به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، محمدعلی نجفی، شهردار وقت تهران در سال ۹۶ با انعقاد تفاهم‌نامه‌ای میان شهرداری و سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور که به امضای معاون رئیس‌جمهوری و رئیس این سازمان رسید، در راستای مسوولیتی که در قبال تمام بوستان‌ها و عرصه‌های سبز موجود در شهر دارد، مسوولیت نگهداری و بهره‌برداری از این پارک را به مدت ۱۵ سال بر عهده گرفت. تا پیش از این انتقادهای زیادی به غفلت سازمان حفاظت محیط‌زیست به‌عنوان مالک این پارک از ظرفیت‌های بالقوه این عرصه حدود ۲۰۰هکتاری می‌شد.

اما مدیریت شهری در دوره جدید پا پیش گذاشت تا پردیسان را به یک مرکز تفریحی، تفرجی و گردشگری تمام‌عیار مجهز به تجهیزات و فضای بازی کودکان و نیز مسیرهای پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و ورزش تبدیل کند و به این ترتیب این پارک را از شکل رخوت‌آلود و نامناسب فعلی خارج کند تا شهروندان بیشتری بتوانند اوقات فراغت خود را در این فضا سپری کنند. تنها پارک اکولوژیک تهران در زمره معدود بوستان‌های بزرگ شهر است که بین دو منطقه پرجمعیت ۲ و ۵ قرار گرفته و از منطقه ۶ نیز فاصله زیادی ندارد. به دلیل این موقعیت جغرافیایی و نیز بستر طبیعی پارک پردیسان که از گونه‌های مختلفی از گیاهان منحصربه‌فرد و خاص تشکیل شده، دغدغه‌مندی درباره احیای پارک پردیسان کاملا بجا بود.

این عرصه همچنین یک جاده بیضی به طول شش کیلومتر و عرض حداقل شش متر دارد که عرصه اولیه پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری محسوب می‌شود و در نتیجه تکمیل فضاهای تفریحی آن می‌تواند پردیسان را به گزینه ایده‌آل گذران اوقات فراغت خانواده‌ها تبدیل کند. با این حال به دلیل نگهداری نامناسب، حتی ظرفیت‌های موجود در این پارک نیز به درستی ظهور و بروز پیدا نکرده است؛ به این معنا که نه شاهد بازدهی اجتماعی  از طریق تبدیل آن به مکان گذران اوقات فراغت تعداد قابل‌توجهی از خانواده‌ها و گردهمایی‌های علمی و آموزشی در این مکان هستیم و نه بازدهی اکولوژیکی مورد انتظار از این پارک محقق شده است؛ به این معنا که نابودی بخشی از پوشش گیاهی تنها پارک اکولوژیک پایتخت، نقش این بوستان در کاهش دمای محیط و تولید اکسیژن را نیز کاهش داده است. از سوی دیگر، نقصی که اکنون اصطلاحا بیشتر در چشم است و ایراد اصلی پارک پردیسان محسوب می‌شود، آسفالت نامناسب کف معبر ۶ کیلومتری است که نه‌تنها برای پیاده‌روی مناسب نیست، بلکه خطر و تهدیدی برای سالخوردگان و کودکان محسوب می‌شود.

آنچه مردم پس از این توافق مشاهده کردند، عدم تحقق وعده‌های شهردار وقت در قبال احیای ریه تنفسی شهر تهران بوده است. کسانی که برای پیاده‌روی یا گذران زمان فراغت به پارک پردیسان آمد و شد دارند، معتقدند از نیمه دوم سال ۹۶ که تفاهمنامه واگذاری موقت پارک پردیسان امضا شده تاکنون، تقریبا هیچ تغییری در صورت ظاهری این بوستان حاصل نشده است.

اما پس از گذشت بیش از یک سال، کارنامه غیرقابل قبول شهرداری تهران در مناسب‌سازی پارک پردیسان سرانجام در شورای شهر تهران از طریق مطرح کردن یک تذکر ساده در صحن شورا توسط یکی از اعضا مورد توجه و گوشزد قرار گرفت. حجت نظری، سخنگوی کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر که اخیرا بازدیدی از پارک پردیسان داشته است، روز گذشته در تذکر خود صراحتا وضعیت پارک پردیسان را نامناسب توصیف و از کوتاهی پیمانکار فضای سبز پارک نیز انتقاد کرد.

وی گفت: ساماندهی، بهسازی و بهره‌برداری از این پارک در ماه‌های ابتدایی فعالیت مدیریت شهری دوره پنجم، در تفاهم‌نامه‌ای به شهرداری تهران واگذار شده است. اما گویا شهرداری اقدام چندانی در این پارک انجام نداده و آنچه هم انجام شده خود محل اشکال است. این در حالی است که اکوسیستم و پوشش گیاهی تهران حائزاهمیت است.

نظری با یادآوری اینکه وضعیت سرویس‌های بهداشتی و امکانات اولیه در این پارک مناسب نیست، خاطرنشان کرد: گویا پیمانکار فضای سبز پارک نیز توجهی به پوشش گیاهی و ارزش گیاهان بومی این پارک ندارد. وی افزود: می‌دانید که بیش از ۳۵۰ نوع گونه گیاهی خودرو و بومی در پارک پردیسان شناسایی شده که متوجه شدم اخیرا برخی از عوامل فضای سبز، اقدام به تخریب بخش‌هایی از این پوشش گیاهی ارزشمند کرده‌اند.

سخنگوی کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران افزود: پارک طبیعت پردیسان، یک منطقه بکر و دارای پوشش گیاهی منحصربه‌فرد، در محدوده مرکزی پایتخت است و لازم است که سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری تهران حساسیت بیشتری در مورد حفاظت از گونه‌های گیاهی این پارک داشته باشد. همچنین لازم است نسبت به تعمیر و افزایش سرویس‌های بهداشتی این پارک، افزایش روشنایی در برخی از نقاط پارک، اصلاح و ترمیم کف‌پوش معبر اصلی پارک و فراهم کردن شرایط برای حضور خانواده‌ها در این پارک اقدام و به‌طور جدی، ازبین بردن پوشش طبیعی گیاهی پارک از دستور خارج شود.

به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، انتظار شهروندان این است که مدیریت شهری زمان محدود ۱۵ ساله برای احیا، مناسب‌سازی و پایه‌گذاری بهره‌برداری مطلوب از این پارک را بیش از این از دست ندهد. افزون بر این حداقل انتظار کسانی که از همین ظرفیت تفرجی محدود فعلی پارک پردیسان استفاده می‌کنند، این است که آمد و شد خودروها در محوطه داخل پارک پردیسان، اگر امکان حذف دائمی ندارد، دست‌کم به نحو مطلوب از فضاهای مخصوص حرکت پیاده‌ها جداسازی شده و سرعت حرکت آنها نیز محدود شود.