بحث درباره اینکه چگونه با نفرت‌پراکنی، دیگرسازی و نژادپرستی مبارزه شود سوالاتی در مورد ادراکات، برداشت‌ها و اقدامات نفرت‌پراکنی و رفتار نژادپرستی علیه گروه‌های متفاوت اقلیت مطرح می‌کند: مهاجران مسلمان، یهودیان، پناهجویان و آوارگان و اقلیت‌های جنسی. در وضعیت/شرایط دانمارک، تمام پاسخ‌دهندگان سازمان‌های منتخب [سازمان‌های مدافع قربانیان و آنتی بادی‌ها به‌عنوان مشارکت‌کنندگان فعال در بحث‌های عمومی در مورد تبعیض علیه اقلیت‌های مهاجر و مسلمان انتخاب شدند از جمله سازمان‌های اقلیت‌های مهاجر و اقلیت‌های مسلمان. مصاحبه‌شوندگان از این چهار سازمان مدافع قربانیان بودند:۱- مرکز مستندسازی و مشاوره در مورد نژادپرستی (DRC) ۲- شورای زنان اقلیت قومی (EMKR) ۳- شبکه اروپایی علیه نژادپرستی (ENAR) ۴- شورای فعلی/جدید جوانان دانمارک (NDU). نویسندگان] به مهاجران، آوارگان و پناهجویان و به ویژه افرادی با پیشینه مسلمان به‌عنوان یکی از گروه‌های مهم هدف و قربانیان اصلی نژادپرستی و دیگرسازی پوپولیستی اشاره می‌کردند.

نقشه‌برداری گسترده تعداد اندکی از سازمان‌های داوطلب را شناسایی کرد که برای مطالعه‌ای عمیق از طریق مصاحبه با «گروه کانونی» [focus-group: روش گروه کانونی یا گفت‌وگوی گروهی متمرکز یکی از روش‌های متداول در روش تحقیق کیفی است که به منظور جمع‌آوری اطلاعات، بررسی مساله و محصولات یا خدمات انجام می‌شود. «گروه کانونی» از علوم اجتماعی وارد سایر حوزه‌ها و رشته‌ها شده است. در این روش گروه محدودی از افراد مطلع تشکیل و از آنها خواسته می‌شود تا نظر و تحلیل‌شان را در مورد موضوع مورد نظر به‌صورت آزادانه به بحث بگذارند. مزیت گروه کانونی این است که اگر می‌خواهید درک کنید که دیگران (گروه‌ها، انجمن‌ها و ...) چه دیدگاهی در مورد شما دارند، باید حرف‌های آنها را شنیده و بدانید در مورد شما یا ایده‌ها و روش‌هایتان چگونه فکر می‌کنند] انتخاب می‌شود. این پنج سازمان به پناهجویان و آوارگان، نژادپرستی، مهاجران و اقلیت‌های دگرباش می‌پرداختند. سازمان «SOS علیه نژادپرستی» [شاخه دانمارکی یک سازمان بین‌المللی. این سازمان یک سازمان بزرگ اروپایی است که در سال ۱۹۸۴ تاسیس شد و شاخه‌های بسیاری در کشورهای اروپایی دایر کرد و گفته شده اعضای رسمی و عضو آن در دانمارک به ۲۰۰ نفر می‌رسد]، سازمان «صباح» مهاجران جوان را هدف می‌گیرد که ملهم از جنبش دگرباشان دانمارک هستند؛ سازمان «خانه ترامپولین» [Trampoline House: یک مرکز اجتماعی مستقل در کپنهاگ، دانمارک، که به آوارگان و پناهجویان دانمارکی مکانی برای حمایت و زیست آنها اختصاص می‌دهد]؛ سازمان «آوارگان و پناهجویان دگرباش خوش آمدید» [LGBT Asylum and Refugees Welcome] همگی پناهجویان و آوارگان در نظام دانمارک را هدف خود دارد. این انجمن‌ها و گروه‌ها از طریق مصاحبه‌های «گروه کانونی» با کنشگران بررسی