احسانفر: حرکت در مسیر اشتغالزایی و سرمایه‌گذاری برای توسعه سیستان و بلوچستان رسالت شناخته شده سیمان زابل است
وی افزود: در این راستا کلنگ احداث کارخانه سیمان سیستان در ۶۵ کیلومتری جاده زاهدان به مشهد، در فروردین ماه ۱۳۸۵ به زمین زده شد و در مرداد ماه همان سال نیز اولین بتن‌ریزی صورت پذیرفت. احسانفر ادامه داد: تنها با گذشت ۳۲ ماه در آبان ماه سال ۸۸ کارخانه با ثبت رکورد دوره ساخت در مسیر راه‌اندازی قرار گرفت و در نهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۹ با حضور رییس جمهوری وقت افتتاح و به بهره‌برداری رسید. مدیرعامل سیمان زابل با اشاره به اینکه این کارخانه به تولید کلینکر و انواع سیمان پرتلند و پوزولانی با بهره گیری از تکنولوژی روز دنیا در حال فعالیت است، ادامه داد: طی چند سال گذشته در استان محروم سیستان و بلوچستان، توانسته‌ایم زمینه اشتغال ۱۱۰۰ نفر به صورت مستقیم و افزون بر چهار هزار نفر را به صورت غیرمستقیم فراهم کنیم. وی با بیان اینکه سیمان زابل در هفتمین سال بهره‌برداری کارخانه سیستان با تولید و تحویل بیش از ظرفیت اسمی، بار دیگر بزرگترین صادرکننده کشور به افغانستان و پاکستان شناخته شده است، گفت: در حال حاضر محصولات تولید سیمان سیستان بیشترین سهم از کالای ایرانی را در بازار سیمان افعانستان در دست دارد.
مدیرعامل صنایع سیمان زابل میزان سرمایه‌گذاری اولیه این کارخانه را ۱۵۰۰ میلیارد ریال عنوان کرد و گفت: هم اینک ۱۰۰ درصد سهام کارخانه سیمان سیستان متعلق به مردم بومی‌سیستان و بلوچستان است و طی سالیان گذشته تا به امروز ۸۵ درصد سود مضاعف نیز به آنان پرداخت کرده است و این موفقیت‌ها در شرایطی رخ داد که اقتصاد کشور در رکود قرار داشت. مدیرعامل کارخانه سیمان سیستان گفت: صنایع سیمان زابل سال گذشته در میان ۵۰۰ شرکت برتر ایران با ۵۵ رتبه ارتقا در ردیف ۲۹۴ کشور قرار گرفت و رتبه نخست را در شاخص فروش در بین شرکتهای تولید سیمان و مصالح ساختمانی کشور به دست آورد. همچنین این مجموعه در ارزیابی انجام شده توسط سازمان خصوصی سازی کشور در میان تمام شرکتهای واگذار شده به بخش خصوصی در ادوار مختلف رتبه نخست را در شاخص حفظ و ارتقاء اشتغالزایی کسب کرده است.
وی افزود: این شرکت به‌رغم حضور تمام قد در منطقه کم برخوردار تا پایان سال گذشته ۲۱۰ میلیارد ریال به تامین اجتماعی بابت حق بیمه پرسنل و پیمانکاران پرداخت کرده است و با وجود معافیت مالیاتی ۱۱۰ میلیارد ریال مالیات تکلیفی و عملکرد پرداخت کرده است. همچنین این کارخانه ۴۸۲ میلیارد ریال فقط در سال گذشته اقساط خود به بانک‌های عامل را پرداخت کرده است. وی با اشاره به اینکه سیمان سیستان پس از بهره‌برداری، رسالت خود برای توسعه استان را پایان یافته ندید و در این مسیر هرساله شرکتهای دیگری در داخل و خارج کشور به بهره‌برداری رساند، افزود: امروز سیمان زابل به یک هلدینگ در صنعت استان تبدیل شده است و منحصر به یک فعالیت تولیدی نیست و در مسیر توسعه گام‌های ارزشمندی در استان برداشته‌ایم.
