رستوران رندی- سهروردی

رندی یعنی ته‌دیگ! اسم رو دارید؟ با شخصیت و مفهوم. اینجا یه رستوران با سبک خانگیه. داخل رستوران که می‌شید رندی رو با اتاق پذیرایی یه خونه قدیمی اشتباه می‌گیرید! خونه‌ای قدیمی که خیلی خوش سلیقه و زیبا درست شده و بعد هم رستورانش کردن. دیوارهاش آجری سفیده، میزهاش چوبیه.

اینجا یک رستوران دوطبقه یا دوبلکسه، طبقه دوم هم سبک پایین رو داره در مجموع. خلاصه رندی فضای گرم و صمیمی و محیط دنجی داره که می‌شه مدت‌ها توش نشست و جز غذای خانگی اون از فضا و موسیقی گوشنوازش هم لذت برد. جنس و طعم غذاهای رستوران رندی همه مزه و طعم خونگی دارن. اکثر غذاهای برنجی به‌صورت قالبی و با ته دیگ‌های ترد و برشته و جذاب سرو می‌شه. ما اینجا یه کباب تابه‌ای با برنج ایرانی و کره محلی و یه لوبیا پلو با گوشت تکه‌ای و سالاد شیرازی سفارش دادیم و طعمش بد نبود، اما خب با انتظارات آدم وقتی که می‌ره رستوران همخونی نداره؛ چون همون خونگی هم یه ورژن اعلا و مقدس داره که آدم هلاکشه؛ اما بالاخره اینجا رستورانی با غذاهای خانگیه.

رندی فقط یک رستوران با منوی غذای شمالی نیست، غذاهای شمالی پرطرفدار رو داره مثل کباب ترش. غذای روز هم داره که روزی که ما رفته بودیم غذای روزش خورش ریواس بود.

منوی نوشیدنی هم داشت که از دوغ خونگی گرفته تا انواع شربت‌ها و عرقیات سنتی و اینا. نمی‌دونم شربت کنار غذا درسته الان همه جا مد شده؟

بعد غذا می‌شه دمنوش هم خورد و اسم‌ دمنوشا رو داشته باشید کویر، سیستان و ... مرزهای خلاقیت جابه‌جا شده! تا شب یکسره بازه و منوی عصرانه هم داره که املت و بشقاب پنیر و گوجه و خیار با نان سنگک تازه می‌ده. راستی ولکام درینک یا همون نوشیدنی پیشواز هم داره یه دفتر یادگاری هم داره که خاطره‌تون رو اونجا بنویسید. یادتون باشه، دفتر خاطراته نه انتقادات پیشنهادات!