از حرف تا عمل مدیران دولتی در برابر توزیع خصوصی برق
محمدعلی علایی، مدیرعامل شرکت تانیر و عضو هیات‌مدیره انجمن تولید پراکنده ایران (CHP) در گفت و گو با دنیای اقتصاد ضمن مطالب فوق افزود: بر اساس قوانین و توافق‌نامه‌های مذکور، شرکت از سال ۱۳۸۴ در شهرک صنعتی نظرآباد توزیع برق را انجام می‌دهد و در حال حاضر حدود ۳۰۰ مشترک دارد. اما متاسفانه به دلیل اینکه هنوز توزیع برق به شکل خصوصی برای برخی دولتی‌ها جا نیفتاده، هر از چندگاهی کارشکنی‌هایی صورت می‌گیرد. با توجه به مشکلی که بین وزارت نفت و نیرو در ارتباط با نرخ گاز وجود داشت، گاز نیروگاه را قطع کردند و از طرف دیگر پشتیبانی که باید بر اساس قانون توسط شرکت برق منطقه‌ای از ما انجام می‌شد، صورت نگرفت و منجر به قطع برق شهرک در سال‌های قبل شد. با وجود همه این مشکلات در تابستان امسال تنها شهرک صنعتی که قطعی برق را تجربه نکرد، شهرک صنعتی نظرآباد بود. وی افزود: خوشبختانه به تازگی مدیران توانیر حمایت خود را از این موضوع اعلام و از قصد خود برای توسعه مدل توزیع برق خصوصی در سایر شهرک‌های صنعتی کشور، صحبت کرده‌اند.عضو هیات‌مدیره انجمن تولید پراکنده ایران در ادامه گفت: در کشوری مانند ایران که شبکه برق و گاز بدون هماهنگی با یکدیگر در بیشتر مناطق توسعه پیدا کرده، بهترین راه‌حل برای تامین بار در مراکز مصرف CHPها هستند.
علایی گفت: در واقع ویژگی CHP این است که در مراکز مصرف، تولید را انجام می‌دهد و می‌تواند با همان فشار گازی که در سطح شهر وجود دارد، برق تولید کند. به این ترتیب حرارت ناشی از تولید نیز در همان مرکز استفاده شده و به راندمان بالایی در استفاده از انرژی دست می‌یابیم. در واقع CHP نسبت به سیستم‌های سنتی همان میزان برق را با نصف مصرف گاز و نصف تولید گازهای گلخانه‌ای تولید می‌کند. ورود و خروج سریع آن به مدار، عدم نیاز به مصرف آب و حفظ توان بالاتر نسبت به توربین‌های گازی درگرمای تابستان از دیگر مزایای آنهاست.
این کارشناس صنعت برق با اعلام این مطلب که در کشور ما اختلاف زیاد بین مصرف برق و گاز در تابستان و زمستان هست افزود: CHP ها می‌توانند با مصرف گاز در مراکز مصرف برق تولید کنند و در زمستان با تامین حرارت و تولید برق توامان مصرف گاز را کاهش دهند. از طرف دیگر راندمان سیستم سنتی در کشور ۳۸ درصد است، در حالی که راندمان بدون بازیافت حرارت در CHPها و در مراکز مصرف، حدود ۴۰ تا ۴۲ درصد است که معادل راندمان ۵۰ تا ۵۵ درصد نیروگاه‌های متمرکز و بزرگ است. این به دلیل نبود تلفات انتقال و توزیع بوده است.
مدیرعامل تانیر با اشاره به اینکه در ایران همواره توان و هزینه زیادی برای توسعه نیروگاه‌های سنتی به کار گرفته شده است افزود: به‌کارگیری شیوه‌های نوین تولید برق و نیروگاه‌های CHP کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. یکی از شرکت‌های فعال در این حوزه، شرکت تانیر است که علاوه بر تولید برق، توزیع برق را هم انجام می‌دهد. این گروه از سال ۱۳۸۳ کار خود را آغاز و طی این سال‌ها در حوزه تولید و توزیع نیرو فعالیت کرده است. در حوزه تولید برق مقیاس‌کوچک در بخش CHPها فعال بودیم که نزدیک به ۵۰۰ مگاوات پروژه انجام دادیم. همچنین، شرکت در بخش‌های دیگری از جمله نگهداری شبکه و توزیع برق در شهرک‌های صنعتی نیز فعال است.
وی به برنامه های توسعه ای شرکت اشاره کرد و افزود: اگر وعده‌ای که برای حمایت از توزیع خصوصی برق در شهرک‌های صنعتی داده شده عملیاتی شود، حتماً ما هم به دنبال گسترش فعالیت‌ها خواهیم بود و از همین جا آمادگی خود را برای کمک و آموزش رایگان به سایر شرکت‌هایی که تمایل به توزیع برق در شهرک‌های صنعتی دارند، اعلام می‌کنیم.
علایی با اشاره به بحث مطالبات پیمانکاران از وزارت نیرو گفت: چیزی که من می‌دانم این است که این اعداد و ارقام، مربوط به مردم و بخش خصوصی واقعی نیست. در واقع اینها ارقامی است که بین خصولتی‌ها از جمله بنیادها و ستادها با وزارت نیرو وجود دارد و خودشان با یکدیگر کنار می‌آیند و ربطی به مردم عادی ندارد. تنها حوزه‌ای که در ارتباط با وزارت نیرو، مردم و بخش خصوصی واقعی وارد آن شده‌اند، همین نیروگاه‌های کوچک است. به جرات می‌توان گفت پرداختی توانیر به نیروگاه‌های کوچک کمتر از یک درصد کل پرداختی‌های آنهاست و مشکل در این است که این پرداخت با تاخیر انجام می‌شود و زمانی که بحث توسعه آنها مطرح می‌شود، انواع بهانه‌ها و کارشکنی‌ها دیده می‌شود.
وی تصریح کرد: بزرگ‌ترین مشکل بخش خصوصی در همه صنایع کشور نبود ثبات مالی و قانونی است. بی‌ثباتی در بازار ارز را در این چند ماهه شاهد بوده‌ایم. البته تغییر یک شبه قوانین نیز مشکلات بسیاری را برای فعالان اقتصادی ایجاد کرده است. من مطمئنم این موارد خواسته شخص وزیر یا رئیس‌جمهور نیست زیرا با شعارهای آنها کاملاً در تضاد است.
عضو هیات‌مدیره انجمن تولید پراکنده ایران به عدم حمایت دولت از صنعت برق اشاره کرد و افزود: در حال حاضر دولت به کارخانه‌ای که بیشتر از پنج مگاوات مصرف برق داشته باشد، انشعاب نمی‌دهد و او را ملزم کرده برای تامین برق خود، نیروگاه مقیاس کوچک تاسیس کند. اما وقتی نیروگاه ایجاد شد، دولت برق را به قیمت تضمینی نمی‌خرد. قیمت برق صنعتی نیز به طور دستوری پایین نگه داشته شده و به هیچ‌وجه توجیه ندارد. بنابراین یک تولیدکننده باید برای تامین برق چه اقدامی انجام دهد؟ خروجی این تصمیم این می‌شود که صنعت برق معیوب است. پیشنهاد ما فقط داشتن گوش‌های شنوا و عدم دیکته کردن نظرات یک گروه مدیریتی است که امروز هستند و فردا پیدایشان نیست.
ارسال نظر