توسعه کارخانه‌ها
واحدهای مختلف تولیدی در این کارخانه در سال‌های۱۳۵۱ و ۱۳۵۵ راه‌اندازی شد. کارخانه، برای تهیه پنبه‌نسوز «آز بست» نیازمند تخصیص ارز زیادی برای خرید آن از اتحاد جماهیر‌شوروی، آفریقای‌جنوبی و کانادا بود. همچنین سیمان فارس به‌منظور تامین مواد اولیه تولید ایرانیت در ایران اقدام به اکتشاف و بهره‌برداری از معدن پنبه‌نسوز در ۷ اسفند ۱۳۵۳ در اطراف بیرجند کرد. برای راه‌اندازی معدن، شرکت «پناسوز» با سرمایه‌گذاری ۹۵درصدی سیمان فارس و ۵درصدی شرکت نوسازی و گسترش صنایع ایران تاسیس شد. همچنین برای راه‌اندازی یک کارخانه ۳۰ تنی در ۶ مرداد ۱۳۵۴، قراردادی با مهندسان هندی منعقد شد.
سالور در شهر دورود در ساخت کتابخانه عمومی و مسجد در سال‌های ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۱ همکاری داشت. مدیریت کارخانه سیمان دورود در سرمای شدید منطقه در اوایل دهه‌پنجاه به توزیع کوپن زغال، تهیه نان و توزیع آن بین خانوارهای نیازمند و اهدای نوشت‌افزار برای دانش‌آموزان به‌صورت رایگان اقدام کرد.
مدیریت سالور باعث شد، بار کارخانه برای مصرف نوشابه‌های الکلی تعطیل و در استخر کارخانه امکان شنای مختلط مرد و زن برای کارکنان خارجی ممنوع شود. همچنین دیوار منازل مطابق خانه‌های اروپائی کوتاه بود که بعد از تحویل آنها به‌کارکنان ایرانی، مطابق‌سنت ایرانی دیوار بلند دور خانه‌ها کشیده شد. دفتر مذهبی کارخانه را حجت‌الاسلام صحفی اداره می‌کرد که با تلاش او مشروب‌فروشی شهر دورود تعطیل شد. او توسط دفتر مذهبی در سیمان دورود طی ۲۰ سال قریب ۱۰۰جزوه مذهبی منتشر کرد. از سوی دیگر، سالور با تعدادی از فعالان اقتصادی مثل علاء میر محمدصادقی همکاری داشت.
او در ساخت کارخانه گچ رامهرمز در اوایل دهه‌پنجاه با آنها همکاری داشت. همچنین هنگامی که کارخانه سیمان فارس و خوزستان در حال تاسیس کارخانه سیمان آبیک بود، به کمبود نقدینگی دچار شد. سالور از میرمحمدصادقی خواست که در کارخانه آبیک به خرید سهام اقدام کند. صادقی به‌همراه تعدادی از دوستان سرمایه‌دار کویتی (حدود ۱۰ نفر) به خرید سهام سیمان فارس اقدام کردند. کارخانه سیمان آبیک توسط سیمان فارس تاسیس شد. کارخانه سیمان ری و سیمان شرق (ابتدای جاده ورامین)، تامین‌کننده نیاز سیمان تهران بودند. سهامداران و مدیران سیمان فارس و خوزستان خواستند در آبیک کارخانه تاسیس کنند. وزارت صنایع پیشنهاد تاسیس کارخانه در کرمانشاه را به آنها ارائه کرد. سهامداران و مدیران سیمان فارس و خوزستان از طریق بهبهانیان؛ رئیس هیات‌مدیره همین شرکت، طرحشان را به شاه که در اتریش بود ارائه کردند و توانستند موافقت شاه را به‌دست آورند. شب هنگام، هویدا در تماس تلفنی به سالور گفت به وزارت صنایع برود و موافقت آن طرح را بگیرد.
این کارخانه توسط کارشناسان خارجی و تعدادی از متخصصان کارخانه سیمان فارس و خوزستان طراحی و نصب شد. شرکت تحقیقاتی «آر-ای» مهندس شهرستانی، مسوولیت ساخت ساختمان‌ها را به عهده گرفت. انتقال سه قطعه رینگ (هر کدام ۱۱۷تن وزن)، از بنادر به محل کارخانه به سختی صورت‌گرفت. ساخت کارخانه اواسط سال۱۳۴۹ شروع و در اواسط سال۱۳۵۱ به پایان رسید. انبار فلزی مواد خام با طول ۱۸۶متر و عرض ۷۷متر و ارتفاع ۲۰متر در آن روز یکی از بزرگ‌ترین اسکلت فلزی‌های ساخته‌شده در ایران بود. کارخانه «پلی‌سیوس» آلمانی کوره چهار‌هزار تنی را مورد بهره‌برداری قرار داد. گرمکن و فیلترهای الکتریکی کوره، آخرین پدیده صنعت سیمان آن روز، در کارخانه آبیک مورد‌استفاده قرارگرفت. تولید با ۳۵۰۰تن در روز شروع و به ۷۵۰۰تن در سال۱۳۵۷ افزایش یافت کارگاه تهیه پاکت سیمان در سال۱۳۵۲ با ظرفیت روزانه ۹۵هزار کیسه در روز آغاز به‌کار کرد.تاسیس کارخانه سیمان بهبهان توسط سیمان فارس در سال۱۳۵۲ شروع شد. ماشین‌های اساسی کارخانه از ژاپن و بخشی نیز از آلمان خریداری شد و نصب آن توسط کارشناسان سیمان فارس و تعدادی کارشناس خارجی صورت‌گرفت. ظرفیت کارخانه ۲۷۵۰تن در روز بود. بهره‌برداری کارخانه در سال۱۳۵۵ صورت‌گرفت.
