روز چهارشنبه (۲۳ اسفندماه) ترزا می، نخست‌وزیر انگلیس با اعلام بسته تنبیهی علیه روسیه اخراج ۲۳ دیپلمات روسی از انگلیس را اعلام کرد. جنگ لفظی میان مسکو و لندن بر سر مسمومیت جاسوس سابق روسیه بالا گرفته است و بوریس جانسون، وزیر امور خارجه انگلیس تاکید دارد که نزاع دولتش با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه است نه مردم روسیه. جانسون در لندن گفت: «گمان می‌کنیم به احتمال قریب به یقین تصمیم او (پوتین) بوده است که دستور استفاده از یک عامل اعصاب در خیابان‌های انگلیس، در خیابان‌های اروپا را برای اولین بار از زمان پایان جنگ سرد داده است.» این سخنان موجب شد تا دیمیتری پسکوف، سخنگوی پوتین بگوید ادعاهای جانسون نقض تمامی پروتکل‌های دیپلماتیک است. رهبران انگلیس، فرانسه، آمریکا و آلمان پنج‌شنبه در بیانیه‌ای مشترک حمله به جاسوس دوجانبه سابق و دخترش را رد کرده و آن را «حمله به حاکمیت ملی انگلیس» دانستند. کرملین تمامی این اتهامات را رد می‌کند. «اولزاس اویزوف» و «گای فولکوبریدز»، گزارشگران رویترز در گزارش ۱۶ مارس ۲۰۱۸ نوشتند پس از جنگ جهانی دوم به این سو این اولین باری است که با گاز اعصاب در یک کشور اروپایی به فردی حمله می‌شود. بریتانیا در اولین اقدام، انگشت اتهام را به سوی شخص ولادیمیر پوتین دراز کرده است. مسکو هم اگرچه هرگونه دخالتی را در سوءقصد به جان سرگئی اسکریپال، جاسوس دوجانبه سابق روسیه و دخترش، رد کرده اما در عین حال اتهاماتی را متوجه دولت انگلیس کرده است. «اویزوف- فولکوبریدز» به نقل از مقام‌های روسی می‌نویسند مسکو معتقد است که انگلیس به‌عنوان یک قدرت پسااستعماری از اتحادیه اروپا رانده شده و این باعث عصبانیت لندن‌نشینان شده است. به این ترتیب، خشم خود را بر سر مسکو خالی می‌کنند. کرملین‌نشینان همچنین مدعی هستند که لندن تلاش دارد تا «هیستری ضدروسی» را به منزله شلاقی در برابر مسکو به‌کار ببرد. در همین راستا، مرکل صدراعظم آلمان قرار است هفته آینده در اجلاس سران اروپا این مساله را مطرح کند. گزارشگران رویترز می‌نویسند در گام اول بنا نیست میزبانی جام‌جهانی فوتبال از روسیه گرفته شود.

روسیه درخواست انگلیس برای توضیح در مورد اینکه «نوویچوک» (Novichok)- عامل اعصاب توسعه‌یافته از سوی ارتش شوروی- چگونه در مورد اسکریپال به‌کار گرفته شده را رد کرد. با این حال، الکساندر یاکوونکو، نماینده روسیه در لندن، می‌گوید دولت انگلیس از دادن جزئیات بیشتر در مورد نحوه سوء قصد به جان این جاسوس طفره می‌رود و اطلاعات را «پنهان» می‌سازد. نیویورک‌تایمز نیز در گزارشی به قلم «ریچارد پرز پنا» و «پراشانت.اس. رائو» در ۱۶ مارس ۲۰۱۸ می‌نویسد وزیر خارجه بریتانیا روز جمعه (۲۵ اسفندماه) اعلام کرد که «به احتمال زیاد» ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، شخصا دستور حمله با گاز اعصاب به اسکریپال را صادر کرده است. این گزارش می‌نویسد سخنان بوریس جانسون می‌تواند به منزله نفت روی آتش تلقی شده و روابط میان دو کشور را از اینکه هست بدتر سازد چراکه این سوءقصد را مستقیما به رهبر کرملین نسبت داده است.

