حزب TS تا حد زیادی به خطر اسلام و اسلامی شدن برای آینده جوامع دموکراتیک غربی اشاره دارد. تمام مصاحبه‌شوندگان TS مدافعان سرسخت آزادی بیان هستند اما نگرش‌های متفاوتی در مورد اسلام و اسلامی کردن دارند. پاراگراف‌های بالا نشان می‌دهد که سازمان‌های دست راستی پوپولیستی آزادی بیان را هدفی فی‌نفسه می‌پندارند نه ابزاری برای خلق یک جامعه دموکرات. برای مصاحبه‌شوندگان این سازمان‌ها، دفاع از آزادی بیان ارزشی مطلق است که حق توهین و آزار به «دیگری» و «دشمن» را قانونی می‌شمرد و در قاموس آنها «دیگری» و «دشمن» همان مهاجران، پناهجویان یا اسلام است. آزادی بیان نیز نه تنها برای نفی و رد اتهامات مربوط به پوپولیسم که برای نژادپرستی و اسلام‌هراسی استفاده می‌شود.    

ایدئولوژی‌ها، ارزش‌ها، سیاست‌ها و گروه‌های هدف

مصاحبه‌شوندگان DPP و TS مایلند که «دیگری» یا «دشمن» را عمدتا بر مبنای اسلام برسازند که به تصور آنها مخالف بیشتر آن چیزی است که از نظر ارزش‌ها و اصول دموکراتیک دانمارکی تلقی می‌شود. نمونه‌های آن «آزادی بیان»، «دموکراسی»، «برابری جنسیتی» و امثال آن است. شکاف قدرتمند دیگر بر مخالفت میان «ما» (غرب دموکراتیک، متساهل و سرمایه‌دار) و «آنها» (مسلمانان اقتدارگرا، شوونیست‌های مردگرا و نامتساهل) برساخته می‌شود. مصاحبه‌شوندگان TS (و TS بین‌الملل) نیز نگرش‌های رادیکال ضداسلامی را همراه با حق آزادی بیان به‌عنوان ارزشی مطلق پیکربندی می‌کنند. هم سردبیر «Dispatch International» و هم قائم‌مقام حزب TS ارزش‌های اساسی خود را آزادی جلوه می‌دهند که جورج اورول، نویسنده انگلیسی، آن راچنین توصیف کرده است: «اگر آزادی معنایی داشته باشد، این آزادی همان آزادی در گفتن آن چیزی است که مردم نمی‌خواهند بشنوند.» در نتیجه، در این چارچوب حق آزادی بیان به حق توهین تبدیل می‌شود و بحران کارتون‌هایی که از پیامبر اسلام کشیده شد به‌عنوان نمونه‌ای تلقی می‌شود برای نشان دادن اینکه «احساسات مورد توهین قرار گرفته استدلالی علیه آزادی بیان نیستند.»

وقتی پای روش‌هایی به میان می‌آید که این سازمان‌ها

(DPP و TS) به‌واسطه آن روش‌ها دیدگاه‌های ایدئولوژیک و لفاظی‌های خود را در حوزه عمومی فرمول‌بندی می‌کنند، به‌نظر می‌رسد تقسیم کارها و وظایف مشخص‌کننده نقش‌های DPP و TS باشد. حزب DPP ترجیح می‌دهد مواضع پوپولیستی‌ای را نمایان سازد که به نگرانی‌های برخاسته از دیدار «دانمارکی‌های بومی» و فرد مهاجر می‌پردازد و هدفش حمایت از منافع و زندگی «مردم دانمارک» است. سبک و سیاق و ادبیات TS صریح است و نگرش غالبا تبعیض‌آمیزش به اسلام و مسلمانان با طلب نیاز مطلق به حمایت از آزادی بیان توجیه می‌شود. افزون بر این، هدف TS از هدف قرار دادن متفکران رادیکال دست راستی متفاوت از DPP است. چگونه؟ با بحث انحصاری از خطر اسلام برای آینده آزادی بیان در جهان غرب که اغلب ملهم از ضداسلامگرایی در آمریکاست (مثلا از سوی پاملا گلنر [Pamela Gellner]، رابرت اسپنسر [Robert Spencer] و ...). به‌رغم تفاوت‌ها میان این دو سازمان، TS همچنان پیوندهای نزدیکی با DPP دارد، اگرچه TS تاکید دارد که هیچ ارتباط رسمی‌ای وجود ندارد. اما TS در عضوگیری‌های خود افرادی از چندین حزب دیگر را هم گنجانده است مثل «لیبرال دموکرات‌ها»، «لیبرال‌ها» و محافظه‌کاران.

یک مصاحبه‌شونده از «Dispatch International» توضیح می‌دهد که چگونه این مجله آشکارا روشنفکران را هدف گرفته است: «می‌دانم که بسیاری از کسانی که مجله/ مقاله ما را می‌خوانند دانشگاهیان هستند. استادان، پزشکان و... روشنفکران. مقاله به زبانی نوشته می‌شود که به کار عوام نمی‌آید... دوست دارم سخنم به گوش تمام روشنفکران برسد زیرا عوام و طبقه کارگر از قبل دریافته‌اند که چه شده یا چه چیزی در حال وقوع است. آنها کسانی‌اند که به دموکرات‌های سوئدی رای دادند. آنها در همان محله‌هایی زندگی می‌کنند که مهاجران؛ بنابراین آنها می‌بینند که از خیلی سال پیش آنها داشتند می‌آمدند اما طبقه متوسط، روشنفکران، ظرفیت درک/ مشاهده این را دارند که آنچه ما در حال نوشتنش هستیم واقعا و واقعا مهم است مثل مساله آزادی بیان و آزادی اندیشه. مشکل این است که آنها واهمه دارند آنچه در ذهن دارند را بگویند زیرا می‌دانند که می‌تواند به قیمت کار و شغلشان تمام شود.» (مصاحبه JFL، ۲۰۱۳).

این دو سازمان همچنین در ارتباط با مسائل برابری جنسیتی و حقوق دگرباشان اختلاف نظر دارند. DPP عموما بر این باور است که زنان دانمارکی به برابری جنسیتی دست یافته‌اند و هیچ دلیلی برای پیشروی بیشتر ندارند اما این حزب خواهان الغای قانون برابری جنسیتی نیست. این حزب عمدتا حامی سیاست‌های برابری جنسیتی برای زنان اقلیت قومی به‌عنوان بخش کلیدی «ادغام» است اما دیدگاه‌هایش معمولا از دیدگاه‌های جریان اصلی به‌شدت متفاوت است. در عوض، برای TS مسائل مرتبط با برابری جنسیتی و جنسی به‌طور کلی – که دربردارنده اقلیت‌های قومی هم می‌شود- بخشی از دستور کار سیاسی‌شان نیست. دیدگاه‌های آنها تایید می‌کند که مواضع DPP در مورد برابری جنسیتی و مسائلی از این دست به شکل رادیکالی متفاوت از جریان اصلی نیست. مصاحبه‌شوندگان مایلند وضع موجود را بپذیرند که این، در قانون دانمارک طنین می‌یابد. با این حال، این حزب مخالف پیشنهادها برای مرخصی اختصاص داده‌شده به پدران – یا اصطلاحات «سهمیه پدران»- است و همچنین نسبت به سهمیه جنسیتی در شرکت‌ها و کارخانه‌ها بدبین است.