ضمن اینکه متاسفم که ما نویسندگان صنفی نداریم که بخواهیم صدایمان را از این طریق به جایی برسانیم. البته گروه‌هایی که صنفی دارند نیز صدایشان به جایی نرسیده است. این نویسنده که آثاری چون «هفت سنگ»، «تعطیلات رویایی»، «گمشدگان» و «بانوی عمارت» ساخته و پرداخته ذهن اوست، درباره دشواری‌های نوشتن در زمینه آثار تاریخی توضیح داد: کار تاریخی می‌طلبد که برایش مطالعه بسیار داشته باشید. من در طی این سال‌ها تمام کارهای تحقیق و پژوهش آثارم را خودم انجام داده‌ام و از دوستانم که سال‌هاست با هم تاریخ می‌خوانیم کمک می‌گیرم و از هیچ جای دیگری این کمک را طلب نمی‌کنم. کار تاریخی اگر شعاری نباشد و با مردم صادق باشد همه آن را تماشا خواهند کرد و از آن استقبال می‌شود. به نظرم هر کاری که صادق بوده در طول این سال‌ها مخاطب خودش را نیز داشته است و هر کاری که به جای بیان تاریخ، تلاش کرده است بیانیه‌ای به نفع گروه یا جریان یا هرچیز دیگری از این دست صادر کند، شکست خورده است. اگر «بانوی عمارت» امروز مورد توجه واقع شده و با استقبال قابل توجه مخاطبان روبه‌رو می‌شود به این دلیل است که با مخاطبش صادق بوده است.

 

اخبار مرتبط