ابهام چینی در فناوری های پیشرو
سیمون گائو؛ روزنامه‌نگار تحقیقی، مستندساز و مفسر برنده جایزه است. او کار خود را در چین و در تلویزیون دولتی مرکزی آن کشور به‌عنوان گزارشگر تجاری آغاز کرد. سپس چین را به مقصد امریکا ترک کرد تا به کار در ایالات‌متحده بپردازد. گائو پس از گذراندن مدرک کارشناسی ارشد در رشته مدیریت ارتباطات از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی متوجه نیاز مبرم به افشای عملکرد درونی و آسیب بین‌المللی رژیم کمونیستی چین شد. گزارش‌ها در پلتفرمی آنلاین و رسانه‌ای منتشر می‌شوند و پیش‌تر گائو به خاطر آن برنده جوایز در مورد چین و حزب کمونیست چین استفاده کرده است. در سال ۲۰۱۸ میلادی Zooming In با اجرای او به یک برنامه انگلیسی‌زبان تبدیل شد که اکنون بیش از ۱۶۸ هزار مشترک در یوتیوب دارد. “سرپوش قرن” مستند اخیر سیمون که اقدامات حزب کمونیست چین درباره پاندمی کووید-۱۹ را فاش می‌کند بیش از ۳ میلیون بازدیدکننده داشته است.
به گزارش وال‌استریت ژورنال، چین اخیراً در رقابت خود با ایالات‌متحده برای تسلط در تولید تراشه کوتاه آمد. درحالی‌که ایالات‌متحده تعهد خود را برای بازسازی تولیدات داخلی آن کشور از طریق تصویب قانون تراشه در تابستان گذشته تقویت کرده و نزدیک به ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خصوصی در پروژه‌های تولیدی را موردحمایت قرار داده چین به‌طور ناگهانی سرمایه‌گذاری ۱ تریلیون یوانی (حدود ۱۴۸ میلیارد دلاری) در این صنعت را متوقف کرده است.
صندوق ۴۵ میلیارد دلاری که در این صنعت به‌عنوان “صندوق بزرگ” شناخته می‌شود ابزار رسمی دولت چین برای مدیریت سرمایه‌گذاری‌های عظیم خود در صنعت تراشه است. این صندوق در مجموعه‌ای از شرکت‌ها ازجمله بزرگ‌ترین تولیدکنندگان تراشه چین، شرکت بین‌المللی تولید نیمه‌رسانا و شرکت فناوری‌های حافظه یانگ تسه سرمایه‌گذاری کرده بودند که هر دو به دلیل تحریم‌های ایالات‌متحده فلج شده‌اند.
به گفته شبکه خبری “بلومبرگ” مقام‌های چینی اکنون از تامین کنندگان مواد نیمه‌هادی محلی می‌خواهند که قیمت‌ها را کاهش دهند تا از مشتریان داخلی خود حمایت کنند و چین ممکن است سرمایه محدود دولتی خود را به سمت مناطقی منحرف کند که نسبتا نوپا هستند و هیچ کشوری نمی‌تواند ادعای تسلط بر آن را داشته باشد.
چین با این عقب‌نشینی بی‌سروصدا به شکست رویکرد دولتی خود در توسعه فناوری‌های پیشرفته‌ای که می‌توانند در سطح بین‌المللی رقابت کنند اعتراف می‌کند. ممنوعیت صادرات فناوری‌های پیشرفته ساخت تراشه به چین از سوی آمریکا مانع از صادرات این فناوری به آن کشور توسط شرکای کلیدی ازجمله هلند و ژاپن شده است و صنعت نیمه‌هادی در حال ظهور چین را خفه می‌کند.
بااین‌وجود، دلیل بزرگ‌تری برای شکست تلاش‌های جاه‌طلبانه فناوری چین وجود دارد: سیستم کمونیستی آن کشور نوآوری را خفه می‌کند. در چین تمام بودجه اصلی توسط حزب کمونیست کنترل و توزیع می‌شود. دانشمندان برتر باید در سیستم حزبی باشند تا بتوانند شغل خود را ارتقا دهند و بودجه دریافت کنند. هرچه رتبه آنان در حزب بالاتر باشد می‌توانند بودجه بیش‌تری دریافت کنند.
