بافت فرش در سلطان‌آباد به دوگونه بوده است. یکی اینکه تمامی فرآیند تولید در خود شهر صورت می‌گرفته است؛ دیگر اینکه صرفا بافت فرش در این شهر صورت می‌گرفتـه و موارد دیگر از جمله رنگ زدن پشم و برش حواشی زائد در دیگر شهرها اتفاق می‌افتاده است. به‌نظر می‌رسد صنعت دومی به نسبت از کیفیت بهتری برخوردار بوده است. زیرا از تمامی استعداد ایرانی‌ها در خلق یک هنر ناب ایرانی استفاده شـده اسـت. دربـاره نوع بافت از صنعت ویژه‌ای برخوردار نبود بلکه کاملا آشکار است که همه چیـز در ایـن کشور با دست درست می‌شود؛ ماشینی وجود ندارد. این جریـان کـار فـردی را در همـه تولیدات مشخص می‌کند (۳۲۰: ۱۹۱۰, Sykes) خانم بیشاب درباره فرآینـد تولیـد فـرش می‌نویسد که ابریشم تهیه شده در رشت برای ریسیدن و رنگ زدن به کاشـان آورده مـی‌شد؛ سپس برای بافت به سلطان‌آباد، و بعد از آن برای برش مـنظم بـا وسـایل برنـده کـه مخصوص پارچه‌های مخملی و ابریشمی است، دوباره به کاشان برگردانـده می‌شـد؛ در پایان برای فروش به تهران ارسال می‌شـد  (۳۵۰: ۱۹۱۳ Nweeya /  ۲۳۰: ۱۸۹۱, Bishop) ارسال به اروپا نیز از طریق اصفهان و راه جدیـد اهـواز صـورت می‌گرفتـه اسـت.

 جستارهای تاریخی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی سال هفتم، شماره دوم،  پاییز و زمستان ۱۳۹۵،۱۱۳ - ۱۴۰