تاثیر کرونا بر صنعت فولاد
صنعت فولاد در اقتصاد جهانی چه سهمی دارد؟
نقش فولاد در اقتصاد جهانی
با توجه به نقشی که صنعت فولاد در اقتصاد جهانی دارد، درک آینده‌نگرانه به عوامل موثر بر این بخش و همچنین تولیدکنندگان فولاد، به‌ویژه با توجه به تاثیرات پاندمی جهانی کووید 19 مهم است. پیش از پاندمی، پیش‌بینی می‌شد رشد صنعت ساخت‌وساز جهانی در سال 2020 به میزان 6/ 3 درصد افزایش یابد و تخمین زده می‌شد درآمد آن تا سال 2024 به 15 تریلیون دلار برسد. اما علیرغم اینکه ساخت‌وساز در نیمه اول سال 2020 به کار خود ادامه داد (البته در سطح بسیار پایین‌تری از فعالیت)، رشد مورد انتظار، تحت تاثیر قرار گرفت زیرا دولت‌ها با چالش مواجهه با کسری بودجه رو به افزایش روبه‌رو بودند و پروژه‌های مسکونی و تجاری تحت تاثیر نامطلوب بیکاری و رشد منفی تولید ناخالص داخلی قرار گرفتند.
فراتر از این روندهای سطح کلان، داشتن بینشی در مورد پویایی شرکت‌های ساختمانی متعددی که در این بخش فعالیت می‌کنند نیز ارزشمند است. بسته به سطوح نسبی شدت نیاز به فولاد که ناشی از الگوهای رشد اقتصادی در هر یک از کشورهاست تفاوت‌های منطقه‌ای قابل توجهی در تولید فولاد وجود دارد. در واقع میزان تقاضا در کشورهایی مانند چین و هند به‌طور قابل توجهی بالاتر از میزان تقاضا در اقتصادهای کشورهای پیشرفتهای همچون بریتانیا و آلمان است. جالب توجه است که از 100 شرکت ساختمانی فهرست شده برتر که در سال 2019 درآمد کلی 1462 تریلیون‌دلاری کسب کردند، سه شرکت برتر چینی بیش از 30 درصد از این درآمد را تشکیل دادند. در مقابل سهم اروپا با حدود 40 شرکت در 100 شرکت برتر متنوع‌تر بود. در سال 2020 برآوردهای اولیه نشان می‌داد رشد صنعت ساخت‌وساز به دلیل پاندمی کرونا به حدود پنج درصد کاهش یابد. این پیش‌بینی البته درست بود.
برخی از پیامدهای این وضعیت برای شرکت‌های ساختمانی شامل موارد زیر بود:
بحران نقدینگی برای کسانی که سطح بدهی بالایی دارند و ذخایر نقدی پایینی دارند به این دلیل که با افزایش رقابت قیمت برای پروژه‌ها تشدید می‌شد.
شکست سریع کسب‌وکارهای کوچک‌تر و پیمانکاران فرعی و در نتیجه ایجاد اختلال و تنگنا در زنجیره تامین.
تمرکز بیشتر بر مدیریت قراردادها، زیرا شرکای تجاری به دنبال مذاکره مجدد یا حتی فسخ قراردادهای موجود بودند.
سهم مواد مورد استفاده در ساخت‌وساز
نباید فراموش کرد که فولاد سهم قابل توجهی از مواد مورد استفاده در ساخت‌وساز را به خود اختصاص می‌دهد -به عنوان مثال، در ایالات متحده، فولاد سازه‌ای حدود 46 درصد سهم بازار را در ساختمان‌های مسکونی، غیرمسکونی و چندطبقه دارد- چنین دینامیکی به نوبه خود دارای یک تاثیر مستقیم بر اکثر تولیدکنندگان فولاد بود. طی سال‌های قبل از 2020، برای مبارزه با محیط پیچیده و رقابتی فزاینده‌ای که شرکت‌های ساختمانی در آن فعالیت می‌کنند، روند آشکاری به سمت گسترش به بازارهای بین‌المللی وجود داشت. فرآیندی که عمدتاً توسط شرکت‌های اروپایی هدایت می‌شد، گرچه شرکت‌های چینی و کره‌ای نیز خریدهای قابل توجهی انجام داده بودند. این موضوع به شرکت‌ها اجازه داد تا از رهبری خود در بخش زیرساخت برای دستیابی به رشد پایدار و سودآور استفاده کنند. شرکت‌های بین‌المللی بسیاری نیز توانستند به نوبه خود ریسک‌ها را کاهش داده و متنوع کنند زیرا تاثیرات بحران کرونا بر صنعت ساخت‌وساز در هر منطقه متفاوت بود.
