فناوری؛ ابزار بهبود عملکرد در صنعت هوانوردی
اتخاذ یک استراتژی بالقوه و قدرتمند می‌تواند برنامه‌ریزی‌های غیرمنعطف رایج امروزی را به مدل‌های پویا تری تبدیل کند. به این ترتیب شرکت‌های هواپیمایی قادر خواهند بود صرفه‌جویی‌های قابل‌توجهی را در حین پرواز و در عملیات خود انجام دهند. به منظور تحقق چنین هدفی، این شرکت‌ها باید ظرفیت انتقال داده‌های زمان واقعی یا بلادرنگ (real-time data )از هواپیما را به سیستم‌های پیشرفته تجزیه و تحلیل روی زمین ایجاد کنند. این راهکار با ارسال اطلاعات مستمر و لحظه‌ای از شرایط هر پرواز در نهایت تحقق اهداف مرتبط با بهینه‌سازی مصرف سوخت را امکان‌پذیر خواهد کرد.
واکنش به داده‌های زمان واقعی
در کنار ایستگاه‌های زمینی که قادر به محاسبه مجدد و بهینه‌سازی ناوگان هواپیمایی از طریق استخراج و انتقال اطلاعات هستند، با افزایش قدرت ارتباطات ماهواره‌ای و همچنین توسعه ارتباطات ۴G و ۵G، امکان پیاده‌سازی راهکارهای پویای مبتنی بر تکنولوژی‌های نوظهور تقویت می‌شود. با استفاده از سیستم‌های بهینه‌سازی پویای پرواز، جریانی مستمر از اطلاعات ایجاد می‌شود: با این فناوری هواپیما اطلاعاتی پیرامون شرایط آب‌و‌هوایی و وضعیت سیستم‌های خود جمع‌آوری کرده و آنها را به ایستگاه زمینی ارسال می‌کند. ایستگاه زمینی، ارتفاع، سرعت و مسیر مطلوب هواپیما را براساس اطلاعات جدید ارسالی و همچنین با استفاده از منابع خارجی مانند پیش‌بینی وضعیت آب‌و‌هوا، کنترل ترافیک هوایی و حتی اطلاعات ارسال شده توسط هواپیماهای دیگر، دوباره محاسبه می‌کند.
اطلاعات بهینه‌شده مربوط به مسیر پرواز، به علاوه آخرین اطلاعات به‌روز‌رسانی شده آب‌و‌هوایی به هواپیما فرستاده می‌شود و به‌طور مستقیم به سیستم‌های مدیریت پرواز هواپیما می‌رسد. سرانجام، پس از هماهنگی با کنترل ترافیک هوایی، خلبان مسیر پرواز جدید توصیه شده را اعمال می‌کند. بدون شک یکی از محدودیت‌های احتمالی در اجرای این فرآیند در ناتوانی واحد کنترل ترافیک هوایی در اعمال تغییرات کوتاه‌مدت در شرایط پرواز ریشه دارد؛ اما احتمالا فناوری در نهایت از پس «بهینه‌سازی» این فرآیند نیز برخواهد آمد.
فناوری‌های جدید از مدل‌های سه بعدی تحلیل داده مربوط به وضعیت آب‌و‌هوا، ترافیک، تراکم و وضعیت یک هواپیما خاص در حین پرواز استفاده می‌کنند. عملکرد هواپیما علاوه بر پارامترهای آب‌و‌هوایی مانند سرعت باد، فشار هوا، درجه حرارت و رطوبت، تحت تاثیر ترافیک هوایی قرار می‌گیرد. به‌روز‌رسانی زمان واقعی اطلاعات مربوط به ترافیک و برآورد زمان رسیدن به مقصد در نهایت به انتخاب سرعتی مطلوب می‌انجامد. به این ترتیب هواپیما می‌تواند در بازه زمانی انتظار برای فرود آمدن سوخت اضافی نسوزاند.
