ما هنوز هستیم
بررسی نقش کسب‌وکارهای خرد در نمایشگاه‌ها
در ایران، سهم کسب‌وکارهای خرد از نمایشگاه‌های تجاری ممکن است به دلیل محدودیت‌ها و مشکلاتی مانند هزینه‌های بالا، محدودیت‌های مربوط به مواد ارتباطی، و فضای محدود، نامطلوب باشد. اما با استفاده از استراتژی‌های مناسب برای حضور در نمایشگاه‌ها و استفاده از فرصت‌های ارتباطی و تبلیغاتی این رویدادها، کسب‌وکارهای خرد می‌توانند از این فرصت‌ها بهره ببرند.
برای افزایش سهم کسب‌وکارهای خرد از نمایشگاه‌های تجاری در ایران، اقداماتی از قبیل کاهش هزینه‌ها، ارائه تسهیلات مالی، ایجاد فضاهای بیشتر و مناسب برای نمایشگران، ارتقای کیفیت سازماندهی و تبلیغات نمایشگاه‌ها، ایجاد فرصت‌های ارتباطی و همکاری میان شرکت‌کنندگان، و استفاده از فناوری‌های روز برای جذب و تبلیغ مشتریان، می‌تواند موثر باشد. همچنین، حمایت از کسب‌وکارهای نوپا و کوچک از سوی دولت و سازمان‌های مرتبط نیز در این زمینه اثرگذار است.
به‌طور مثال، کاهش هزینه‌ها می‌تواند شامل ارائه تخفیف‌های ویژه برای شرکت‌کنندگان، فراهم کردن امکانات بهینه‌شده برای ساخت‌وساز نمایشگاه‌ها، و استفاده از فناوری‌های مدرن برای کاهش هزینه‌های سازماندهی و اجرای رویدادها باشد.
ارائه تسهیلات مالی شامل اختصاص بودجه‌های مناسب برای کسب‌وکارهای کوچک برای حضور در نمایشگاه‌ها، ارائه وام‌های بازپرداخت قابل تحمل و بازپرداخت‌های معوقه برای شرکت‌هاست.
ارتقای کیفیت سازماندهی و تبلیغات نمایشگاه‌ها شامل استفاده از روش‌های مدرن تبلیغاتی مانند رسانه‌های اجتماعی، طراحی استندهای جذاب و قابل توجه، و ایجاد برنامه‌های جذاب و متنوع برای بازدیدکنندگان می‌شود. در سطح جهانی، کسب‌وکارهای خرد معمولاً نقش مهمی در نمایشگاه‌های تجاری دارند. آمار دقیق در دسترس نیست، اما اغلب به‌طور گسترده‌تر از کسب‌وکارهای بزرگ و بین‌المللی در این رویدادها شرکت می‌کنند. این کسب‌وکارها از نمایشگاه‌ها برای ارتباط با مشتریان فعلی و جذب مشتریان جدید، ارتقای برند، نمایش محصولات جدید و یافتن فرصت‌های همکاری استفاده می‌کنند.
چشم‌انداز جایگاه کسب‌وکارهای خرد در نمایشگاه‌ها، به نظر می‌رسد بر افزایش توجه و تمرکز بیشتر به این نوع کسب‌وکارها و ایجاد فضاهایی برای نمایش و تبلیغ محصولات و خدمات آنها تمرکز خواهد داشت. همچنین، توجه به نیازها و مشکلات واقعی کسب‌وکارهای خرد و ارائه راهکارهایی برای حل آنها نیز جزو چشم‌انداز مهم است. از طرفی، استفاده از فناوری‌های روز و ارائه فرصت‌های دیجیتالی برای کسب‌وکارهای خرد نیز در این چشم‌انداز مطرح است.
در ایران، چشم‌انداز جایگاه کسب‌وکارهای خرد در نمایشگاه‌ها ممکن است بهبود یابد. با توجه به افزایش توجه به کسب‌وکارهای کوچک و نوپا در سیاست‌ها و برنامه‌های دولتی، احتمالاً افزایش توجه به این نوع کسب‌وکارها در نمایشگاه‌ها صورت خواهد گرفت. همچنین، توسعه فضاهایی برای نمایش و تبلیغ کسب‌وکارهای خرد و ارائه فرصت‌های مالی و مشاوره‌ای برای آنها، می‌تواند این چشم‌انداز را تقویت کند. از طرفی، ایجاد بسترهای دیجیتال و آنلاین برای حضور کسب‌وکارهای خرد در نمایشگاه‌ها نیز می‌تواند به توسعه این چشم‌انداز کمک کند.
به‌طور کلی آینده کسب‌وکارهای خرد در ایران ممکن است بستگی به عوامل مختلفی داشته باشد، از جمله سیاست‌های دولتی، شرایط اقتصادی، فرهنگ کسب‌وکار و نیز توانایی کسب‌وکارهای خرد در تطبیق با محیط کسب‌وکارهای جدید و فناورانه. ارزیابی این آینده ممکن است با توجه به رشد یا کاهش تعداد کسب‌وکارهای خرد، ایجاد فرصت‌های جدید برای آنها مانند حمایت‌های دولتی و ارائه تسهیلات مالی، و همچنین توانایی آنها در مقابله با چالش‌هایی مانند رقابت با کسب‌وکارهای بزرگ و ورود به بازارهای جهانی، صورت می‌گیرد. بهبود آینده کسب‌وکارهای خرد در ایران ممکن است از طریق اقدامات زیر بهبود یابد:
حمایت دولتی: ارائه تسهیلات مالی، کاهش مالیات و مالیات بر ارزش افزوده، و ارائه برنامه‌های آموزشی و مشاوره‌ای برای کسب‌وکارهای خرد.