«پرز پنا- رائو» بر این اعتقادند که مقام‌های بریتانیایی فضایی هم برای انکار در اختیار روس‌ها قرار داده‌اند. آنها می‌گویند یا روسیه مستقیما در این حمله مداخله داشته یا اجازه داده تسلیحات شیمیایی به دست افراد و بازیگران شرور بیفتد تا نیات روسیه را به پیش ببرند. این گزارشگران می‌نویسند این فضای نیمه باز را «جانسون با اظهار نظراتش به‌طور کامل بست.» وزیر خارجه بریتانیا در کنفرانسی خبری اعلام کرد: «مناقشه ما با پوتین و تصمیمات اوست و من فکر می‌کنم که احتمال زیادی هست که این تصمیم پوتین بود که استفاده از عامل اعصاب را در خیابان‌های بریتانیا و اروپا برای اولین بار پس از جنگ جهانی دوم هدایت کرد. به همین دلیل با او سر شاخ شده‌ایم.» جانسون در برخی موارد از ترزا می، نخست‌وزیر و سایر مقام‌های کابینه پیشی می‌گیرد و معلوم نیست اظهارات او اظهارنظری دولتی است یا اظهاری از سوی شخص جانسون. روزنامه «دنیای اقتصاد» پیش از این در گزارشی با عنوان «روابط بریتانیا و روسیه به دوران جنگ سرد بازگشت: اخراج دیپلمات‌های روسی از لندن» در ۲۴ اسفندماه ۱۳۹۶ به سابقه اقدامات روسیه در کشتن مخالفانش در اروپا پرداخته بود. این گزارش فاش می‌کند که کرملین ید طولایی در کشتن مخالفان خود دارد.

غرب به‌دنبال تاثیرگذاری بر انتخابات روسیه؟

با توجه به اینکه امروز یکشنبه ۱۸ مارس (۲۷ اسفندماه) انتخابات ریاست‌جمهوری در روسیه برگزار می‌شود برخی گزارش‌ها به سناریوهای دیگری اشاره می‌کنند. این سناریو می‌گوید غرب از آنجا که پوتین به پیروزی خود در انتخابات مطمئن است، بنابراین برای تاثیرگذاری احتمالی بر نتیجه انتخابات در این کشور مساله اسکریپال را مطرح کرده تا افکار عمومی غرب و روسیه را در هراس از پیروزی پوتین قرار دهد و در نهایت بر انتخابات این کشور تاثیر بگذارند. «نیل مک فارکوهر»، در گزارش ۱۶ مارس ۲۰۱۸ در نیویورک تایمز می‌نویسد در صورتی که پوتین در انتخابات پیروز شود این چهارمین باری خواهد بود که در کسوت رئیس‌جمهور وارد کرملین خواهد شد؛ گویی دیکتاتوری شرق در قالب بازگشت «اژدها» و «تزار» در حال احیا شدن است. در چین، پارلمان این کشور محدودیت زمانی برای رئیس‌جمهور چین را برداشت و در روسیه، پوتین برای بار چهارم وارد کرملین می‌شود.

گزارشگران نیویورک‌تایمز می‌نویسند حمایت از پوتین در شهرهای بزرگ رو به افول بوده و در عوض اقبال به «پاول گرودنین»، کشاورز ثروتمندی که به نامزدی حزب کمونیست رسید، بیشتر شده است. این درحالی است که پوشش تبلیغات تلویزیونی از پوتین «کیش شخصیت» وی بسیار گسترده بوده است. خانمی به نام «آریستوا» که ۲۷ سال برای حزب کمونیست کار کرده به نیویورک تایمز می‌گوید: «مردم وقتی تلویزیون را روشن می‌کنند به آنها تلقین می‌شود که مهم‌ترین و بهترین فرد کیست.» او می‌گوید: «پوتین از این می‌ترسد که در برابر مردم شرمنده شود اگر آرایش آن چیزی که می‌خواهد نباشد.» این خانم می‌گوید اقبال به پوتین در بهترین حالت ۵۰ درصد است. به همین دلیل غرب با آگاهی از این مساله می‌کوشد بر نتیجه انتخابات روسیه تاثیر بگذارد تا بلکه به این وسیله از شر مزاحمی مانند پوتین راحت شود. روزنامه «Vedomosti» با یک هجو جدی در اوایل مارس اعلام کرد که نرخ محبوبیت پوتین در مسکو و سن پترزبورگ ۱۲ درصد کاهش داشته و تا اواسط ژانویه و نیمه فوریه ۲۰۱۸ به حدود ۵۷ درصد رسیده است. برخی دیگر از نظرسنجی‌ها هم محبوبیت پوتین را حدود ۵۰ درصد تخمین زده‌اند. «مرکز تحقیقات افکار عمومی روسیه» مدعی شد که آمار این روزنامه اشتباه بوده و محبوبیت پوتین حدود ۷۰ درصد است. در هر حال، گزارشگران نیویورک تایمز این سناریو را مطرح کرده‌اند که غرب با پی بردن به نرخ نسبتا پایین محبوبیت پوتین با علم کردن پرونده اسکریپال به دنبال تسویه حساب با پوتین هم در عرصه انتخابات داخلی این کشور است و هم در عرصه کشورهایی چون سوریه و اوکراین.