تلاش‌های مقامات لندن اخیرا به سطوح تازه‌ای رسیده است. اوایل آوریل، بخش مرکزی شهر «منطقه حداقل انتشار آلودگی» (ULEZ) نام گرفت که بر اساس آن، وسایل نقلیه باید جدیدترین و سختگیرانه‌ترین استانداردهای انتشار آلودگی را رعایت کنند، وگرنه باید برای تردد خود هزینه بپردازند. این منطقه با بخشی که قبلا خودروها برای ورود به محدوده طرح ترافیک باید مبلغی را پرداخت می‌کردند هم‌پوشانی دارد؛ سیاستی که باعث می‌شود هم تراکم و هم آلودگی هوا محدود شود. به این ترتیب، خودروها هم برای ورود به محدوده ترافیکی باید هزینه‌ بپردازند و هم اگر خودروهای آنها استاندارد لازم را نداشته باشد.  این طرح جدید باعث می‌شود کسب‌وکارهایی که در مرکز شهر فعالند و برای جابه‌جایی کالاهای خود به کامیونت و ون (و در کشور ما موتورهای دودزا) نیاز دارند، آنها را کنار بگذارند و از یارانه‌ای که کسب‌وکارها را به روی آوردن به دوچرخه‌های باربر برقی تشویق می‌کند، بهره ببرند.

یکی از مناطق تجاری لندن، قبل از معرفی ULEZ، برنامه «دوچرخه برای کسب‌وکار» را اجرایی کرده بود. بر اساس این برنامه، کسب‌وکارهایی که بخواهند از دوچرخه باربر برقی به جای خودرو استفاده کنند، می‌توانند از تسهیلات و مشاوره‌های آن استفاده کنند. یارانه مورد نظر که ۲۰ درصد هزینه یک دوچرخه را پوشش می‌دهد، توسط وزارت حمل‌ونقل بریتانیا تامین می‌شود. تحقیقات نشان داده این نوع خدمات با استقبال زیادی مواجه شده و با اینکه در حال‌حاضر تنها ۲۳ درصد کسب‌وکارهای این منطقه از لندن از دوچرخه‌ برای حمل بار استفاده می‌کنند، اما ۸۷ درصد نسبت به آن اظهار علاقه کرده‌اند.  دوچرخه‌های باربری برقی علاوه بر اینکه نسبت به خودرو یا موتورهای بنزینی برای محیط زیست بهتر هستند، به دلیل کوچک بودن و چابکی، می‌توانند به سرعت در خیابان‌های متراکم که همچنان بخش‌های مرکزی شهر لندن (با وجود پرداخت هزینه طرح ترافیک) به دردسر آن دچار است، حرکت کنند.  علاقه به دوچرخه‌های برقی در کشورهای دیگر هم در حال افزایش است. سال گذشته، در کشورهای اروپایی، فروش این نوع دوچرخه افزایش یافته و است و آمریکا هم در حال رسیدن به این سطح است.