هم به لحاظ حفظ مناسبات و استمرار و برنامه افزایش تولید انواع مقاطع فولادی و هم به لحاظ حفظ و توسعه سهم صادرات که پتانسیل واقعی صادرات در شرکت‌های فولاد مبارکه، فولاد خوزستان، فولاد آلیاژی ایران، ذوب‌آهن اصفهان و فولاد خراسان و سایر شرکت‌های بزرگ بخش خصوصی تولید فولاد ایران وجود دارد، برای این شرکت‌ها دل نگرانی‌هایی را ایجاد کرده است.

این دل‌نگرانی و دغدغه به دلیل اعمال تعرفه گمرکی ۲۵ درصد فولاد از سوی آمریکا که شامل اتحادیه اروپا، کانادا و مکزیک نیز می‌شود، بسیار قابل توجه است. همچنین به دلیل اینکه کشورهای کره جنوبی، استرالیا، برزیل و آرژانتین نیز مشمول تعرفه می‌شوند واردات محصولات فولادی از این کشورها محدود می‌شود.

بنابراین امکان و احتمال سرازیر شدن بخشی از محصولات فولادی کشورهای مذکور به سمت بازارهای حوزه منا وجود دارد و علی‌الاصول پتانسیل صادراتی محصولات فولاد ایران باید مراقب وضعیت‌های مذکور باشند. همچنین هزینه‌های ارزی در قیمت تمام شده فولاد از قبیل الکتروگرافیتی، فروآلیاژهای وارداتی، قالب مسی، برخی از نسوزهای مصرفی و قطعات یدکی ویژه که سهم آن در قیمت تمام‌شده حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد را به خود اختصاص می‌دهد، از چالش‌های پیش‌روی صنعت هستند. از طرف دیگر افزایش حدود ۲۰-۱۵ درصدی سهم حقوق و دستمزد در قیمت تمام‌شده، کاهش قیمت ۴-۳ درصدی مقاطع فولادی، ضرورت حفظ سهم بازار صادراتی و فروش ارز ناشی از صادرات با نرخ ارز ابلاغی دولت به سیستم بانکی از دغدغه‌ها و نگرانی‌هایی است که تا ۶ ماه آتی وجود دارد.

برای کاهش دل نگرانی از جمله دغدغه‌های مذکور توجه اساسی به مواردی نظیر ارتقای همه‌جانبه بهره‌وری و کاهش قیمت تمام‌شده ضروری است و پیشنهاد می‌شود شرکت‌ها به این موارد توجه کنند:

۱- ارتقای همه‌جانبه بهره‌وری

۲- کاهش قیمت تمام‌شده

۳- تولید فولادهای مخصوص و مهندسی آلیاژی که در توان بالقوه فولاد مبارکه، فولاد خوزستان، فولاد هرمزگان، فولاد آلیاژی ایران، فولاد خراسان، فولاد پاسارگاد و سایر تولیدکنندگان فولاد کشور وجود دارد که می‌توانند سهم بازار صادراتی را افزایش دهند.

۴- استفاده هرچه بیشتر از ارز حاصل از صادرات برای واردات مواد و قطعات مورد نیاز تولید آهن و فولاد و سرمایه‌گذاری‌های مربوط به احداث کارخانه‌ها و اجرای پروژه‌های فولادی مرتبط با صادرکنندگان با توجه به نرخ ارز ابلاغی می‌تواند استمرار صادرات را موجه و تضمین کند.