجب شده است تا در حال حاضر بیش از ۹۰ درصد جابهجایی تجارت جهانی کالا را دربر بگیرد و سایر شیوههای حملونقل از جمله جادهای، ریلی و هوایی تنها سهمی ۱۰درصدی از دنیای حملونقل دارند.
بنادر از جمله عوامل تسریع در فرآیند توسعه اقتصاد ملی و منطقهای و یکی از حلقههای اصلی حملونقل دریایی و مبادی ورود و خروج کالا بهشمار میروند که در سراسر دنیا، حکم داراییهای راهبردی ملی را دارند. از اینرو بنادر بازرگانی کشور، دروازه اصلی تجارت خارجی و رکن اساسی اقتصاد ملی به حساب میآیند و کارکرد بیوقفه، پایدار و خدمات پیوسته آنها تاثیر حیاتی و همهجانبه بر همه ابعاد و جنبههای اقتصادی، اجتماعی و امنیتی زندگی مردم و سطوح مختلف جامعه دارد.
محمد راستاد، معاون وزیر راهوشهرسازی، میگوید سازمان بنادر و دریانوردی برای حمایت از شرکتها و موسسات دانشبنیان و تلاش برای تجاریسازی و استفاده از ظرفیت علمی و فناوری شرکتهای دانشبنیان داخلی، حداکثر بهرهگیری از توان تولیدی و خدماتی این مجموعهها را در دستور کار خود قرار داده است. در این راستا، برای ساخت قطعات و تجهیزات دریایی، بندری و مخابراتی از توان تولید داخل بهره برده شده است. مدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی همچنین به استقبال بخش خصوصی برای سرمایهگذاری در پروژههای سازمان بنادر و دریانوری اشاره و اظهار میکند: خوشبختانه سازوکاری که سازمان بنادر و دریانوردی برقرار کرده بهگونهای است که بخش خصوصی اقبال مناسبی نسبت به حضور، فعالیت و سرمایهگذاری در بنادر تجاری کشور نشان داده است. این سرمایهگذاریها در قالب قراردادهای اجاره یا BOT انجام میشود که هم برای تامین تجهیزات غیراستراتژیک و هم کارخانههای تولید ارزش افزودهای وجود دارد. در حال حاضر ۳۳۶ قرارداد با بخش خصوصی داریم؛ قراردادهای سرمایهگذاری که ارزش این سرمایهگذاریها معادل ۱۶۳ هزار میلیارد ریال است. او به مسائل و مشکلاتی که برطرف شدن آنها میتواند به توسعه سهم ریل و افزایش بهرهگیری بنادر از حملونقل ریلی کمک کند اشاره کرده و میگوید: نیاز داریم پایانههای ترکیبی توسعه پیدا کند که در واقع در پسکرانه بنادر جانمایی شود. بازطراحی آرایش هندسی خطوط ریلی برای افزایش ظرفیت بندر باید در دستورکار قرار گیرد. توسعه ایستگاههای پشتیبان بندر، افزایش ظرفیت و حذف گلوگاههای ظرفیتی ریلی منتهی به بنادر و تفکیک عملکرد ریل و جاده برای افزایش راندمان بندر هم باید صورت بگیرد.
امروزه فناوریهای نوین در همه جای زندگی انسان حضور دارند، در برخی جنبهها به شدت مفید هستند و در برخی وجوه دیگر اگر از آنها به درستی استفاده نشود، با آسیبهایی همراه هستند. صنعت حملونقل از جمله مواردی است که فناوریهای نوین تا حد بسیار زیادی میتواند عملکرد آن را بهینه کند. طبیعتاً بهکارگیری فناوریهای نوین در صنعت حملونقل ملزوماتی دارد و باید بستر آن فراهم شود. این ملزومات طیف گستردهای را در برمیگیرد که میتواند شامل مسائل فنی، حقوقی و قانونگذاری، سیاستگذاری، اقتصادی، فرهنگسازی و... شود. همانطور که فناوریهای نوین در همه حوزهها ابتدا با مقاومتهایی همراه بوده است و آمادگی لازم برای استفاده بهینه از آن وجود نداشته در حوزه حملونقل هم چنین مسالهای وجود دارد.
اجرای طرح پرداخت الکترونیکی عوارض آزادراهی (ETC) مزایای متعددی دارد که بهطور اجمال میتوان به موارد زیر اشاره کرد: سهولت در تردد، صرفهجویی در زمان (کاهش زمان سفر)، شفافسازی اطلاعات، جلوگیری از فرار ترافیک، امکان چندنرخی کردن عوارض و ایجاد نرخ پویا و شناور، امکان پیمایشی کردن پرداخت عوارض، کاهش هزینههای وصول عوارض، حذف دخالت انسانی، صرفهجویی در مصرف سوخت و کاغذ، کاهش آلایندگی ناشی از مصرف سوخت و... .
