رویترز افشا کرد
دلال آمریکایی در کاخ پوتین
رابرت فورسمان
«رابرت فورسمان»، بانکدار آمریکایی که به تازگی به قائم‌مقامی بانک سرمایه‌گذاری USB در نیویورک منصوب شده، یکی از مقام‌های ارشد آمریکایی است که سهام بانک سرمایه‌گذاری Renaissance Capital در مسکو را به یکی از نزدیک‌ترین دوستان پوتین واگذار کرده و یک دهه پیش دیدارهایی با مقام‌های تراز اول سیاست خارجی آمریکا داشته است. او نقش برجسته‌ای در دنیای مالی مسکو داشت. او رئیس عملیات سرمایه‌گذاری بانکی «درسدنر» آلمان در روسیه در اوایل دهه ۲۰۰۰ بود و از ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ هم قائم‌مقام بانک Renaissance Capital بود و پس از آن تا سال ۲۰۱۶ هدایت بخشی روسی «بارکلیز کاپیتال» را بر عهده داشت. «ماتیاس وارنیگ»، دوست پوتین، در هیات‌مدیره چند شرکت دولتی روسیه قرار گرفته است. «کاترین بلتون»، در گزارش ۱۰ ژوئن برای رویترز نوشت، فورسمان به‌عنوان یک محافظه‌کار به‌شدت مذهبی، چشم آبی و با موهای مجعد می‌گوید همواره خواهان ایفای نقش میانجی و صلح‌ساز میان دو ابرقدرت هسته‌ای بوده است. اکنون مجموعه‌ای از ایمیل‌های Renaissance Capital که از سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ را شامل می‌شود جزئیات جدیدی را در مورد روابط نزدیک فورسمان نشان می‌دهد که شامل حلقه نزدیک پوتین طی سال‌ها می‌شد. این جزئیات جدید همچنین نشان می‌دهد که او از این روابط برای پیروزی در بده‌بستان‌های خود بهره می‌گرفت. این ایمیل‌ها که مورد مشاهده رویترز قرار گرفته است، پرتویی می‌تاباند بر نقشی که برخی بانکدارهای غربی در روزهای مستی‌آور رشد اقتصادی مسکو در سال ۲۰۰۷ ایفا می‌کردند یعنی همان زمانی که کرملین به سوی بلعیدن بخش‌های بزرگی از اقتصاد روسیه در حرکت بود. این ایمیل‌ها میان مدیران عالی Renaissance Capital و میان بانک و مشتریان و انجمن‌های اقتصادی رد و بدل شده بود پیش از اینکه مالکیت بانک در سال ۲۰۱۲ دست به‌دست شود. به نوشته گزارشگر رویترز، ایمیل‌های مشاهده شده از سوی رویترز نشان می‌دهد که روابط فورسمان با کرملین پیچیده‌تر از بحث‌های صلح‌جویانه و میانجیگرانه بود. این ایمیل‌ها نگرشی به‌دست می‌دهد در مورد اینکه چگونه فورسمان و همکارانش به‌دنبال کمک به کرملین برای نفع بردن از انحلال شرکت نفتی یوکوس (به مالکیت میخاییل خودورکوفسکی) بودند آن هم در زمانی که به گفته تحلیلگران، مسکو در جست‌وجوی مشروعیت بین‌المللی بود. میخاییل خودورکوفسکی روزگاری ثروتمندترین مرد روسیه با ۱۵ میلیارد دلار سرمایه بود. او مالک غول نفتی یوکوس بود که ۱۰ سال را در زندان‌های روسیه گذراند و سرانجام در سال ۲۰۱۳ آزاد شد و اکنون در لندن زندگی می‌کند. خودورکوفسکی در سال ۲۰۰۳ پس از مناظره تلویزیونی با پوتین که باعث شرمساری او شد دستگیر شد. او اکنون مدیر «می‌فیر» دفتر مرکزی روسیه آزاد است که متحد گروه‌های کوچک مدنی است و تلاش می‌کند روسیه را به مسیر دموکراسی بازگرداند. هدف او بیش از اینکه ایجاد تغییرات سریع باشد، ایجاد تغییرات در طولانی‌مدت است. او سالانه ۶،۵ میلیون دلار را صرف این دفتر می‌کند تا به رسانه‌های مستقل و سازمان‌های حقوق