نوسان‌های جدی بازار نفت و تغییرات بنیادین در برنامه ریزی‌های سطح کلان بخش انرژی و تاثیر صنعت نفت بر امنیت جهانی، تغییر در زیرساخت‌های صنایع وابسته به نفت باعث کاهش اتکای جهانی به این صنعت شده است و در دهه های آینده نفت دیگر آن وجه استراتژیک مطلق در بازار جهان را ندارد. اتکا به نفت و ادامه ابتنای اقتصادی کشور بر اقتصاد تک محصولی یک فرصت سوزی بزرگ است درحالی که کشور در بخش معدن پتانسیل‌های بالایی دارد. تحقق شعار معدن به جای نفت در واقع تقویت بخش معدن در راستای حمایت از تولید صنعتی به خصوص فولاد است. از آنجا که صنایع مختلفی مانند خودروسازی، لوازم خانگی نفت و پتروشیمی و .... به نوعی متأثر از صنعت فولاد هستند، رشد تولید و افزایش کیفیت و نوآوری، به منظور رفع نیازهای صنایع داخلی می‌تواند توسعه همگام و هماهنگ بخش‌های مختلف را رقم بزند. این مساله ابتدا به ساکن در گرو تقویت بخش صنعت و معدن به عنوان اولین حلقه زنجیره تولید فولاد است.  حمایت از شرکت‌های صنعتی و معدنی به منظور ارتقای بهره وری در کل زنجیره از اکتشاف تا فرآوری مهم است.

بی‌تردید رشد تولید در بخش معدن به رشد تولید فولاد منجر خواهد شد. در این میان رفع چالش‌های انرژی به عنوان یک مساله جدی از آن دست مواردی است که نیازمند تصمیم و تسریع آن است. ایجاد صندوق حمایت از شرکت‌های معدنی و توسعه زیرساخت‌های بخش صنعت، تشکیل کنسرسیوم برای اجرای طرح‌های بزرگ و مشترک، توسعه عملیات اکتشاف چه در سطح و چه در عمق، بهینه نمودن فرآیند استخراج، تجهیز ناوگان معدنی کشور، استفاده حداکثری از ظرفیت موجود می‌تواند در این امر ما را یاری کند. برای نمونه شرکت فولاد سنگان در سال گذشته به خاطر قطعی ۱۲۰ روزه برق و گاز ۳۵ درصد از ظرفیت تولید خود را از دست داد، در حالی که فولاد سنگان با برنامه‌ریزی دقیق صورت گرفته، پتانسیل تولید، بیش از ظرفیت اسمی کارخانه را دارد. با شروع طرح‌های توسعه این شرکت از جمله کارخانه ۲ میلیون تنی کنسانتره هماتیتی و نیز طرح افزایش ظرفیت ۵/ ۲ میلیون تنی گندله‌سازی و راه‌اندازی آن‌ها در سال‌های آتی، ظرفیت تولید این شرکت رشد قابل‌توجهی خواهد یافت. چنین طرح‌های توسعه‌ای کلان گام مهمی در ارتقای صنعت کشور دارد و نیازمند حمایت جدی‌ست، چرا که ضمن کمک به رشد صنعت، نتایج مهمی مانند توسعه متوازن و پایدار، اشتغال‌زایی و ... دارد.