شرکتهای احیاء معادن دستان، سیستان سیمان ترابر زاهدان که مجوز حملونقل داخلی و بین‌المللی دارد، شرکت حملونقل بین‌المللی اطلس آبراه ایمن، شرکت پلیمر پاکت پرند زاهدان، شرکت نیمروز سمنت افغانستان و... در این راستا احداث شده که علاوه بر اشتغالزایی مولد، توانسته با عملکرد مطلوب برای هفت سال پی‌در‌پی بزرگترین صادرکننده سیمان ایران به افغانستان و پاکستان باشد. احسانفر بیان کرد: شرکت حملونقل سیستان سیمان ترابر که ۱۲۰ دستگاه کشنده ملکی در اختیار داشت ۵۰ دستگاه دیگر را برای تقویت ناوگان خود خریداری کرد که از طریق این توسعه ناوگان ۱۷۰ شغل دیگر به صورت مستقیم ایجاد شد. وی اظهار کرد: شرکت، مشابه این کار را با شریک افغانی خود در افغانستان نیز انجام داده و اکنون بزرگترین شرکت حملونقل شرق کشور زیر مجموعه سیمان زابل است.
احسانفر گفت: صنعت سیمان یک صنعت مبتنی بر منابع معدنی است که به همین منظور یک شرکت معدنی به نام «احیای معادن دستان» با ۱۰۰ درصد سهامداری سیمان زابل ایجاد شد که به طور تخصصی و متمرکز کارهای معدنی شرکت را انجام می‌دهد. احسانفر گفت: مجموعه سیمان زابل با تاسیس کارخانه تولید کیسه‌های پلی پروپیلن، موفق شد از خروج ارز جلوگیری کند و سالانه از ۱۵ میلیارد تومان که بابت خرید این کیسه‌ها هزینه می‌شد، جلوگیری کند. احسانفر با اشاره به اینکه شرکتهای آمریکایی پروژه‌های عمرانی بسیاری در کشور افغانستان اجرا می‌کنند، افزود: به دلیل تحریم‌های اقتصادی، سیمان ایرانی برای استفاده در پروژه‌های آمریکایی با محدودیت رو به رو بود. به همین علت سیمان زابل، شرکتی را در ولایت نیمروز افغانستان ایجاد کرد که سیمان ایرانی در آنجا با بسته بندی و نام علامت تجاری افغانی به بازار عرضه و در پروژه‌های خارجی استفاده می‌شود.
وی افزود: کارخانه سیمان سیستان با راه‌اندازی واحد بسته‌بندی سیمان در زرنج افغانستان با فراهم کردن اشتغال حدود ۲۰۰ نفر هم‌اکنون بزرگترین سرمایه‌گذاری خارجی و بزرگترین صنعت در ولایت نیمروز این کشور محسوب می‌شود. همچنین این شرکت برنامه توسعه را در دستور کار خود دارد و سرمایه‌گذاری و مشارکت در طرحهای بزرگ استان سیستان‌و‌بلوچستان نظیر کارخانه سیمان تیس، فولاد مکران و ساخت نیروگاه خورشیدی را در دست بررسی و اقدام قرار داده است. احسانفر در خصوص آینده بازار سیمان با اشاره به اینکه نگاه سیاست‌گذاران به این صنعت از ابتدا صادرات محور بوده است، ادامه داد: متاسفانه سیاست‌گذاران هیچ زمانی برای حفظ بازار صادرات سیمان سرمایه‌گذاری موثری نداشته اند.
وی به مشکلات سیمان سیستان در امر صادرات اشاره کرد و گفت: میزان صادرات این کارخانه در سال گذشته ۷۰۰ هزار تن بوده که ۱۰ درصد صادرات سیمان کشور را به خود اختصاص داده است. همچنین میزان صادرات ما در سال ۹۶ تا امروز که هفت ماه از سال سپری شده است حدود ۵۲۰ هزار تن بوده که در مقایسه با سال گذشته، رشد چشمگیری داشته است. اما در حال حاضر شرکت با مشکلاتی نظیر نبود امکانات زیربنایی، ناوگان حملونقل و کمبود ظرفیت معبر مرزی روبه‌رو است تا جایی که بخشی از کالای صادراتی این شرکت ناگزیر است برای ورود به خاک افغانستان مسیر قابل توجهی را تا مرز ماهی رود در استان خراسان جنوبی طی کند و بعد از ورود به افغانستان دوباره به سمت جنوب آن کشور برگردد.
