ورق فولادی؛ نیاز صنایع پیشرو
مدیرعامل آهن اینفو: سیاست‌گذاری صحیح باعث ثبات بازار می‌شود
اما شرکت‌های ایرانی چگونه ورق خود را تامین می‌کنند؟ بهترین کیفیت و به‌صرفه‌ترین قیمت را با کدام سازوکار می‌شناسند؟ شرکت آهن اینفو ازجمله شرکت‌های واسطی هستند که می‌توانند با استفاده از هنر شناخت بازار از یک‌سو و آشنایی فنی با صنعت فولاد و صنایع هدف، علاوه بر بازار سازی مناسب و تامین پایدار ورق موردنیاز صنعت از بازار، مرجع خوبی برای سنجش نیازهای تولیدکنندگان ایرانی و مشتریان خارجی نیز باشد. دنیای اقتصاد برای روشن‌تر توانمندی‌های این شرکت‌های واسط و نقش آن‌ها در بازار ورق‌های فولادی کشور، فرصت چهاردهمین نمایشگاه فولاد را مغتنم شمرده و در گفت‌وگویی با مهندس علی باقر نژاد موسس و مدیرعامل آهن اینفو ابعاد مختلف حلقه تامین ورق‌های فولادی در توسعه پایدار زنجیره فولاد و صنعت کشور را موردبررسی قرار داده است، مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
در ابتدا حوزه تخصصی فعالیت شرکت آهن اینفو را معرفی کنید!
این شرکت در حوزه خریدوفروش انواع ورق‌های فولادی فعالیت دارد و مهم‌تر از آن، خدمات فنی و مشاوره‌ای خود را در اختیار شرکت‌های مصرف‌کننده ورق‌های فولادی قرار می‌دهد، البته لازم به ذکر است آهن اینفو، سبد محصولات ورق ارایه شده از طرف خود را با محصولات فولاد مبارکه، فولاد اکسین، کاویان و ... پر می‌کند که از برترین تولیدکنندگان انواع ورق‌های فولادی در کشور به شمار می‌روند.
فکر می‌کنید امروز صنعت وروق‌های فولادی در کشور با چه چالش هایی روبروست؟
ازجمله بزرگترین چاش هایی که صنعت فولاد به‌طور عام و تولیدکنددگان به‌طور خاص با آن مواجه اند، کاهش مصرف است، امروز ما با افت نزدیک به ۳۵ درصدی مصرف ورق در صنعت اتومبیل سازی و لوازم‌خانگی مواجه هستیم که به رکود در این بازار دامن زده اند، هرچند این رکود را می‌شود ناشی از انتظارات بازار برای کاهش قیمت ها در آینده و همچنین کاهش خرید محصول از سوی مصرف‌کننده نهایی دانست.
در سوی دیگر چالش انرژی در قالب کمبود برق در تابستان و گاز در زمستان، تعادل بین تولید و بازار را به‌هم‌ریخته است که باید به این چالش، سیاست‌گذاری‌های شتاب‌زده و بخش‌نامه‌های خلق‌الساعه وزارتخانه‌های ذی‌ربط را هم اضافه کرد، سیاست‌گذاری‌هایی که ناشی از کمبود تجربه مواجهه مستقیم با بازار در میان اغلب کارشناسان وزارت صمت به نظر می‌رسد. یکی از همین سیاست‌گذاری های اشتباه را باید در مدل قیمت‌گذاری تولیدات فولادی ازجمله ورق فولادی جستجو کرد که دولت قصد ندارد مبنا را قیمت تمام‌شده قرار دهد. توجه کنید درحالی‌که سیاست دامپینگ همسایه شمالی، ورق تولیدی آن کشور را ۵۰ تا ۶۰ دلار ارزن‌تر از متوسط قیمت جهانی به بازار عرضه کرده و در غیاب بازارهای اروپایی و آمریکایی، برچسب کشور مبدا را برای صادر کردن به بازارهای خاورمیانه عوض می‌کنند، قیمت ورق در ایران به سه سال گذشته برگشته تا جایی که امروز قیمت ورق و میلگرد تقریبا برابر شده است.
یکی از انتظارات بخش خصوصی از دولت، عدم قیمت‌گذاری دستوری بوده است، در این مسیر چگونه بورس کالا می‌تواند راه گشا باشد؟
در بازار گپ‌هایی میان تولید، عرضه و مصرف وجود دارد که بیشتر اهالی بازار آن‌ها را می‌شناسند، اینجا در ایران همیشه عرضه ورق فولادی کمتر از مصرف است، برای مثال نیاز صنعت کشور به ورق سیاه باضخامت دو میلی‌متر، یک‌میلیون تن در سال است که شرکت فولاد مبارکه اصفهان تا نیمی از آن را تولید می‌کند و مابقی از بازارهای خارجی وارد می‌شوند، دولت می‌تواند با سیاست‌گذاری صحیح، شرایطی را فراهم کند که واردات بیشتر از نیاز موجب افت قیمت تولید داخل نشود و بازار تحت تاثیر دامپینگ شرکت‌های روسی و چینی قرار نگیرد؛ اما نباید در این مسیر به قیمت‌گذاری دستوری کالا در بورس اقدام کند وگرنه بازهم میدان برای دلال‌ها و واسطه‌ها باز می‌شود. در یک مثال دیگر، سال گذشته دولت تصمیم گرفت کمبود بازار را از مسیر واردات تامین کند، اما تحویل دیرهنگام کالا و تاخیر در ترخیص آن، باعث التهاب در بازار شد و تصمیم خوب دولت در زمان اجرا، نتیجه‌ای کاملا برعکس داشت، به همین دلیل دولت بهتر است با برآورد درستِ مصرف و ظرفیت تولید داخلی، برنامه‌هایی میان‌مدت برای واردات ورق فولادی موردنیاز و همچنین ثبات در بازار را تدوین کند که بتواند اطمینان را به مصرف‌کننده برگرداند.
فارغ از مباحث قیمت‌گذاری، در حوزه ورق و تولید گریدهای بالاتر وضعیت چگونه است؟
امروز شرکت‌های خودروسازی در جهان به سمت کاهش وزن خودرو پیش می‌روند که نیازمند ورق‌هایی با وزن کمتر و استحکام بیشتر دارد، حوزه لوازم‌خانگی نیز به همین شکل است، چرا برخی برندهای خارجی از مقبولیت خوبی برخوردارند، یکی از دلایل آن را باید در ورق‌های رنگیِ
«های‌گلاس» جستجو کرد که تولید آن نیاز به فناوری پیشرفته‌تری نسبت به آنچه در اختیارمان هست، دارد. به همین دلیل است که تاکید می‌کنم برای ایجاد ارزش‌افزوده بالاتر در حوزه صنعت به‌ویژه ورق‌های فولادی، فناوری‌های پیشرفته‌تر نیاز جدی و حیاتی صنعت کشور به شمار می‌روند.