بشری یاری رساند. او هنوز فاش نکرده چه مقدار سرمایه پس از تصرف یوکوس، غول نفتی روسیه، توسط دولت برایش باقی مانده است. در هر حال، این ایمیل‌ها نشان می‌دهد که چگونه این بانکدار آمریکایی راهنمایی‌هایی به وارنیگ در مورد حلقه‌های سیاست خارجی واشنگتن طی دوران دولت‌های بوش و اوباما ارائه می‌داد. در بیانیه‌ای، فورسمان اعلام کرد که هرگونه اظهارنظر در مورد مسائلی از این دست باید در دادگاه حل‌وفصل شود اما هر گونه خلافکاری را رد کرد. مدیر جدید Renaissance Capital نیز از اظهارنظر خودداری کرد. ارتباطات و زد و بندهای فورسمان در مسکو به تازگی مورد توجه قرار گرفته است یعنی دقیقا زمانی که گزارش بازرس مولر در مورد مداخلات انتخاباتی سال ۲۰۱۶ روسیه در آمریکا نام فورسمان را در شورای ویژه به میان آورد. براساس این گزارش، فورسمان در زمره افراد تاثیرگذاری بود که در بحبوحه رقابت‌های انتخاباتی ترامپ به او دسترسی یافته بود. گزارش مولر می‌گوید در مارس ۲۰۱۶ فورسمان به‌دستیار ترامپ ایمیل زد و از این نامزد ریاست‌جمهوری دعوت کرد تا در یک انجمن اقتصادی بین‌المللی در سن‌پترزبورگ حضور یابد. او افزود که او از «جانب مقام‌های ارشد کرملین» در مورد این نامزد «اجازه» دارد. فورسمان خواستار دیدار با ترامپ یا مدیر انتخاباتی او «کوری لواندوفسکی» یا «مقام مربوطه دیگری» شده و گفته بود که مسائل دیگری هم برای بحث هست اما در این «ایمیل‌های ناامن» نمی‌تواند آنها را مورد بحث قرار دهد. در نامه‌ای دیگر، فورسمان به‌دنبال دیدار با یکی از پسرهای ترامپ – دونالد جونیور ترامپ یا اریک- شده بود تا اطلاعاتی را «به‌صورت فردی به ترامپ یا به فردی که ترامپ اعتماد کاملی به او دارد برساند.»
گزارش مولر می‌گوید که هیچ شاهدی در دست نیست که نشان دهد تیم ترامپ چیزی دریافت کرده باشد. وقتی مولر از فورسمان در مورد این تماس‌ها و ارتباطات پرسش کرد وی پیوندهایش با کرملین را بی‌اهمیت جلوه داد. فورسمان گفت که در ارتباط با تیم ترامپ فقط «به‌دنبال جلا بخشیدن به اعتبار» خود بوده است. هیچ اتهامی روانه فورسمان نشد. براساس مجموعه ایمیل‌های مرتبط با این معاملات و بده‌بستان‌ها، در سال ۲۰۰۷ فورسمان بخشی از گروه کوچکی از هیات‌مدیره
Renaissance Capital بود که در عقد یک توافق پنهانی برای دادن سهمی خاص از این بانک به یکی از نزدیکان پوتین به نام وارنیگ دخالت داشت. این توافق پنهانی نشان می‌دهد که این سهم‌ها با «ملاحظه صفر» واگذار شده یعنی پولی در این میان داده یا گرفته نشده است. ایمیل‌های بازنگری شده از سوی رویترز درصد یا ارزش سهم را نشان نداده است. وقتی رویترز با وارنیگ و فورسمان تماس گرفت آنها هیچ پاسخی ندادند. کاترین بلتون، گزارشگر رویترز، می‌افزاید وارنیگ در پلیس مخفی آلمان شرقی با نام «استاسی» یک افسر بود درست در زمانی که پوتین در اواخر دهه ۸۰ افسر کا.گ.