تفاوت در بین‌المللی‌سازی صنعت
با این حال، نتایج فرآیند بین‌المللی‌سازی صنعت متفاوت بود و بسیاری از بازیگران برای تطبیق مدل‌های تجاری خود با بازارهای خارجی مشکل پیدا کردند. در هر صورت، انتظار می‌رفت که حضور بین‌المللی شرکت‌های ساختمانی در سال‌های آینده گسترش یابد، زیرا عرضه خدمات بیش از تقاضای ساخت‌وساز در بازارهای داخلی بود. علاوه بر این لازم به ذکر است که حاشیه سود در تجارت ساخت‌وساز به‌طور سنتی کمتر از سایر مشاغل (مرتبط) است که توسط شرکت‌های ساختمانی بزرگ‌تر اداره می‌شوند، در حالی که ریسک‌های عملیاتی بالاتری دارد. در نتیجه، بیشتر گروه‌های ساخت‌وساز سبد خود را برای انجام فعالیت‌ها در کل چرخه زیرساخت متنوع کردند. این کار به گروه‌های ساختمانی اجازه داد تا هم‌افزایی را افزایش داده و از مزیت‌های رقابتی و دانش خود در این بخش استفاده کنند و در نتیجه سودآوری بالاتری به همراه داشته باشند. فراتر از نوسانات اقتصادی که در چند سال گذشته و در حال حاضر در اقتصاد جهانی تجربه می‌شود، تعدادی روند اساسی وجود دارد که تقاضای آینده برای فولاد در بخش ساختمان و ساخت‌وساز را افزایش می‌دهد. در قلب بسیاری از این روندها، شهرنشینی پیشرونده و رشد به اصطلاح کلانشهرهایی است که بیش از 10 میلیون نفر جمعیت دارند.
ابر شهر سبز
یک مثال اخیر، توسعه ابرشهر سبز پیشنهادی Neom در عربستان سعودی است که مساحت برنامه‌ریزی‌شده آن 33 برابر شهر نیویورک است. به منظور مقابله با اثرات منفی بالقوه شهرنشینی همچون مصرف انرژی بالا، ایمنی و امنیت و آلودگی محیطی، تمرکز فزاینده‌ای بر توسعه ساختمان‌های هوشمند وجود دارد؛ یعنی سازه‌هایی که از فرآیندهای مبتنی بر فناوری برای کنترل خودکار عملیات و عملکردهای مختلف ساختمان در یک سیستم مدیریت یکپارچه استفاده می‌کنند. این تحولات فرصت قابل توجهی را برای تولیدکنندگان فولاد ایجاد می‌کند تا تفکر خود را در مورد اینکه چگونه مواد فولادی می‌توانند در ساختمان‌ها و شهرهای آینده نقش داشته باشند، توسعه دهند. از نقطه‌نظر عملکردی، درک این نکته ضروری است که چگونه فولاد می‌تواند نقشی در پشتیبانی از الزامات کلیدی یک ساختمان هوشمند داشته باشد، از آن جمله می‌توان به این موارد اشاره کرد: بهره‌وری انرژی. به عنوان بخشی از تمرکز مداوم بر تغییرات آب‌وهوایی در سطح جهان، تقاضای فزاینده‌ای وجود دارد که ساختمان‌ها به گونه‌ای طراحی شوند که بهره‌وری انرژی بیشتر و انتشار آلاینده کمتری در طول عملیات ساخت‌وساز خود داشته باشند.
سهم ساختمان‌ها در مصرف انرژی
برای مثال، در اتحادیه اروپا ساختمان‌ها در حال حاضر حدود 40 درصد از کل مصرف انرژی را تشکیل می‌دهند و حدود 36 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط را تولید می‌کنند. فولادسازان باید در نظر بگیرند که چگونه می‌توان از مواد فولادی به عنوان بخشی از مفهوم کلی انرژی با توجه به مساله تغییرات اقلیمی استفاده کرد. این موضوع همچنین به بررسی چرخه حیات کامل انتشار گازهای گلخانه‌ای یعنی معادل‌های دی‌اکسید کربن از ساخت و حمل‌ونقل مواد فولادی (و سایر مصالح ساختمانی) تا فرآیند ساخت‌وساز و پایان عمر و بازیافت یک ساختمان می‌پردازد. گواهینامه‌های ساختمان. اینها شامل گواهی‌های ساختمان‌های سبز مانند LEED (رهبری در طراحی انرژی و محیطی) و گواهی‌های مرتبط با سلامت، مانند استاندارد ساختمان WELL، و Fitwel می‌شوند که در آن دوباره، طراحی مواد فولادی می‌تواند نقش مثبتی داشته باشد. تجربه ساکنان. این موضوع شامل سلامتی، راحتی و بهره‌وری کارکنان، بازدیدکنندگان و سایر ساکنان می‌شود. در اینجا مجدداً به عنوان بخشی از طراحی کلی ساختمان، مصالح فولادی می‌تواند نقش مهمی داشته باشد، به‌ویژه زمانی که احتمال دارد یک ساختمان در آینده مورد استفاده مجدد قرار گیرد. برای فولادهای ساختمانی، در حال حاضر پیشرفتهای قابل توجهی در زمینه تولید فولاد با استحکام بالا صورت گرفته است که عملکرد ساختاری را تا حد زیادی بهبود بخشیده است. چنین تحولات نوآورانه‌ای برای حمایت از تکامل آینده مصالح فولادی در سازه‌های ساختمانی اساسی است. معماران و طراحان همچنین نقشی کلیدی در به چالش کشیدن صنعت فولاد برای ادامه پیشروی مرزهای خواص فولاد و فناوری‌های نورد دارند. در چنین صنعتی، آن دسته از فولادسازانی که می‌توانند راه‌حل‌های تولید مواد با ارزش افزوده بالاتری را به بخش ساختمان و زیرساخت ارائه دهند، احتمالاً مزیت رقابتی قابل توجهی خواهند داشت.
