در این میان برخی ادعاها وجود دارد. یکی از موارد مطرح‌شده این است که صنعت فولاد از یارانه انرژی و آب استفاده می‌کند و به ‌نوعی این روند رانت‌زاست. به اعتقاد کارشناسان اقتصادی، در وهله نخست باید این موضوع را در نظر داشت که تخصیص یارانه انرژی تنها مختص فولادی‌ها نیست و سایر صنایع کشور نیز از این یارانه بهره‌مند هستند و در وهله دوم باید به بررسی یکسری مزیت‌ها پرداخت. به باور آنها انرژی ارزان تنها نقطه‌ای است که بخشی از عدم برخورداری صنعت فولاد از برخی مزیت‌ها را جبران می‌کند. چراکه رقبای خارجی فولاد ایران، برای تولید محصولات خود دارای مزیت‌هایی مانند نرخ بهره بانکی پایین، بهره‌وری نیروی کار، حمل‌ونقل به‌صرفه و مزیت‌هایی از این دست هستند و فولادسازان ایرانی در مقابل این مزیت‌ها، تنها از گاز ارزان بهره‌مندند.

از سوی دیگر بررسی‌ها نشان می‌دهد بیش از ۹۰ درصد از تولید فولاد در کشور به روش احیای مستقیم انجام می‌شود که خوراک اصلی آن گاز است. به اعتقاد تولیدکنندگان فولاد ایران جایگزینی این روش با روش کوره ‌بلند که در بسیاری از کشورها برای تولید فولاد مورد استفاده قرار می‌گیرد، به این دلیل است که ایران دارای بزرگ‌ترین منابع گاز در دنیاست و به عنوان یک مزیت می‌توان از این پتانسیل استفاده کرد. زیرا صنعت فولاد در کنار سهم بالا در تولید ناخالص ملی به ایجاد اشتغال در کشور کمک می‌کند. به باور آنها بهره‌گیری از گاز در صنعت فولاد، باعث می‌شود به جای اینکه گاز به صورت یک ماده خام صادر شود، با به‌کارگیری در صنعت فولاد به یک فرآورده با ارزش‌افزوده بالا تبدیل و بعد صادر شود. در این پرونده می‌خواهیم بررسی کنیم که حمایت یارانه‌ای در قالب انرژی و آب تا چه اندازه در صنعت فولاد به خلق ارزش ‌افزوده منجر شده است و آیا این موضوع قابل اتکاست که این تخصیص یارانه نوعی مزیت برای صنایع کشور  به‌شمار می‌رود؟

30-