امنیت در تهران دوره قاجار

ارک تا حدودی از مناطق دیگر تهران پاکیزه‌تر است. دور تا دور آن دیوار آجری کشیده‌اند که بر بالای قسمت‌هایی از آن توپ قرار دارد. دم دروازه ارک گارد نگهبانی پاس می‌دهد. شب هنگام دروازه ارک را می‌بندند و اگر کسی بخواهد از دروازه عبور کند، این کار فقط به اتفاق مامور پلیس یا پروانه عبور صادره از اداره پلیس امکان‌پذیر است. چون شب‌ها خیابان‌ها را روشن نمی‌کنند، هیچ آدم حسابی و مرتبی شب هنگام بدون فانوس از خانه بیرون نمی‌آید؛ زیرا در غیر این صورت به خاطر وجود چاله چوله‌ در سنگ فرش خیابان، ممکن است آسیب ببیند و از این طریق اجر مراقبت از نظم و پاکیزگی به شیوه ایرانی را تادیه کند.

ولی احتیاط از دزدان هیچ لزومی ندارد؛ زیرا در ایران کسی را به هنگام شب در خیابان لخت نمی‌کنند، اگر هم اتفاق بیفتد خیلی نادر است. در دوران اقامتم در ایران به یاد ندارم در این زمینه چیزی شنیده باشم. امتیاز بزرگ شهرهای ایران در برابر شهرهای بزرگ اروپای مدرن خودمان که شب‌ها به‌وسیله چراغ کاملا روشن می‌شود، در همین است. در شهرهای ایران در هرجا که دلتان می‌خواهد در میان انبوه جمعیت راه بروید و جیب‌های بغلی و عقب جامه خود را از هرچه دلتان می‌خواهد انباشته کنید، تمامش دست نخورده باقی می‌ماند. گمان نکنم فرنگستان بتواند به داشتن صداقتی تا این حد بی مانند افتخار کند.

منبع: سفرنامه بارون فیودور کورف ۱۸۳۴-۱۸۳۵، ترجمه اسکندر ذبیحیان، تهران: انتشارات فکر روز، ۱۳۷۲.