رشد جوانه‌های تکنولوژی
سال‌ها است که سازمان‌های توسعه‌ای همچون سازمان گسترش، نیاز به ایجاد صنایع عمومی یا حتی ورود به صنایع مادر ندارند؛ به این معنا که این سازمان‌ها دیگر نباید به دنبال راه‌اندازی کارخانجات ماشین‌سازی و لاستیک و قند و شکر باشند، بلکه امروز بخش‌خصوصی در این حوزه‌ها توانمند شده و ورود پیدا کرده است؛ بنابراین سازمان‌های توسعه‌ای باید تغییر مسیر داده و برخی زنجیره‌های قطع‌شده را پیوند دهند. این در شرایطی است که راه‌اندازی برخی دستگاهها و سازمان‌های دولتی همچون معاونت فناوری ریاست جمهوری و حتی برخی صندوق‌های دولتی دیگر که در حمایت از صنایع پیشرفته وارد عمل شده‌اند، نتوانسته‌اند با سازمان‌های توسعه‌ای ارتباطات دقیقی برقرار نمایند. در حالی‌که در مورد سازمان‌های توسعه‌ای باید به این نکته اشاره کرد که این سازمان‌ها باید در ایجاد جوانه در تکنولوژی‌های جدید در مراکز تحقیقاتی مثمرثمر بوده و نقش ممتاز تجاری‌سازی را ایفا کنند؛ به این معنا که ایدرو وظیفه دارد از زمانی که تکنولوژی اثبات شد، در ایجاد تکنولوژی‌های جدید در مراکز تحقیقاتی کمک کند و نقش مناسبی برای تجاری‌سازی ایده‌ها ایفا کند. همچنین این سازمان‌ها باید در صنایع پرخطر نیز وارد شده و نقش‌آفرین شوند. اکنون باید به صراحت گفت که دیگر نیاز نیست ایدرو وارد سرمایه‌گذاری در صنایع عمومی شود؛ بلکه باید در عرصه‌هایی وارد شود که سرمایه‌گذاران به لحاظ ریسک، امکان ورود را نداشته و به نوعی سرمایه‌گذاری پرخطر وجود دارد که نیاز است ایدرو و سازمان‌های توسعه‌ای، ورود به این صنایع داشته باشند. پس نقش سازمان‌های توسعه‌ای، امروز در صنایع نوین و پیشرفته، بسیار ممتاز است؛ به خصوص اینکه تا سال ۲۰۳۰، بیش از ۹۵ درصد از درآمد دنیا از صنایع پیشرفته حاصل می‌شود و ایران هم ناچار است که با انقلاب سایبری، به سمت صنایع پیشرفته رفته و در میدان عمل بر سر تجاری‌سازی، وارد شود. اینها در شرایطی است که سازمان‌های توسعه‌ای باید نسبت به اصلاح قوانین، پیشنهاداتی را ارایه داده و برنامه نوسازی صنایع را نیز تدوین کرده و درجهت اجرایی شدن آن گام بردارند.
در این میان در دوران مسوولیت اینجانب،۴ سرفصل اساسی طی۳۰ ماه دوره خدمت، دنبال شد که یکی از آنها، سر و سامان دادن و تسریع خاتمه پروژه‌های ملی است؛ ضمن اینکه به چرخه درآمدن کارخانجاتی که به ایدرو واگذار شده بود نیز، به منظور ظرفیت سازی و تولید بیشتر از جمله دیگر اقدامات شاخص بود؛ به نحوی که ظرفیت‌سازی برای تحرک کارخانجات و ماشین‌سازی های بزرگی که در لیست خصوصی‌سازی قرار داشتند، ولی عملا به دلیل محدودیت هایی که پیش آمده بود و حمایتی که صورت نگرفته بود، با ظرفیت پایین به کار خود ادامه می‌دادند. اقدام دیگر در آن زمان، شفاف‌سازی وضع اقتصادی در ایدرو به لحاظ مطالبات و تعهدات ۶۰۰ میلیارد تومانی با بخش مالیاتی و همچنین برخی از حوزه‌های دولتی بود که اختلافاتی وجود داشت و با پیگیری قوانینی که به مجلس رفت یا مصوباتی که در دولت بود، تعیین تکلیف شد و وضعیت خاصی که در مورد اداره شرکت‌های بزرگ از جمله خودروسازی‌ها، ایزوایکو، نیشکر هفت‌تپه و ماشین‌سازی اراک وجود داشت نیز سامان یافت، به نحوی که تا پیش از آن، نه افزایش سهم و نه کاهش آن و حتی تغییر هیات مدیره نیز امکان‌پذیر نبود و به نوعی این شرکت‌ها فریز شده بودند. در عین حال، پروژه‌های فعالی در حوزه صنایع پیشرفته مثل بیوایمپلنت‌ها، بیو اتانول، شیرین کردن آب دریا و... مدنظر قرار گرفت و اجرایی شد. همچنین در حوزه تحقیقاتی نیز با بیش از ۵۰ دانشگاه کشور ارتباط برقرار کرده و برابر با قانون، از محل بند ۸ اساسنامه مبالغی را برای پروژه‌هایی اختصاص دادیم که منجر به رفع نیازهای صنایع خوب کشور شود و به این ترتیب، سازمان گسترش نیز به عنوان یک سازمان توسعه‌ای، به وظیفه خود عمل کند.
ارسال نظر