وی افزود: باید تلاش شود که سرمایه‌های موجود در کشور بهره‌ور و مولد شود، اگر جایی زمینه بروز نابهره‌وری و خطا وجود دارد، سعی کنیم آن را به‌صورت سیستمی رفع کنیم تا همه بتوانند در یک فضای رقابتی متعارف، عادلانه و سالم، کاری در جهتی درست برای چشم‌اندازی خوب انجام دهند.‌‎نجفی از لزوم شناخت وضع موجود توسط مجلس گفت و  افزود: شناخت وضع موجود می‌طلبید که ما از ابزارهای قانونی مجلس یعنی تحقیق و تفحص  استفاده کنیم، لذا هدف نهایی تحقیق و تفحص مجلس این است که یک طرح تحولی برای این صنعت به سرانجام برساند که منافع متوازن و عادلانه‌ای را برای ذی‌نفعان متکثر صنعت خودرو تضمین کند.عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس در ادامه گفت: تخریب سرمایه‌ها خدمت به کشور نیست. همین شرکت‌ها و بنگاه‌های تولیدی سرمایه‌های ما هستند. مجلس هیچ تفاوتی بین شرکت‌ها نمی‌گذارد. رقابت بین رقبا همیشه وجود داشته و باید یاد بگیریم که رقابت ما عاقلانه و عادلانه باشد و این نیاز به تمرین دارد.استام صنعت عضوی از گروه قطعات خودرویی عظام است که در زمینه تولید قطعات برقی خودرو فعالیت دارد.‌‎به گزارش «دنیای‌اقتصاد» در حال حاضر ظرفیت اسمی کارخانه‌های گروه قطعات خودروی عظام ۵۵ میلیون قطعه درسال است که به دلیل افت تولید خودرو در خودروسازان، درحال حاضر فقط ۴۴ میلیون قطعه تولید می‌شود. بخشی از شرکت‌های عظام به خصوص در گروه برق و الکترونیک فروش به بازار ندارند و فقط متکی به ایران خودرو و سایپا هستند، شرکت سازه پویش نیز از جمله کارخانه‌هایی است که به این شکل فعالیت می‌کند و با توجه به افت تولید در خودروسازی ۵۰‌درصد ظرفیت خود را تولید می‌کند. گروه عظام با توجه به حجم تولیدات خود از ۳۵۰ میلیون دلار خروج ارز جلوگیری کرده است، همچنین در حوزه اشتغال‌زایی در گروه کارخانه تولید قطعات خودرو عظام حدود ۴هزار نفر به‌صورت مستقیم مشغول به کار هستند.عظام در ۶ استان کشور کارخانه دارد و برای آن مناطق شغل ایجاد کرده است. تهران، البرز، گیلان، آذربایجان‌شرقی، اصفهان و خوزستان از جمله استان‌هایی هستند که کارخانه‌های گروه عظام در آنها دایر است و اشتغال‌زایی کرده است. مجموع این کارخانه‌ها را در سه گروه عمده برق و الکترونیک، تعلیق و انتقال قدرت و موتوری می‌توان تقسیم کرد. ۱۰ شرکت زیرمجموعه این تقسیم‌بندی هستند و این ۱۰ شرکت ۱۲ کارخانه دارند. یکی از مهم‌ترین دستاوردهای این گروه عظیم تولیدی طی ۸ سال گذشته ارتقای میزان ساخت داخل به‌طور میانگین از حدود ۲۰درصد به بیش از ۸۰درصد در قطعات تولیدی بوده و این امر جز با سرمایه‌گذاری قابل‌توجه و ارتقای تکنولوژی و زحمت متخصصان میسر نمی‌شد.