آنان هم‌چنین می‌توانند با هدایت پروژه‌ها و بودجه دولتی به شرکت‌هایی که متعلق به شرکایشان هستند ثروت زیاد و رشوه‌های هنگفتی به دست آورند. نتیجه پژوهشی تازه درباره فساد مقام‌های کلیدی صندوق بزرگ و مدیران شرکت‌هایی که بیشترین بودجه را دریافت کرده‌اند به این گمانه‌زنی دامن زده که روسای صندوق ممکن است از این شرکت‌ها رشوه گرفته باشند.
پیش از توقف سرمایه‌گذاری استارت آپ‌های تراشه‌ای که با مقام‌های دولتی محلی مرتبط بودند که وظیفه توصیه و تایید نامزد‌ها را بر عهده داشتند یارانه‌های دولتی را دریافت می‌کردند. بر اساس تحلیلی که از سوی نشریه “ساوث چاینا مورنینگ پست” صورت گرفته ۱۵۷۰۰ شرکت جدید نیمه‌هادی چینی از ژانویه تا مه ۲۰۲۱ میلادی به ثبت رسیدند.
یک رسانه چینی به نام Sing Tao Global گزارش داد که بسیاری از شرکت‌ها در صنایع مختلف از ساخت‌وساز و سیمان گرفته تا پوشاک و داروسازی تغییر کاربری داده‌اند. تولید تراشه دست‌کم بر روی کاغذ منجر به پروژه‌های ناتمام و تعطیلی مکرر می‌شود. اما حتی بدون این تخصیص منابع ضعیف توسعه تراشه‌های چین کماکان به دلیل فقدان چشم‌انداز بلندمدت این کشور با مشکل مواجه می‌شود.
در سال ۲۰۱۹ میلادی با یک دانشمند داده و هوش مصنوعی در هوآوی بزرگ‌ترین و قدرتمندترین شرکت مخابراتی چین که در آن زمان آماده عرضه جهانی اینترنت نسل پنجم مصاحبه کردم. او به من گفت که علیرغم دستاورد‌های هواوی عطش موفقیت سریع آن شرکت را فراگرفته است.
درحالی‌که “رن ژنگفی” بنیان‌گذار و مدیرعامل شرکت هواوی در ظاهر تحقیقات جدید را تشویق می‌کرد در عمل هیچ دستاورد قابل‌توجهی در دو سال ابتدایی یک پروژه حاصل نمی‌شد او تخصیص بودجه برای آن پروژه را قطع می‌کرد. آن شرکت به نوآوری‌هایی که می‌توانند فورا درآمد کسب کنند پاداش می‌دهد، اما تحقیقات طولانی‌مدتی که ممکن است منجر به نوآوری در جهان شود را انجام نمی‌دهد. این وضعیت مختص هواوی نیست.
این هنجار جامعه چینی تحت کنترل نظام کمونیستی است. نوآوری بزرگ از ذهن آزاد و کنجکاو ناشی می‌شود. چنین ذهن‌هایی نیاز به پرورش دارند و علیرغم وجود تمام آسمان‌خراش‌های خیره‌کننده و شهر‌های هوشمند، چین امروز از انجام این کار ناتوان است. آموزش آزمون محور چین خلاقیت و تفکر مستقل را منع می‌کند.
حزب کمونیست از تبلیغات برای القای حس وفاداری و قدردانی در مردم استفاده می‌کند که به زیان روند پژوهش محوری است. همه این موارد همراه بااحساس موفقیت ناشی از موفقیت‌های اقتصادی اخیر چین باعث شده که چینی‌ها به‌طور کامل روی دستیابی به هدفشان متمرکز شوند.
هدف آنان همواره دستیابی به بیشترین سود با کمترین هزینه است. ازنظر آنان رویا‌ها و اشتیاق غیرعملی و پرهزینه، احمقانه قلمداد شده و باید دور ریخته شوند. بااین‌وجود، اگر چین نتواند متفکران آزاد پرورش دهد همواره پیرو خواهد بود و هرگز در جایگاه رهبری قرار نخواهد گرفت رهبری به آن معنایی که غرب متصور است و آینده را اختراع می‌کند.
