در این سال‌ها با چالش‌های پیچیده امنیت غذایی مواجه بوده‌ایم. ۳سال پاندمی کرونا، اوج رکود اقتصادی، مناقشات و جنگ، بحران اقلیمی، وقفه در زنجیره‌های تامین بین‌المللی، افزایش نابرابری و افزایش قیمت مواد غذایی تایید می‌کنند که تا چه اندازه اقتصاد زندگی ما به یکدیگر مرتبط هستند. افزایش قیمت مواد غذایی بر زندگی همه ما تاثیرگذار است؛ اما بیشترین تاثیر روی افراد آسیب‌پذیر و کشورهایی است که در حال حاضر بحران غذایی را تجربه می‌کنند. امروزه ۱/ ۳میلیارد نفر از مردم دنیا هنوز از عهده یک رژیم غذایی سالم برنمی‌آیند. گرسنگی رو به افزایش است و این مساله ۸۲۸میلیون نفر را در سال۲۰۲۱ تحت تاثیر قرار داد که ۴۶میلیون نفر بیشتر از سال۲۰۲۰ و ۱۵۰میلیون نفر بیشتر از سال۲۰۱۹ بود. قحطی و سوء‌تغذیه عامل اصلی از دست رفتن زندگی افراد و به‌خاطر افتادن زندگی سالم برای آینده فرزندانمان است. وقایع فاجعه‌بار کوتاه‌مدت در حال تبدیل شدن به بحران‌های طولانی‌مدت با چالش‌های همزمان هستند که در طولانی‌مدت باعث آوارگی تعداد زیادی از مردم می‌شود. اکنون بیش از هر زمان دیگری نیازمند استفاده از قدرت همبستگی و اقدامات جمعی هستیم. نظام‌های کشاورزی و غذایی ما پتانسیل‌ بالایی برای آینده‌ای پررونق و عادلانه‌تر در اختیار دارند؛ زیرا به حوزه‌های مختلف از زندگی و اقتصاد ما از کشاورزی گرفته تا منابع طبیعی، انرژی، بهداشت و حوزه‌های بسیار دیگری مرتبط هستند. کشاورزی یکی از مقرون به‌صرفه‌ترین مداخلات انسانی به شمار می‌رود.

برای احترام به تعهدات مبنی بر فراموش نکردن هیچ انسان دیگری ضروری است که نظام‌های کشاورزی خود را برای داشتن آینده بهتر، تغذیه بهتر، محیط زیست بهتر و یک زندگی بهتر برای همه کارآمدتر، فراگیرتر، تاب‌آورتر و پایدارتر کنیم. ما باید با سرمایه‌گذاری در نظام‌های کشاورزی جهانی اقدام به توانمندسازی آسیب‌پذیرترین افراد، از جمله تولیدکنندگان خرد کنیم. این به معنای دسترسی بهتر به آموزش، مشوق‌ها، علم، داده‌ها، فناوری‌ و نوآوری است. بنابراین تولیدکنندگان خرد می‌توانند در مرکز این تحول قرار داشته باشند.

ما نیازمند داشتن یک سیستم آموزشی شایسته در مناطق دورافتاده و پایان دادن به کار کودکان هستیم. درحالی‌که به برابری جنسیتی کمک کرده و از افراد بومی و روستایی حمایت می‌کنیم که حافظ بخش زیادی از تنوع زیستی کره زمین هستند، در عین حال دولت‌ها باید برنامه‌های حمایت اجتماعی و هدفمند برای حفاظت به موقع از اقشار آسیب‌پذیر داشته باشند. ما باید از کشورهایی که در خطر گرسنگی، سوء‌تغذیه و قحطی قرار دارند، حمایت کنیم و به آنها کمک کنیم که نظام‌های کشاورزی و غذایی خود را تغییر دهند و به جذب سرمایه برای درخواست‌های بشردوستانه بپردازیم و تاب‌آوری را افزایش دهیم. افزایش تولید غذاهای مغذی و حفظ منابع طبیعی باید در اولویت بالاتری قرار گیرند. چارچوب راهبردی ۲۰۲۲-۲۰۳۱ فائو در حمایت از سند۲۰۳۰ و اهداف توسعه پایدار، این تحول را در اولویت تمام حوزه‌های کاری خود قرار داده است. اجلاس نظام‌های غذایی سازمان ملل در ۲۰۲۱ و راهبردهای چند جانبه دیگر، مذاکره و راهکارهای تحول در نظام‌های کشاورزی را در اولویت دستور کار جهانی قرار می‌دهد. فائو از طریق میزبانی مرکز هماهنگی پشتیبانی نشست نظام‌های غذایی سازمان ملل به نمایندگی از نظام ملل متحد از اجرای این راهکارهای داخلی برای تغییر حمایت می‌کند.