ثبات و آینده این صنعت درگروی رشد اقتصادی کشور و سیاستگذاری دولتمردان است. ‌آینده‌ای روشن و امیدوارکننده پیش روی صنعت سیمان است و می‌توان با برنامه‌ریزی‌های کلان هیات دولت و وزیر صنعت، معدن و تجارت در زمینه‌های تبدیل عادت مصرف سازه فلزی به بتنی در بخشهای عمرانی و مسکن،‌ استفاده از بتن در جاده سازی،‌ارائه خدمات و یارانه‌های محلی در حوزه صادرات توسط وزارت راه، مسکن و شهرسازی برای افزایش صادرات به کشورهای مقصد و‌ لزوم بازسازی در عراق،‌ افغانستان، سوریه،‌ لیبی و یمن، بخش زیادی از مشکلات این صنعت را حل کرده و در آینده نزدیک صنعت سیمان را به شرایط ایده آل خود رساند. همانطورکه از آمار بر می‌آید، این صنعت در ایران دارای اشتغال حداقل ۱۷۰هزار نفری به طور مستقیم است و با احتساب صنایع وابسته به آن و صنایع و شرکتهای مصرف کننده و حمل‌کننده این محصول، می‌توان به میزان اشتغال وابسته به این صنعت کمک قابل توجهی می‌کند.

در رکود فعلی، حجم بدهی این شرکت‌ها به بانک‌ها از محل تسهیلات ارزی و ریالی است،.همچنین بدهی به شرکت‌های گاز، برق و غیره عرصه تنفس را در این فضا از واحدهای سیمانی گرفته است. به نظر می‌رسد برای خروج از این بحران وظیفه دولتمردان و تولید کنندگان سیمان، خطیر و سرنوشت ساز است و باید در این راستا تمهیدات لازم را در نظر بگیرند.دولت می‌تواند با استمهال بدهی‌ها و تنفس یکساله، نهایی‌کردن آیین‌نامه ماده ۲۰ و رفع مغایرت‌های جدی این آیین‌نامه کمک قابل توجهی به صنعت سیمان کند. همچنین دولت باید به برخی از واحدهای سیمانی که تسهیلات ارزی از محل فاینانس دریافت کرده‌‌اند توجه ویژه کند و با اجازه خروج سیمان از قیمت گذاری،‌ این صنعت را درعبور از این برهه جانفرسا رهایی دهد. واحدهای سیمانی نیز باید دریابند در مقطع فعلی با کاهش تولید و تحویل بر اساس نیاز بازار، باید قیمت فروش را کنترل کرده و مطابق با دستورالعمل‌های انجمن صنفی کارفرمایان صنعت سیمان عمل کرده و به این طریق هزینه‌های تولید خود را پوشش دهند.