گروه گزارش: امیرحسین جعفری- امروزه یکی از اهداف عمدۀ برنامهریزی شهرهای جدید، دستیابی به بیشترین مطلوبیت و رضایتمندی ساکنان در ابعاد گوناگون در این شهرها است. چراکه شهرهای جدید از امکانات و عوامل رشد مساوی در طول زمان برخوردار نبوده و نیستند و همین امر سبب بهوجودآمدن تفاوتهای آشکاری در کیفیت محیط زندگی آنها و مادر شهرها شده است. امروزه فضاهای عمومی شهری ضرورتی اساسی در برنامههای توسعه شهری یافتهاند که این امر حکایت از نقش این فضاها در تقویت وجهه فرهنگی-اجتماعی شهر دارد. فضای شهری به ترکیبی اطلاق میشود که از فعالیتها, بناهای مختلف فرهنگی, اجتماعی, اداری, تجاری و مانند آن و عناصر و اجزای شهری به صورتی آراسته, هماهنگ و واجد نظم و زیبایی و بالطبع باارزشهای بصری تشکیل میگردد و ازنظر فیزیکی دارای بدنهای محصورکننده است. به عبارتی, فضای شهری جزئی از یک شهر است که بهعنوان عرصه عمومی, تجلیگاه فعالیتهای شهری است. در این میان شهروندان بهعنوان فعالان عرصه عمومی و کاربران فضاهای شهری در این بستر به تعامل و کنش مشغولاند. طبیعی است رضایتمندی آنان از این فضاها بر تعاملات اجتماعی آنها تاثیرگذار خواهد بود. در این مقاله سعی شده است تا با شناسایی متغیرهای اثرگذار بر رضایتمندی شهروندان از فضاهای عمومی شهری شاخصها و معیارهای موثر بر آن مورد ارزیابی و واکاوی قرار گیرد. همچنین با استفاده از روش اسنادی به بررسی تعاریف و مفاهیم فضاهای عمومی شهری, عوامل موثر بر محتوای فضای شهری و کارکرد فضاهای عمومی شهری پرداختهشده است.