مشکل اصلی در وصول عوارض آزادراهی این است که مردم با چرایی پرداخت عوارض در آزادراهها آشنا نیستند. اگر مردم با دلیل آن آشنا شوند، بخش مهمی از مشکل عدم وصول عوارض آزادراهی در کشور برطرف میشود. دانستن اینکه عوارض قرار است صرف چه چیزی میشود، همکاری مناسب مردم در پرداخت عوارض را در پی خواهد داشت. این عدم آگاهسازی عمومی منجر به این شده است که تنها از طریق بهکارگیری ابزارهای قانونی و اجبار، به دنبال اخذ عوارض از ترددکنندگان آزادراهی باشیم. همانگونه که میدانیم، جادههای معمولی را دولت احداث میکند که بسیار هم پرتردد هستند. طبق قانون در کشور، شاهراههای اصلی کشور که همان آزادراهها هستند با مشارکت بخش خصوصی احداث میشوند.
اجرای طرح الکترونیکی کردن عوارض آزادراهی (ETC) ارزش افزوده زیادی برای بخش آزادراهی دارد. اولین ارزش افزوده آن صرفهجویی در زمان کاربران آزادراهی است. در زمانهای تعطیلی، مراجعه به آزادراهها افزایش یافته و صفهای طولانی پشت باجههای اخذ عوارض تشکیل میشود.
با وجود تحریمهای طولانیمدت و سختگیرانه و تحمیل شرایط خاص که اکثر برنامهریزیها و پیشبینیها را مشکل مواجه و غیرقابل حصول کرده، ساخت و توسعه آزادراهها در کشور تا حدود زیادی مصون از اثرات مخرب تحریمها قرار دارد و میتواند بدون اتکا معنی داری به سرمایهگذاری کشورهای خارجی در داخل کشور مورد توجه قرار گیرد و از ظرفیتهای موجود داخلی با تشویق سرمایهگذاران بخشهای غیردولتی بتواند به اهداف موردنظر برسد. ساخت ۱۰ هزار کیلومتر آزادراه برای تکمیل شبکه آزادراهی و تکمیل برخی کریدورهای مهم و ترانزیتی مانند:
شرکت ستاره یاران زمین در سال ۱۳۷۶ در زمینه حمل و نقل بین المللی و ترانزیت کالا تاسیس شده است. این شرکت در سال ۹۲ و ۹۶ توانسته عنوان شرکت نمونه در حوزه حمل و نقل بین المللی را در استان خراسان رضوی کسب کند. همچنین در سال ۹۸ به عنوان شرکت نمونه کشوری در حوزه خدمات تجاری و ترانزیت کالا در روز ملی صادرات برگزیده شده است. در حالی که تنها شرکت برگزیده در حوزه حمل و نقل بین المللی کالا بوده که این موفقیت را در کشور کسب کرده است.
با اتخاذ و اعمال روشهای مدیریتی مناسب، توسعه بازار کسب و کار و افزایش بهره وری در شرکتهای تابعه در طول سال مالی منتهی به ۳۱/ ۳/ ۹۹ ، با وجود رکود در برخی بازارها و صنایع، موسسه صندوق پس انداز کارکنان راهآهن، موفق به دستیابی به رشد قابل توجهی در زمینههای مختلف فعالیتهای خود شده و در این مسیر اقدامات متعددی برای افزایش بازده داراییها و سودآوری سرمایه گذاری ها در این موسسه صورت گرفته است.
شرکت توسعه بازرگانی متیل همیار از شرکتهای تازه تاسیس فولاد متیل است که با هدف توسعه حمل ریلی بر ساخت و بهکارگیری ۱۰۰۰ واگن باری و ۲۰۰۰ ناوگان جادهای برای حمل محصولات تمرکز کرده است. این شرکت بر اساس رسالت ترسیم شده فولاد مبارکه برای مدیریت توزیع محصولات خود تشکیل شده که در این راستا فعالیتهای متنوعی طی سالهای اخیر انجام داده است. بر اساس سیاستهای فولاد مبارکه طی یکی دو سال اخیر علاوه بر مدیریت توزیع محصولات فولاد مبارکه، تامین مواداولیه کارخانههای وابسته به فولاد مبارکه بهویژه فولاد سنگان نیز در دستور کار هلدینگ متیل قرار گرفته است. شرکت توسعه بازرگانی متیل همیار در ابتدا به منظور فعالیت در حوزه بازرگانی و خریدو فروش کالا تاسیس شد، اما پس از تامین مواد اولیه کارخانههای وابسته به فولاد مبارکه، اصلاح اساسنامه در سال ۹۹ صورت گرفت و حمل مواد معدنی نیز به اساسنامه قانونی متیل همیار اضافه شد و این شرکت به عنوان بازوی اصلی حمل بهویژه حمل ترکیبی شرکت فولاد متیل و برنامهریزی حمل محصولات نقش بسزایی ایفا کرده است.