در این زمینه سوالی که مطرح می‌شود این است که خودروسازان خود خواهان تولید خودروهای ناقص هستند یا فشار سیاست‌گذاران صنعتی منجر به ادامه تولید چنین خودروهایی شده است؟ آنچه مشخص است تولید خودروهای ناقص برای خودروسازان به‌طور حتم هزینه‌ساز است؛ چراکه به گفته برخی از دست‌اندرکاران تولید، برای تکمیل این محصولات، خودرو یک بار دیگر باید در خطوط تولید خودروسازان قرار بگیرد. هرچند قرارگیری دوباره در خطوط تولید مانع از بیکاری کارگران خط می‌شود، اما در هر صورت برای خودروساز هزینه ایجاد خواهد کرد.

به این ترتیب به نظر می‌رسد که خودروساز با آگاهی از کمبود برخی از قطعات چندان تمایلی به تولید محصول ناقص ندارد؛ چراکه این اقدام با توجه به شرایط نقدینگی آنها، ‌هزینه‌ساز خواهد بود. اما در پاسخ به این سوال که سیاست‌گذاران و تصمیم‌سازان صنعت خودرو به‌خصوص مسوولان صنعتی چه نفعی از تولید ناقص می‌برند باید گفت که محصولات ناقص هم در آمار تولید خودروسازان جای می‌گیرد، بنابراین مسوولان صنعتی می‌توانند ادعا کنند که تولید روالی عادی دارد و حتی پیش از گذشته رشد داشته است.بدین ترتیب اگر تولید ناقص خودرو برای خودروساز نفعی ندارد، اما حداقل برای مسوولان صنعتی کشور شاهدی بر ادامه تولید و رشد آن خواهد بود. آنچه مشخص است در شرایط کنونی برنامه‌ای برای توقف تولید محصولات ناقص وجود ندارد و تولید برای جا خوش کردن در پارکینگ خودروسازان همچنان ادامه دارد. اما در مورد تولید محصولات ناقص یک کارشناس خودرو در گفت‌و‌گو با «دنیای‌اقتصاد» نظر دیگری دارد.

وی با انکار نقش مسوولان صنعتی در این مورد تاکید می‌کند که خودروسازان در هر شرایطی به‌دنبال تامین نقدینگی هستند و تولید خودروهای ناقص نیز خود گواه نبود نقدینگی در این شرکت‌ها است. این کارشناس خودرو ادامه می‌دهد که در خودروسازی با توجه به عدم تامین برخی قطعات، تولید‌کنندگان به اصطلاح «دو تا یکی یا سه تا یکی» می‌کنند، به این معنا که کسری قطعات یک خودرو را از خودرو ناقص دیگر تامین می‌کنند. این کار می‌تواند از تعداد خودروهای ناقص در شرکت‌های خودروساز به میزان چشمگیری کم کند. وی ادامه می‌دهد که یا کسری قطعه خیلی زیاد است که خودروساز نمی‌تواند به اصطلاح دو تا یکی کند یا خودروساز با توجه به بدقولی دولت در ارائه تسهیلات، اصراری برای تکمیل این خودروها ندارد.