دوگانه‌سوزها در نزدیکی خط پایان
همچنین دو هزار و ۲۴۲ دستگاه پژو ۴۰۵ دوگانه‌سوز تا پایان مهر امسال به تولید رسیده که در مقایسه با هفت ماه سال گذشته بیش از ۲۰ درصد افزایش را نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد افزایش تیراژ پژو ۴۰۵ دوگانه‌سوز بی‌ارتباط با تامین نیاز ناوگان تاکسیرانی نیست. در واقع به احتمال فراوان بخش قابل توجهی از پژو ۴۰۵های دوگانه‌سوز به صورت تاکسی تولید شده‌اند. این ماجرا در مورد سمندهای دوگانه‌سوز نیز می‌تواند صادق باشد، زیرا در ناوگان تاکسیرانی از این مدل خودرو نیز استفاده می‌شود. طبق آمار وزارت صمت، اما تولید پژوپارس دوگانه سوز در هفت ماه امسال حتی به ۲۰۰ دستگاه نیز نرسیده که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته افت بالغ بر ۹۰ درصدی را نشان می‌دهد. آمار هفت ماهه به نوعی نشان از رویگردانی شهروندان از خودروهای دوگانه‌سوز دارد، چه آنکه اولا تیراژ آنها بسیار است و ثانیا احتمالا بیشتر دوگانه سوزهای تولیدی، تاکسی بوده‌اند.
۱۴ سال پیش در چنین روزهایی، خودروهای دوگانه‌سوز تازه در حال رو آمدن بودند و دولت با توجه به سهمیه‌بندی بنزین اصرار داشت که تمام خودروها باید به صورت دوگانه‌سوز تولید شوند. از آنجاکه زیرساخت‌ها برای چنین طرح عظیمی آماده نبود، چالش‌های مختلفی گریبان مالکان خودروهای دوگانه‌سوز را گرفت، به خصوص کمبود جایگاه‌های سوخت گاز. صف‌های طویلی که در جایگاه‌های CNG شکل گرفت، نشان می‌داد طرح دولت برای گازسوز کردن خودروها فاقد مطالعات و زیرساخت‌های لازم است و تازه این تنها یک جنبه از مشکلات دوگانه‌سوزها بود. چالش دیگر به مشکلات فنی این خودروها و همچنین تبدیل کارگاهی آنها مربوط می‌شد که دردسرهای زیادی برای شهروندان ایجاد کرد. هرچند دولت تا مدت‌ها بر سیاست گازسوز کردن خودروها پافشاری کرد، اما رفته رفته ورق برگشت و تقاضا برای این خودروها پایین آمد. به تدریج خودروسازان نیز از تیراژ دوگانه‌سوزها کاستند تا طرح گازسوز کردن خودروهای داخلی عملا ناکام بماند. طی این ۱۴ سال، جهان خودرو نیز در مسیر حذف خودروهای بنزینی قرار گرفته، منتها برای گذار از این دوران، روی برق حساب باز کرده نه گاز. آینده خودروسازی جهان بدون تردید برقی است، بنابراین صنعت خودروی ایران نیز راهی جز پیوستن به این قافله ندارد.