ب در درسدن بود. وارنیگ می‌گوید اولین دیدارش با پوتین در اوایل دهه ۹۰ در سن پترزبورگ بود زمانی که پوتین معاون شهردار آن شهر بود. امروز این افسر اطلاعاتی آلمانی‌تبار، مدیر اجرایی خط لوله «نورد استریم ۲» روسیه به اروپاست. او همچنین عضو هیات‌مدیره چند شرکت بزرگ دولتی روسی از جمله غول نفتی روس نفت است. او ۱۲ سال در هیات‌مدیره «بانک روسیه» (Bank Rossiya) خدمت کرد که از سوی وزارت خزانه‌داری آمریکا به‌عنوان «بانکی شخصی» مورد تحریم قرار گرفت. از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ فورسمان دوش به دوش وارنیگ به‌عنوان رئیس بازوی بانک سرمایه‌گذاری درسدنر در مسکو فعالیت می‌کرد در حالی که وارنیگ رئیس بخش درسدنر برای روسیه بود. در سال ۲۰۰۷ وارنیگ با حمایت روس‌نفت تلاش داشت به نفع یک کنسرسیوم میانجیگری کند که شامل
Renaissance Capital هم می‌شد که هدفش به مزایده گذاشتن دارایی‌های هلندی شرکت یوکوس بود. این کنسرسیوم در مرحله پیروزی در این مزایده بود. اما این اقدام با پیگردهای حقوقی مخدوش و مسدود شد. مدیران یوکوس به‌شکلی موفقیت‌آمیز در دادگاهی در هلند استدلال کردند که دولت روسیه هیچ حقی ندارد که چوب حراج به یک شرکت هلندی بزند. دادگاه عالی هلند هم اوایل سال‌جاری رای به غیرقانونی بودن این فروش داد. این یک پیروزی برای میخاییل خودورکوفسکی و یک شکست برای پوتین و حلقه نزدیکانش بود. پیگیری‌های حقوقی نشان می‌دهد که فورسمان نقشی کلیدی در فراهم کردن زمینه برای کنسرسیوم مذکور داشت و می‌دانست که در مزایده‌ای تقلبی شرکت می‌کند. پیگیری‌های رویترز نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاران خارجی که کنسرسیوم را تشکیل داده بودند و امید به کسب منافع شخصی داشتند اکنون میلیون‌ها دلار خسارت دیده‌اند. فورسمان در بیانیه‌ای به رویترز گفت که به‌شدت مساله را از طریق حقوقی پیگیری می‌کند. در میان سرمایه‌گذاران خارجی که در تشکیل این کنسرسیوم سرمایه‌گذاری نقش داشتند می‌توان از «استفن جنینگ» نام برد که یک نیوزیلندی دراز و بلندقد بود. جنینگ Renaissance Capital را در سال ۱۹۹۵ تاسیس کرد و این بانک نمادی از گذار روسیه به اقتصاد بازار تلقی می‌شد. در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۵ با فایننشال‌تایمز، جنینگ گفته بود که امیدوار است روزی برسد که رشد اقتصادی روسیه زیر هدایت‌های پوتین یک طبقه متوسط قدرتمند تولید کند که برای خنثی‌کردن جهت‌گیری این کشور به سوی اقتدارگرایی به قدر کافی موثر و قدرتمند باشد. در عوض، موارد حقوقی نشان می‌دهد که فورسمان و جنینگ- برخلاف ادعاهای پرطمطراق او در مورد اقتصاد بازار- به‌دنبال نفع بردن از سوءاستفاده کرملین از سیستم بازار و حاکمیت قانون بودند. گزارشگر رویترز می‌افزاید در کنار آنها، دو سرمایه‌گذار غربی دیگر هم در این کنسرسیوم حضور داشتند که عبارتند از «استفن لینچ»، داوطلب سپاه صلح سابق آمریکا و «ریچارد دیتز»، بنیانگذار صندوق بیمه VR Capital، که دفاتری در نیویورک، لندن و مسکو دارد. به مزایده گذاشتن Yukos Finance BV، زیرمجموعه هلندی شرکت نفت خودورکوفسکی، آخرین مجموعه از سری مزایده‌های کرملین برای به فروش رساندن شرکت ورشکسته یوکوس است. از زمانی که خودورکوفسکی به چالشی سیاسی برای کرملین تبدیل و به‌خاطر تقلب روانه زندان شد، مسکو دست به‌کار شد و این فروش‌ها به منزله مالیات‌های عقب افتاده ۳۳ میلیارد دلاری است که قرار است علیه یوکوس بسته شده و به نفع کرملین از این شرکت گرفته شود.
ارسال نظر