احسانفر فرسایش منابع انسانی، هدر رفت انرژی، استهلاک منابع و تخریب جاده‌ها را از جمله پیامدهای صادرات محصولات کارخانه سیمان سیستان به افغانستان از طریق خراسان جنوبی عنوان کرد و گفت: برای رفع این مشکل ایده ایجاد نوار نقاله برای افزایش قابل توجه ظرفیت پایانه مرزی میلک با سرمایه‌گذاری مشترک بخش خصوصی دوکشور را پیشنهاد دادیم و به‌طور صد‌در‌صد آماده سرمایه‌گذاری و اجرای آن هستیم. ایجاد نوار نقاله توسط مسوولان استان مورد تایید قرار گرفته اما نیازمند مجوز از سوی کشور افغانستان است.
وی افزود: با توجه به اینکه دولت سرمایه‌گذاری‌های بسیاری در بندر چابهار انجام داده و قرار است این بندر به یکی از لنگرگاه‌های بزرگ کشور تبدیل و تجار افغان و هند و غیره در آن فعال شوند، انتقال کالاهای وارداتی و ترانزیتی به افغانستان نیاز به مجرایی بزرگتر دارد که پل ابریشم با ظرفیت فعلی، به طور قطع پاسخگو نیست. مدیرعامل سیمان سیستان تصریح کرد: ما معتقدیم که می‌توانیم سالانه یک میلیون تن سیمان به افغانستان صادر کنیم که احداث این واحد نوارنقاله علاوه بر کمک به تحقق این امر ظرفیت صادرات از پل ابریشم را حداقل ۴۰ درصد افزایش می‌دهد.
وی به فروش ۱۳۰۰ میلیارد ریالی شرکت طی سال گذشته اشاره کرد و گفت: با وجود تمام هزینه‌هایی که این کارخانه انجام داده است، از محل صادرات سیمان ۲۹۷ میلیارد ریال سود به دست آمد. احسانفر فاصله میان تولیدکنندگان و مصرف کنندگان را محور اصلی مشکلات صنعت سیمان دانست و گفت: طی سال‌های اخیر مشکل اساسی تولیدکنندگان، ارزان فروشی، افزایش دلالی‌ها و رقابت منفی میان فعالان صنعت سیمان بوده است. وی افزود: مبارزه با دلالان و مفت فروشی از اقداماتی است که به پیگیری وزارت صنعت، معدن و تجارت، انجمن صنفی کارآفرینان صنعت سیمان و سازمان حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان نیاز دارد. همچنین لازم است دولت در جهت تحریک تقاضا، سیاست‌گذاری‌هایی از جمله راهسازی بتنی به جای آسفالت، استفاده از سازه‌های بتن در ساختمان‌سازی به جای اسکلت فلزی را تمهید کند تا مصرف بازار داخلی در صنعت سیمان را رونق بخشد.
احسانفرادامه حیات و امکان نوسازی و توسعه صنعت سیمان را منوط به حمایت دولتمردان و مجلس برای ایجاد شرایطی جهت قابلیت پرداخت یافتن بدهی ارزی صنعتگران به صندوق توسعه خواند و افزود صنعت سیمان که بعد از اجرای طرحهای توسعه از سال ۸۲ تا امروز قریب ۸۰۰ میلیون یورو تسهیلات ارزی دریافت داشته است پس از جهش‌های ارزی با بیش از سه برابر شدن بدهی خود به دولت درحالی که خود کوچکترین نقشی در این وضعیت بوجود آمده نداشت، عملا امکان اداره اقتصادی و نوسازی و ارتقاء ماشین آلات خود را از دست داده است. احسانفر گفت: به اعتقاد بنده باید در حال حاضر پیش از آنکه به ایجاد اشتغال توجه کنیم، به حفظ اشتغال ایجاد شده در واحدهای صنعتی فعال کشور توجه کنیم و برای مسیر فعلی صنعت سیمان در شرایط ادامه روند مشکلات، چاره‌ای بیاندیشیم.
مدیرعامل سیمان زابل در ادامه به هدف تاسیس این کارخانه در منطقه استراتژیک و محروم اشاره کرد و افزود: در طول سال‌های گذشته پیشنهادهای بسیاری به شرکت شد تا مناطق دیگری را نیز برای توسعه سرمایه‌گذاری و ادامه فعالیت انتخاب کند؛ اما همواره این باور وجود داشته است که رسالتی فراتر از اهداف اقتصادی صرف هم در این مجموعه نهادینه شده است و ایجاد یک شغل در استان شایسته سیستان و بلوچستان، خدمت و سعادتی ماندگار و اثربخش است و تنها یک کنش اقتصادی نیست؛ بلکه یک عمل انسانی است.
ارسال نظر