به گزارش «دنیای اقتصاد»، توسل به فرمول بهینه خانه‌دار شدن برای متقاضیان مسکن خانه اولی که اکنون با تغییر شرط سنی بنا انگیزه ورود به بازار و خروج از صندوق پس‌انداز مسکن یکم را پیدا کرده‌اند، اهمیت زیادی دارد. طبعا خانه اولی‌ها آورده محدودتری در مقایسه با دیگر گروه‌های متقاضی خرید مسکن دارند و در نتیجه باید به نحوی بودجه خود را ترمیم کنند.

کمبود نقدینگی خانه اولی‌ها برای خرید آپارتمان مسکونی در پایتخت اکنون از سه محل قابل جبران است. محل اول روی آوردن به خرید آپارتمان‌های قدیمی با سن بنای بیش از ۱۵ و حداکثر ۲۰ ساله است. این املاک حداقل ۲۰ درصد ارزان‌تر از آپارتمان‌های با سن بنای یک رقمی معامله می‌شوند و در نتیجه حتی به رغم نداشتن امکاناتی نظیر پارکینگ، انباری و آسانسور، می‌توانند گزینه مطلوبی برای سوار شدن خانه اولی‌ها بر موج تورم ملکی باشند. محل دوم جبران این فاصله به رهن سپردن آپارتمان به مستاجر برای مدت یکی، دو سال پیش رو است. در حال حاضر عمده آپارتمان‌های اجاری در شهر تهران به بهای مترمربعی حداقل ۲ میلیون تومان برای رهن عرضه می‌شوند و این یعنی از محل رهن یک واحد آپارتمان ۵۰ مترمربعی می‌توان ۱۰۰ میلیون تومان ودیعه دریافت و به مالک قبلی بابت بخشی از قیمت نهایی معامله پرداخت کرد. استفاده از تسهیلات ارزان‌قیمت خانه اولی‌ها نیز که در حالت زوجین ۱۶۰ میلیون تومان بوده و ۴۰ میلیون تومان جعاله نیز به‌عنوان مکمل می‌تواند در صورت تمایل به این رقم اضافه شود، سومین محلی است که به جبران فاصله بودجه متقاضیان مسکن و قیمت‌های فعلی کمک می‌کند. به این ترتیب یک زوج خانه اولی ۳۰۰ میلیون تومان از قیمت مسکن را از طریق رهن و وام تامین خواهند کرد و الباقی این رقم باید با نقدینگی آنها و احتمالا وام‌های مکمل در صورت استطاعت تامین شود.

تحقیقات میدانی نیز حاکی است در گروه آپارتمان‌های تا یک میلیارد تومان تعداد واحدهای زیر ۲۰ سال ساخت که امکان اخذ وام خانه اولی‌ها برای آنها وجود دارد، کم نیستند.