اتفاقا ابتدای سال‌جاری هم نیمکت‌نشینی عالیشاه در دربی ۸۹ باعث شد او علیه برانکو مصاحبه کند و بگوید ناگفته‌هایش را در پایان فصل فاش خواهد کرد؛ اتفاقی که هرگز رخ نداد. بعد از ماجرای آن اعتراض، برانکو حتی چند بازی عالیشاه را از فهرست خط زد. با این تفاسیر به نظر می‌رسد امید هنوز از گذشته‌اش درس نگرفته است و کماکان به رفتارهای مخرب ادامه می‌دهد. این چندمین بار است که او به‌خاطر مسائلی از این دست، تصمیمات غلط می‌گیرد و در دام حواشی گرفتار می‌شود. عالیشاه یک بار بین دو نیم‌فصل لیگ شانزدهم به‌خاطر نیمکت‌نشینی در پرسپولیس،‌ مخفیانه مقدمات انتقالش به تراکتورسازی و گذراندن خدمت سربازی‌اش در این تیم را فراهم کرد. از قضا حضور در تراکتور به دلایل مختلف به بدترین تجربه عمر عالیشاه تبدیل شد و حتی خانه‌نشینی و بیم پایان فوتبال او را به‌دنبال آورد. بعد هم که شاهد تکرار رفتارهای حاشیه‌ای امید در دوره ایوانکوویچ بودیم و حالا هم انگار نوبت کالدرون رسیده است. یادتان باشد داریم در مورد بازیکن ۲۸ ساله‌ای صحبت می‌کنیم که قاعدتا دوران خامی را باید پشت سر گذاشته باشد، اما هنوز از رفتارهای جوانانه دست برنمی‌دارد. امید فقط با ۳ بازی ملی، ظاهرا نوعی خودباوری کاذب هم دارد که همین مساله تحمل نیمکت‌نشینی را برای او سخت می‌کند. یک نفر باید از او بپرسد وقتی وحید امیری هم راحت روی نیمکت می‌نشیند، شما از چه چیزی شاکی هستی؟