دیدی سه‌بعدی در پرواز
در استفاده از الگوریتم‌ها باید در نظر گرفت که هر هواپیمایی به الگوهای افزایش بهره‌وری از طریق بهینه‌سازی واکنش متفاوتی نشان خواهد داد. رویکرد سه بعدی می‌تواند برای کاهش تاخیر و هزینه‌های مربوط به مسائلی نظیر جبران خسارت‌های وارده به مسافران که به موجب مقررات اتحادیه اروپا در ازای تاخیر ورود یا لغو پرواز باید پرداخت شود، مورد استفاده قرار گیرد. سال گذشته شرکت ایرباس پلت‌فرم «Skywise» را به‌عنوان یک پلت‌فرم مبتنی بر ابر منبع باز معرفی کرد که دارای ابزارهای جدید بهینه‌سازی داده نظیر برنامه‌ریزی پویا پرواز است. در ماه‌های پس از راه‌اندازی Skywise، ایده ارتباط، جمع آوری و انتقال اطلاعات زمان واقعی توجه شرکت‌های نوپا و همچنین صنعت هواپیماسازی و شرکت‌های ارائه دهنده خدمات هواپیمایی را به خود جلب کرده است. افزایش تعداد هواپیماهای متصل به اینترنت و گسترش استفاده از راهکارهای برنامه‌ریزی پویا برای پرواز می‌تواند تحولات مهمی در صنعت هواپیمایی ایجاد کند. انجمن بین‌المللی حمل‌ونقل هوایی (یاتا) کل هزینه‌های شرکت‌های هواپیمایی در سال ۲۰۱۸ را ۱۵۶ میلیارد دلار پیش‌بینی کرده است. در بلندمدت، با توسعه برنامه‌های بهینه‌سازی و کاهش ۲ یا ۳درصدی مصرف سوخت، صرفه‌جویی سالانه ۳ الی ۵ میلیارد دلاری در هزینه‌های سوخت متصور است. در حالی که این تکنولوژی در فاز آزمایشی قرار دارد، اما برآوردها نشان از موفقیت راهکارهای بهینه‌سازی دارد. مطالعه اخیر شرکت Inmarsat، ارائه دهنده خدمات ماهواره‌ای و محققان دانشکده اقتصاد لندن این نظریه را تایید می‌کند: میزان تاثیر کلی بهره‌برداری از سامانه‌های بهبود بهره وری عملیاتی تا سال ۲۰۳۵ حدود ۱۵ میلیارد دلار خواهد بود.
مسیری به سوی پایداری و ایمنی
علاوه بر موضوعات مطرح‌شده، برنامه‌ریزی پویای پرواز می‌تواند میزان تاخیر‌های پیش‌بینی‌نشده و آسیب‌های ساختاری، کاهش کیفیت ناوگان، حوادث و صدمات ناشی از تغییرات شدید آب‌و‌هوایی را کاهش دهد. با نگاهی بهتر به مشکلات بالقوه و محتمل، خلبانان می‌توانند به‌طور موثرتری تکان‌های غیر منتظره را مدیریت کنند یا حداقل به مسافران و خدمه پرواز درخصوص وقوع آن هشدار‌های لازم را بدهند. انعطاف‌پذیری ابزار بهینه‌سازی در برابر متغیرهای مختلف امکان مدیریت ریسک را برای خطوط هوایی فراهم می‌کند.
در نهایت، خطوط هوایی باید در دهه آتی هزینه‌های مصرف سوخت خود در کوتاه‌مدت را به‌دلیل افزایش قیمت سوخت مدیریت کند، به این ترتیب صنعت هوانوردی قادر خواهد بود با مقررات زیست‌محیطی انطباق بیشتری پیدا کند. در‌حالی‌که بهینه‌سازی برنامه‌ریزی پویای پرواز یک راهکار کامل نیست؛ اما این صنعت را به اهداف خرد و کلان خود نزدیک‌تر خواهد کرد.
ارسال نظر