شیر خفته را دریابیم

اما از گذشته، در کشور هند با وجود اینکه معادن مختلف سنگ همچون مرمریت، گرانیت در نقاط مختلف این کشور نظیر راجنیت و گوجرات وجود داشته است، میزان واردات سنگ به این کشور مقدار قابل ملاحظه ای بوده و صادرات این محصول، مقدار بسیار کمتری را شامل می‌شده است. به عنوان مثال کشور هند در سال ۲۰۱۵ چیزی در حدود ۲۹۶ ملیون دلار، واردات سنگ داشته و در حدود ۳۰ میلیون دلار سنگ صادر کرده است. آماری که به وضوح نشان از سبقت واردات این محصول نسبت به صادرات آن در هند دارد.  به‌همین خاطر این ظرفیت وجود دارد که از بازار هند به عنوان هدف صادراتی ایران، به نحو بهتری استفاده کنیم. می‌توان با اجرای سیاست‌های درست در قبال بازار سنگ مصرفی در این کشور، سهم خود را به میزانی بیش از سطح فعلی افزایش دهیم. مواردی نظیر حضور قوی‌تر در نمایشگاه‌های تخصصی این صنعت از جمله مواردی است که می‌تواند برای حضور پررنگ تر فعالان ایرانی موثر واقع شود.

ضمن اینکه در کنار معرفی تولیدات ایران، باید بازاریابی برای محصولات نیز از طریق حضور مداوم مورد توجه قرار گیرد. به‌هر صورت این کشور در ادبیات توسعه ای، امروزه به عنوان شیر خفته اقتصاد دنیا قلمداد می‌شود که در حال توسعه زیر بناهای خود است و این روند، در ابعاد بسیار وسیع در حال انجام است. به‌همین خاطر  در اتاق مشترک ایران و هند تلاش می‌شود تا زمینه حضور فعال تر برای علاقه مندان به حضور در بازار این کشور فراهم شود. حضوری که در سال‌های آینده نتیجه‌ای جز سهیم شدن ایران در بازار مصرفی آن کشور نخواهد داشت. اما متاسفانه باوجود این تلاش‌ها، کماکان بسیاری صادرکنندگان ما به اهمیت این بازار پی نبرده اند و آنطور که دورنمای اقتصادی این کشور نشان می‌دهد، به نقش این کشور در آینده اقتصاد جهانی واقف نشده اند. به‌همین خاطر با تبیین دقیق این موضوع برای صادرکنندگان، می‌توان به جایگاه بهتری نسبت به رقبای منطقه ای دست پیدا کرد. شورای همکاری ایران و هند نیز بارها اعلام کرده است که این آمادگی را دارد تا ترتیب اعزام هیأتی از صادرکنندگان و تولیدکنندگان سنگ را فراهم آورد و امکان ارتباط آنها را با واردکنندگان و مصرف کنندگان سنگ در هند از طریق جلسات مشترک ایجاد کند.

البته  باید به این نکته اشاره کرد که تامین تقاضای مشتری در این صنعت، باوجود ارتباط فراوان با تکنولوژی‌های فراوری و فن آوری‌های نوین، بخشی نیز به سلیقه مصرف کنندگان وابسته است. به‌همین خاطر برای بررسی این نکته که آیا سنگ ایران در هند امکان فروش دارد یا خیر، باید با معماران و طراحان این کشور ارتباط برقرار شود تا ضمن دریافت ذائقه مشتری در این کشور، بتوان محصولات را به گونه ای معرفی کرد تا آن را در چرخه مصرف خود جای دهند.

سنگ ما کیفیت خوبی دارد  و اگر بتوان سلیقه مشتری هندی را تامین کرد، دور از انتظار نیست که صادرات بالایی رقم بخورد. به هرصورت در داخل کشور تولید کنندگانی داریم که با کیفیت بالای محصولات خود می‌توانند در بازار رقابتی وارد شوند و شانه به شانه دیگران فعالیت کنند. اما واقعیت این است که برخی تولیدکنندگان ما نیز از این امکان برخوردار نیستند. برای بهبود سطح کلی تولیدات، می‌توان از طریق تشکیل شرکت‌های مشترک با طرف خارجی، ضمن بهره گیری از سرمایه و تکنولوژی آنها، محصولات و تولیدات را نیز بر اساس سلیقه و ذائقه آنها تولید کرد.از طرف دیگر با توجه به مشکلات بانکی که عملا مشکل مشترک تمامی‌بخش‌های صنعت محسوب می‌شود و انتظار نمی‌رود به این زودی‌ها بتوانند فعالان مختلف از تسهیلات ارزان قیمت استفاده کنند، برای بهبود وضعیت صنایع مختلف از جمله صنعت سنگ، باید به دنبال راه حل‌های دیگری بود که یکی از آنها ارتقا سیستم مدیریتی است و موجب بهبود در آینده این صنعت خواهد شد و زمینه حضور کارآفرینان واقعی را در این بخش بیش از پیش مهیا خواهد کرد.