آبزی‌پروری و احیای سیستم غذایی آینده
اما حداقل ۳ میلیارد نفر در سراسر دنیا در حال حاضر عمدتا غذاهای دریایی را به‌عنوان منبع اصلی تامین پروتئین خود مصرف می‌کنند و بنابراین جمع کردن ابزارهای ماهیگیری و جلوگیری از این کار در اقیانوس‌ها عملا امکان‌پذیر نیست. یک گزارش جدید از طرف سازمان غیرانتفاعی The Nature Conservancy واقع در آمریکا با عنوان «به سوی یک انقلاب آبی» منتشر شده که می‌گوید چگونه می‌توان یک صنعت ماهیگیری پایدار را بازسازی کرد. این گزارش اشاره دارد که پیدا کردن روش‌های بهتر پرورش ماهی می‌تواند فرصتی سودمند برای سرمایه‌گذاران باشد. در این گزارش سه موضوع برای توسعه صنعت موفق و پایدار پرورش ماهی پیشنهاد شده است: ساخت مخازن بزرگ و استخرهای پرورش ماهی، پرورش ماهی‌های بزرگ مثل سالمون در حاشیه دریا و گسترش سریع عملیات پرورش سایر آبزیان. آبزی‌پروری در سطح دنیا در حال حاضر ۵/ ۲۴۳ میلیارد دلار ارزش دارد و سرعت رشد آن سالانه ۶ درصد است. رابرت جونز، مدیر جهانی برنامه The Nature Conservancy می‌گوید: «طبق محاسبات ما، ۱۵۰ تا ۳۰۰ میلیارد دلار سرمایه لازم است تا تقاضا برای غذاهای دریایی تا سال ۲۰۳۰ تامین شود. این یک فرصت بازار فوق‌العاده است و اگر این سرمایه به‌طور مستقیم وارد سیستم‌های تولید پایدارتر شود، به حفظ منابع طبیعی هم کمک زیادی می‌کند.»
مخازن پرورش ماهی همان استخرهای بزرگی هستند که با استفاده از تکنولوژی فیلترسازی پیشرفته، آب ورودی به استخر را متناسب با شرایط ماهی‌ها تصفیه می‌کنند. در ضمن این استخرها می‌توانند در جاهایی که به بازار فروش نزدیک‌تر هستند قرار بگیرند تا هزینه‌های حمل‌و‌نقل هم کاهش یابد. این موضوع به خصوص برای کشورهای واردکننده غذاهای دریایی اهمیت دارد. در روش دوم، ماهی‌ها در کرانه دریا پرورش می‌یابند و به همین دلیل، عمق کم و جریانات ضعیف آب ممکن است باعث آلودگی آب به دلیل ورود نهرها و شیوع بیماری و انگل در بین ماهی‌ها شود. انتقال موقعیت تاسیسات به قسمت‌های عمیق‌تر دریا با جریانات قوی‌تر آب می‌تواند از این مشکلات جلوگیری کند. سیستم‌های آبزی‌پروری و تاسیسات پرورش ماهی در کنار دریا در حال حاضر کمتر از یک‌درصد کل پرورش ماهی را در آمریکا بر عهده دارند و این در حالی است که هزینه سرمایه‌گذاری برای آن با توجه به نوع گونه‌های ماهی و مقیاس کار، کاهش چشمگیری داشته است. پرورش میگو و سایر آبزیان که جونز آنها را «ابرقهرمان‌های» تولید غذا در دنیا می‌نامد، پیشنهاد سوم است.
جونز می‌گوید: «آبزیان ویژگی‌های منحصر به فردی دارند که می‌تواند مزایای بوم‌شناختی برای محیط‌زیست اطراف ایجاد کند.» به‌عنوان مثال، صدف‌های خوراکی نیتروژن مسیرهای آبی که در آن زندگی می‌کنند را فیلتر می‌کنند. علف‌های دریایی هم علاوه بر نیتروژن، دی‌اکسید کربن را فیلتر می‌کنند و مانعی در برابر موج‌های خطرناک آب هستند و امکان زندگی گونه‌های دریایی بیشتری را فراهم می‌کنند. به همین دلیل، این روزها تعداد زیادی از افراد به روش‌های هوشمندانه پرورش و انتقال علف‌های دریایی به رژیم غذایی روزانه مردم فکر می‌کنند. آیا مزارع آینده را عمدتا مزارع پرورش ماهی تشکیل خواهند داد؟ ممکن است این‌طور باشد. به گفته جونز، آبزی‌پروری اگر به درستی انجام شود، بسیار کمتر از پرورش گوشت گاو گازهای گلخانه‌ای منتشر می‌کند و علاوه بر تامین غذای جمعیت رو به افزایش زمین، در احیای اقیانوس‌ها هم تاثیرگذار خواهد بود.
ارسال نظر