عادت‌های عجیب نویسندگان: مارسل پروست

زندگی در رختخواب

دنیای‌اقتصاد : مارسل پروست، نویسنده فرانسوی صاحب اثر مشهور «درجست‌وجوی زمان از دست رفته» است که در ایران با ترجمه زنده‌یاد مهدی سحابی در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است. از این رمان به‌عنوان طولانی‌ترین رمان جهان نام می‌برند. او هر روز ساعت ۳ تا ۴ عصر از خواب بیدار می‌شد. آن‌طور که میسن کری در کتاب عادات و آداب روزانه بزرگان نوشته از ساعت ۶ عصر یک ماده آغشته به تریاک را آتش می‌کرد و ساعت‌ها آن را می‌کشید و این کار را به‌خاطر رفع نفس تنگی مزمن انجام می‌داد. پس از آن از پیشخدمت می‌خواست برایش قهوه آماده کند.

قهوه‌جوش حاوی دو فنجان قهوه غلیظ بدون شیر بود و تنگ چینی پر از شیر داغ هم کنارش قرار داشت همراه یک نان. اینها گاهی غذای او در یک روز به حساب می‌آمد و چیز دیگری نمی‌خورد. البته گاهی شب‌ها به رستوران می‌رفت و شام می‌خورد. پروست معمولا احساس سرما می‌کرد و همیشه از کیسه‌های آب گرم و ژاکت‌های پشمی نرم استفاده می‌کرد. او موقعی که درحال خوردن قهوه بود نامه‌هایش را هم می‌خواند و پاسخشان را می‌داد. یکی از عادت‌های روزانه‌اش خواندن دقیق روزنامه‌ها بود. اصولا هر کاری را با دقت و وسواس انجام می‌داد؛ اما مهم‌ترین عادتش این بود که در رختخواب می‌نوشت. دراز می‌کشید و سرش را با دو بالش بالا نگه می‌داشت و برای دسترسی به دفترچه یادداشت کجکی بر آرنج تکیه می‌کرد. روشنایی‌اش چراغی کم‌نور بود و معمولا وقتی ۱۰ صفحه می‌نوشت چنان خسته می‌شد که مجبور بود قرص کافئین بخورد. می‌گویند سال‌های آخر زندگی‌اش به ندرت از این تخت پایین آمده است. حتی مشهور است که اتاق خوابش را با چوب‌پنبه عایق‌بندی‌ کرده تا سر و صدا اذیتش نکند.