این در حالی است که با توجه به افزایش استقبال از خودروهای اشتراکی و اجاره‌ای تا همین سال، خودروسازی در آستانه بروز یک انقلاب قرار گرفته است. به گزارش گروه اقتصاد بین‌الملل روزنامه «دنیای اقتصاد»، بنابر گزارش «گروه مشاوره و استراتژی پی دبلیو سی»، به‌کارگیری خودروهای اشتراکی تا سال ۲۰۳۰ می‌تواند به بروز انقلابی در زمینه نیروی کار صنعت خودرو و تولید منجر شود. این تحول عظیم باعث ایجاد تغییرات جدی برای سازندگان و خریداران خودرو خواهد شد. در چنین شرایطی بازار خودرو به دو بخش تقسیم خواهد شد؛ بخش نخست ساخت خودروهایی با امکانات متنوع‌تر برای آن دسته از افرادی است که خواستار آن هستند تا هنوز در خودروهای خود رانندگی کنند یا خودران‌ها آنها را به مقصد موردنظر برسانند. اما بخش دیگر را خودروهای معمولی تشکیل می‌دهند که از مقصدی به مقصد دیگر میان افراد دست به دست می‌شوند و به افراد مختلف اجاره داده می‌شوند.

این گروه مشاوره آمریکایی پیش‌بینی می‌کند که رسیدن به این شرایط نیازمند آن است تا سازندگان قطعات اصلی به سرعت دو نوع کارخانه جداگانه را بسازند. بخشی از این کارخانه باید بر استانداردسازی خودروهای اشتراکی تمرکز کند که می‌توان آنها را از طریق اینترنت تعیین مکان و اجاره کرد و بخشی دیگر نیز تولید خودروهای سفارشی برای آن دسته از خریدارانی را عهده‌دار شود که مشتریان بازار خودروهای لوکس هستند.

براساس این گزارش پیش‌بینی می‌شود با توجه به اینکه روبات‌ها در خطوط تولید و بخش‌های تحقیق وتوسعه (R& D)، بخش اعظمی از وظیفه‌ها را بر عهده می‌گیرند بخش زیادی از نیروی کار انسانی در صنعت خودرو تعدیل شوند. برآوردها نشان می‌دهد تنها ۴۰ تا ۶۰ درصد از میزان نیروی کار امروز و البته با استعدادهای جدید تا سال ۲۰۳۰ به‌کار گرفته خواهند شد. این در حالی است که نیاز به استخدام مهندسان اطلاعات و نرم‌افزار تا ۹۰ درصد افزایش خواهد داشت.

هایکو وبر، از مقامات گروه پی دبلیو سی در آلمان در این باره معتقد است که صنعت خودرو از زمانی که شرکت فورد بیش از یک قرن پیش نخستین خط تولید خودروسازی را ساخت تغییر بنیادینی در مدل خط تولید خودروها ایجاد نکرده است. با این حال ما تا سال ۲۰۲۱ شاهد آن خواهیم بود که اعمال بسیاری از این تغییرات با شتاب بیشتری انجام بگیرد.

وبر در این باره می‌گوید: «کارخانه‌‌ها باید از ‌هم‌اکنون برای استخدام افرادی که در آینده به آنها نیاز پیدا می‌کنند اقدام کنند و همچنین کارکنان کنونی خود را بازنشسته کنند. تا سال ۲۰۳۰ تعداد مهندسان اطلاعات در کارخانه‌های دارای قابلیت تغییر تا دو برابر افزایش خواهد داشت. در حالی که تعداد مهندسان نرم‌افزار مورد نیاز تا ۹۰ درصد افزایش می‌یابد.»

 این مطالعات نشان می‌دهد روند تغییرات در دیگر بخش‌های خودروسازی نیز با شتاب بیشتری ادامه می‌یابد در حالی که زمان لازم میان مرحله تحقیق و توسعه تا تولید از پنج سال کنونی به دو سال تقلیل می‌یابد. همچنین بین شرکت‌های فعال در زمینه فناوری نیز با تولید‌کنندگان قطعات خودرو رقابتی تنگاتنگ ایجاد خواهد شد. در همین زمان فشارها بر خودروسازان برای ایجاد روند تولید به صرفه‌تر افزایش می‌یابد تا آنها بتوانند خود را برای ساخت و طراحی مدل‌های متفاوت وفق دهند.

وبر تاکید می‌کند که صنعت خودرو در آستانه بروز یک انقلاب قرار دارد که در آن مدیریت داده‌ها و توانایی وفق دادن خود با شرایط در حال تغییر برای ادامه حیات شرکت‌ها ضروری خواهد بود. از نظر او شرکت‌های تامین قطعات باید از امروز دست به‌کار شوند و تصمیم درست را برای تولید مدل‌های آینده و کارکنان خود اتخاذ کنند.