«دنیای اقتصاد» موفقیت شرکت‌های بزرگ ریلی جهان را بررسی می‌کند
سرعت و دقت در سرزمین آفتاب تابان
اما آن چیزی که این شرکت را در میان فعالان صنعت حمل‌و‌نقل ریلی جهان شهره کرده، دقت در زمان‌بندی و عملکرد مالی پربازده آنها بوده است. به عنوان مثال شرکت حمل‌و‌نقل ریلی مرکزی ژاپن در سال ۲۰۰۹ توانست با جابه‌جایی ۱۳۸ میلیون نفر مسافر از طریق خطوط ریلی پر سرعت خود، عنوان پرمشتری‌ترین و پرسودترین شرکت حمل‌و‌نقل ریلی را از آن خود کند، حجم بالای جابه‌جایی که حتی از تمام ایرلاین‌های بزرگ بین‌المللی هم بیشتر بوده است. در همان سال، کل جابه‌جایی مسافر از طریق خطوط ریلی پر سرعت در ژاپن، ۲۸۹ میلیون نفر بوده است که این اعداد نشان از سهم بالای شرکت راه‌آهن مرکزی ژاپن از کیک این صنعت دارد. با مراجعه به آخرین آمار مندرج در سایت‌های مالی و نیز گزارش‌های شرکت مشاهده می‌شود که ارزش بازاری این بنگاه تجاری در ژوئن سال ۲۰۱۸، بالغ بر ۹/ ۳۷میلیارد دلار آمریکا ارزیابی می‌شود و فروش شرکت ۶۲/ ۲۶ میلیارد دلار ذکر شده است.
ضمن اینکه روند تغییرات قیمت سهام این شرکت هم به نسبت جالب توجه است و نشان می‌دهد که اقبال ژاپنی‌ها روز به روز نسبت به این شرکت‌ها بیشتر شده و آثارش را در ارزش سهام این شرکت منعکس کرده است. به عنوان مثال ارزش سهام این شرکت از سال ۲۰۱۴ تا امروز بیش از دو برابر افزایش داشته است. هرچند این شرکت در زمینه خدمات راه‌آهن مشغول به‌کار است اما در طی سال‌های اخیر در بخش‌های دیگر نظیر حمل‌و‌نقل غیرریلی، تجارت‌های خرد، خرید و فروش املاک و مستغلات، تورهای گردشگری و ... هم فعالیت‌هایی داشته است. حوزه‌هایی که به نوعی با زمینه اصلی فعالیت شرکت هم ارتباط دارند. به عنوان مثال بخش حمل‌و‌نقل غیر ریلی شامل تجارت جابه‌جایی مسافر درون شهری یا حمل مسافر با اتوبوس می‌شود، بخش تجارت‌های خرد شامل مواردی نظیر مدیریت فروشگاه‌های اطراف ترمینال‌های قطار و خدمات داخل واگن‌ها می‌شود و فروش کالاها و مواد غذایی و فروشگاه‌های خرده‌فروشی، رستوران‌ها و مواردی از این دست را شامل می‌شود.
بخش املاک و مستغلات نیز بخشی است که توسعه تسهیلات تجاری در ایستگاه‌ها و نواحی اطراف ستون‌های پیشرفته طی مسیر و اجاره املاک و مستغلاتی همچون ساختمان‌های ایستگاه را شامل می‌شود ضمن اینکه کسب و کارهای مربوط به حوزه گردشگری و هتل‌داری و ایجاد اماکنی برای رفاه مسافران و حوزه‌هایی از این دست نیز در زمره بخش‌های تحت مدیریت شرکت محسوب می‌شود. ضمن اینکه شرکت سهامی خاصی نیز تشکیل شده است که مسوولیت تعمیر و نگهداری خطوط ریلی و مشکلات فنی را بر عهده دارد. شرکت راه‌آهن مرکزی ژاپن از زمان تاسیس خود در سال ۱۹۸۷ به صورت مداوم، توسعه فناوری‌های خود را مد نظر داشته است. در یکی از آخرین سرمایه‌گذاری‌های شرکت، در جولای ۲۰۰۲، جدیدترین مرکز تحقیقاتی خود را در کوماکی واقع در جنوب ژاپن را افتتاح کردند. این مجتمع برای تمرکز بر حوزه‌های محیط‌زیستی، فناوری‌های اکولوژیک از جمله انرژی خورشیدی و ... احداث شده است. این مجتمع ۲۰ هکتاری شامل بیش از ۱۲هزار و ۵۰۰ مترمربع فضای اداری، تجهیزات آزمایشگاهی در مقیاس بزرگ، یک تست آزمایشی در فضای باز، تونل باد، شبیه‌ساز رانندگی و همچنین امکانات حفاظت از محیط‌زیست شامل یک سیستم تولید ذخیره انرژی ۵۶۰ کیلو واتی و سایر تجهیزات سبز می‌شود.