ترویج فرهنگ کارآفرینی: تشویق جوانان به شروع کسب‌وکارهای خرد، ایجاد ارتباط بین دانشگاه‌ها و صنعت، و ترویج ایده‌های نوآورانه و خلاقانه.
توسعه فناوری: ارتقای دسترسی به فناوری‌های روز و ایجاد بسترهای دیجیتال برای تبلیغ و فروش محصولات و خدمات کسب‌وکارهای خرد.
تقویت بازارهای داخلی: افزایش توجه به تولید داخلی، تشویق به خرید محصولات و خدمات محلی، و ترویج مفهوم حمایت از تولید و کارآفرینی در داخل کشور.
ارتقای زیرساخت‌ها: بهبود شرایط تجاری و اقتصادی مانند حمل‌ونقل، ارتباطات، و دسترسی به منابع مالی و انسانی، می‌تواند به رشد کسب‌وکارهای خرد کمک کند.
در مورد سهم کسب‌وکارهای خرد از نمایشگاه میتوان گفت، هر چقدر آینده کسب‌وکارهای خرد نامعلوم و در هاله‌ای از ابهام است و مردم از تاسیس کسب‌وکار جدید برای خود نگران هستند، نمایشگاه‌های داخلی و بین‌المللی با اسامی جذاب و دهن‌پر‌کن روزبه‌روز در حال اضافه شدن هستند.
زمانی بود که شرکت‌ها سالانه در یک یا نهایتاً دو نمایشگاه داخلی شرکت می‌کردند و سعی می‌کردند با ایجاد هزینه‌های بالای غرفه‌سازی و دموی محصولات و خدمات خود و به رخ کشیدن آن جلوی رقیبان و مشتریان، بازار خود را توسعه دهند. اما این روزها اگر هر روز هم در نمایشگاه شرکت کنی باز هم از حضور در برخی از آنها جا می‌مانی، به‌خصوص که پاویون شرکت‌های ایرانی در نمایشگاه‌های خارج از ایران هم گل گرفته و برای عرض‌اندام در صحنه بین‌المللی و برندینگ شاید جلب توجه می‌کنند. اما واقعیت چیست؟
در جمع کارآفرینان و صاحبان کسب‌وکار در تشکل‌ها و انجمن‌ها و نهادهای مدنی که می‌نشینی با جسارت اذعان می‌کنند که این روزها شرکت در نمایشگاه‌های داخلی حداقل برای کسب‌وکارهای خرد فقط حکم نمایشی است که به رقبا و مشتریان بفهمانند ما هنوز هستیم و هنوز زنده‌ایم. متاسفانه اغلب نمایشگاه‌ها برنامه خود را برای تعدد غرفه‌ها و حضور شرکت‌های بیشتر قرار داده‌اند و در نمایشگاه‌های تخصصی کمتر به بازدیدکنندگان تخصصی و حرفه‌ای برمی‌خوری و حتی بسیاری از نمایشگاه‌های معروف چندین‌ساله هم از رونق افتاده‌اند اما با لغو کردن حضور نمایشگاهی توسط بسیاری از شرکت‌های بزرگ به زبان عامیانه قبح شرکت نکردن برای بسیاری از کسب‌وکارها ریخته و حالا فهمیده‌اند با شرکت نکردن در نمایشگاه‌ها چیزی از دست نمی‌دهند، زیرا همواره انتظار داشته‌اند که حضور در نمایشگاه‌ها باعث توسعه برندینگ آنها شود و حتی با آنکه امری ثابت شده بود که بسیاری از نمایشگاه‌های داخلی به توسعه بازار و افزایش فروش منجر نمی‌شود، اما انتظار داشتند که با حضور خود بتوانند برند خود را معرفی کنند با اینکه سال‌هاست که در بسیاری از نمایشگاه‌های تخصصی دستاوردی هم در کار نیست و هنوز شاهد همان فناوری‌های قدیمی و همیشگی هستیم.
اما خالی از لطف نیست که بیان کنیم اقدامات صندوق نوآوری در ایجاد پاویون تخصصی در نمایشگاه‌ها که همراه با دعوت از متخصصان و مسئولان صورت گرفت و نیز برگزاری نمایشگاه‌های کوچک که محلی برای شکل‌گیری شبکه کاری است موثرتر هستند و بسیاری از دانش‌بنیان‌ها از قبل این رویدادها توانسته‌اند خود را معرفی و محصولات خود را با کمک صندوق نوآوری و شکوفایی معرفی کنند. اما این یادداشت بیش از آن هشداری جدی به برگزارکنندگان نمایشگاه‌های داخلی است که باید استراتژی خود را تغییر دهند و بیش از آنکه به فکر برگزاری سالانه و دوباره آن باشند برنامه‌ای برای شبکه‌سازی بین کسب‌وکارهای خرد و بزرگ، رونمایی از دستاوردها، کشاندن ذی‌نفعان و مشتریان جهت بازدید به نمایشگاه‌ها داشته باشند. شرکت‌های خرد برای حضور در نمایشگاه‌ها هزینه کلانی را برای تبلیغات پرداخت می‌کنند اما کمترین میزان بازگشت را دارند و این حداقل حضور هم فقط با دلیل ما هنوز زنده‌ایم آنها را توجیه و روانه شرکت در نمایشگاه می‌کند.
