راهی برای کاهش خطر مرگ زودرس
برای اولین بار، این ایده که افراد باید روزانه ۱۰ هزار گام بردارند، در دهه ۱۹۶۰ و در کشور ژاپن مطرح شد. آن زمان این ایده بدون هیچ مبنای علمی مطرح شده بود، اما اکنون دانشمندان نشان داده‌اند که اگر بر روی خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی و عروقی متمرکز شویم، باید روزانه حداقل۷۰۰۰ گام
راه رفت.
در این پژوهش بین‌المللی که توسط دانشگاه گرانادا (UGR) انجام شده، دانشمندان اولین اثبات علمی در رابطه با تعداد گام‌های بهینه و ارتباط آن با کاهش خطر مرگ زودرس را ارائه کرده‌اند.
بر اساس این مطالعه اگر طول متوسط یک گام را برای خانم‌ها ۶۷ سانتی متر و برای آقایان ۷۶ سانتی متر در نظر بگیریم، برداشتن تقریبا ۸ هزار گام در روز، یعنی مسافتی حدود ۶.۴ کیلومتر در روز، به افراد توصیه می‌شود.
همچنین، در این مطالعه، نشان داده شد که با افزایش تعداد قدم‌ها در روز، به مرور می‌توان به مزایای چشمگیری در زمینه سلامتی دست یافت. برای مثال افرادی که فعالیت بدنی پایینی دارند، هر ۵۰۰ قدم اضافی سلامت آن‌ها را بهبود می‌بخشد و این خبر خوبی است، زیرا همه افراد در ابتدا قادر نیستند هر روز ۹ هزار گام راه بروند، از این‌رو، می‌توان در ابتدا اهداف کوچک و دست یافتنی را تعریف کرد و به مرور تعداد گام‌ها را در روز افزایش داد.
زمانی که توانستیم روزانه ۹ هزار گام راه برویم، آیا باید از راه رفتن دست بکشیم؟
پاسخ Francisco B. Ortega، یکی از پژوهشگران این مطالعه چنین است: «مطمئنا خیر. گام‌های بیشتر هرگز مشکل ساز و بد نیستند. مطالعه ما نشان داد که حتی ۱۶ هزار قدم در روز خطری ایجاد نمی‌کند و در مقایسه با پیاده‌روی ۷ تا ۹ هزار قدم در روز، مزایای بیشتری نیز دارد.»
باید در نظر داشت که هدف در تعداد گام‌های افراد باید متناسب با سن آن‌ها باشد؛ افراد جوان‌تر باید بتوانند هدف بالاتری نسبت به افراد مسن‌تر برای خود تعیین کنند. همچنین مهم است که توجه داشته باشیم که این مطالعه تنها به تأثیر خطر مرگ و میر ناشی از علل و بیماری‌های قلبی عروقی پرداخته است. مطالعات دیگر و تعداد زیادی شواهد علمی وجود دارد که نشان می‌دهد انجام فعالیت بدنی با بسیاری از فواید سلامتی، از جمله بهبود کیفیت خواب و سلامت روان و نیز مزیت‌های بسیار دیگری مرتبط است.