قطارهای گلوله‌ای شکل ژاپن(شین کانزن) در دنیا به خاطر سرعت بسیار بالا، بهره‌وری، راحتی و ظرافت در طراحی‌شان معروف هستند. تکنولوژی که نقش بسیار مهمی در گسترش روزافزون استفاده از شبکه ریلی در زندگی روزمره مردم این کشور داشته است و سال‌هاست که هر پنج شرکت مجموعه JR از این قطارها استفاده می‌کنند. این قطارها به جز تست‌های آزمایش، با میانگین سرعتی در حدود ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کنند و نه تنها در طول چند دهه اخیر، هیچ‌گونه تلفاتی بر جا نگذاشته‌اند، بلکه به خاطر میانگین ۲۴ ثانیه‌ای تاخیر در این سال‌ها اعتباری برای خود کسب کرده‌اند. با این حال در یکی از آخرین تست‌های شرکت، این سرعت به حدود ۶۰۰ کیلومتر بر ساعت هم رسیده است.
برخی کارشناسان این اقدامات را نوعی تبلیغات برای جلب نظر افکار عمومی جهت شرکت در المپیک ۲۰۲۰ توکیو ارزیابی می‌کنند تا این کشور بتواند از منافع این رویداد بزرگ بیشتر منتفع شود. مسابقاتی که به دلیل گستردگی بالا، نیازمند زیرساخت وسیعی برای حمل‌و‌نقل مسافر است و احتمالا شرکت‌های ریلی ژاپن در آن مقطع بتوانند رکورد جدیدی از مسافر را برای خود ثبت کنند. اما یکی از مشکلاتی مدتی است ذهن مدیران این شرکت را مشغول کرده است، امنیت مسافران و دفع هرگونه خطری که عملا ارتباطی با زیرساخت‌های شرکت‌های ریلی ندارد.
پس از حادثه‌ای که چندی پیش در یکی از شین‌کانزن‌ها روی داد و یکی از مسافران به وسیله شیئی به چند مسافر حمله و برخی را به شدت مصدوم کرد، مسوولان این شرکت به دنبال طرحی هستند تا جلوی این قبیل حوادث را بگیرند اما بزرگ‌ترین مشکلی که بر سر راه آنها قرار دارد، حجم بالای مسافران در روز است که مانع می‌شود نظارت‌هایی نظیر آنچه در فرودگاه‌ها صورت می‌گیرد در ایستگاه‌ها انجام دهند. ۵۰۰ هزار مسافر در هر روز، رقمی نیست که به این راحتی بتوان روی آن مدیریت داشت و اجرای بسیاری از طرح‌های مطرح شده ممکن است موجب ایجاد تاخیر در این سیستم حملی شود. همان‌طور که گفته شد این خطوط حداقل تاخیر در حرکت و رسیدن را دارند و از دست دادن این رکورد می‌تواند خدشه‌ای به موقعیت ممتاز آنها وارد کند. ضمن اینکه یکی دیگر از مشکلات آنها، اتفاقی است که چند روز قبل به خاطر قطع برق ناشی از زلزله رخ داد و بسیاری از خطوط جابه‌جایی ریلی را با مشکل روبه‌رو کرد. موضوعی که تکرار آن در زمان المپیک می‌تواند برای آنها نگران‌کننده باشد.
ارسال نظر