می‌شوند. اهداف به‌دنبال کشف این هستند که چگونه این سازمان‌ها خود را می‌فهمند و درک می‌کنند [نویسندگان در شرح این بخش می‌نویسند: «تمام مصاحبه‌ها با استفاده از دستورالعمل پرسش‌نامه‌های RAGE انجام شدند که موضوعات زیر را پوشش می‌دهند: ۱- اهداف، ارزش‌ها و فعالیت‌های انجمن/شبکه/گروه ۲- تظاهرات و کمپین‌ها ۳- همکاری با سازمان‌های مشابه ۴- ارتباط سیاسی و اعضا ۵- درک و البته استراتژی‌هایی علیه نژادپرستی] (آیا به‌عنوان سازمان‌های مدافع قربانیان، آنتی بادی یا نیرویی تقابلی) و چگونه با نیروهای دموکراتیک دیگر که درحال مبارزه با نفرت‌پراکنی، رفتار نژادپرستانه و تبعیض هستند ارتباط برقرار می‌کنند و نیز چگونه با فرهنگ سیاسی مسلط، نهادها و نیروهای سیاسی دست راستی در دانمارک و اروپا ارتباط می‌یابند. منطقه کپنهاگ همچنان مهم‌ترین مرکز برای جنبش‌ها و فعالیت‌های ضدنژادپرست‌ها، جنبش‌ها و فعالیت‌های حقوق مهاجران و دگرباشان است. بنابراین، بیشتر این سازمان‌ها در این شهر استقرار دارند. این موضوعات به مسائل محوری مانند نمایندگی و اهداف، استراتژی‌ها و ائتلاف‌ها و روابط با نهادهای سیاسی می‌پردازد. به‌رغم وجود «گروه‌های هدف» متفاوت، ما دریافتیم که مصاحبه‌شوندگان معمولا خود را به منزله سازمان‌های مدافع قربانیان یا آنتی‌بادی‌های مخالف نهادهای سیاسی نمی‌بینند بلکه خود را نیروهای مثبتی می‌بینند که تلاش دارند تا «ما» را برقرار سازند. هدف همه سازمان‌هایی مانند «پناهجویی دگرباشان»، «صباح» و «SOS علیه نژادپرستی» ترکیب نقش‌های کنشگران و حامیان است که هم «برای» و هم «با» گروه‌های هدف کار می‌کنند. برای مثال، «پناهجویی دگرباشان» پناهجویان دگرباش را بسیج می‌کند و با آنها به‌عنوان «کنشگر» همکاری می‌کند درحالی‌که همزمان به‌عنوان حامی اصلاح سیستم پناهجویی عمل می‌کند. با این حال، این استراتژی دوگانه می‌تواند منجر به تنش‌های ایدئولوژیک درون این سازمان‌ها شود.

نمونه دیگر «خانه ترامپولین» است که یک الگوی مشارکتی را با هدف در بر گرفتن تمام بازیگران یا «استفاده‌کنندگان» از این خانه خلق کرده است. رویکرد ستیزه‌جویانه‌شان به‌عنوان شکلی از «کنشگری هر روزه» مفصل‌بندی می‌شود که عمدتا کاربران خانه ترامپولین و توانمندسازی «کاربران» را در نظر دارد. با این حال، این اقدام برخی تنش‌ها میان اشکالی از «توانمندسازی» و «خودتوانمندسازی» کنشگران (مهاجر و آواره) را نشان می‌دهد؛ برای مثال، اگرچه «کاربران خانه» می‌توانند در برنامه‌ریزی و تصمیم‌سازی مشارکت کنند اما شواهدی از این نیست که تا چه میزان این فعالیت‌ها به اقدام خودتوانمندی و آن نهاد کمک می‌کند. تنش‌های ایدئولوژیک ممکن است هم میان استراتژی‌های بلندمدت «برای تغییر کل سیستم» (مثلا، بستن اردوگاه‌های آوارگان) وجود داشته باشد و هم «کنشگری هر روزه» با هدف بهبود زندگی روزمره آوارگان «در اینجا و اکنون».