ضربات اخیر روسیه به اوکراین مهلک است
تیپ۵۸ چگونه فرو ریخت؟
برای روس‌ها این حملات سه ماه طول کشید؛ اما پس از اشغال استارومایورسکه در ژوئن، سرانجام مدافعان خسته اوکراینی را از پای در آورد و اوروژابین را هم در ۱۴ژوئیه به اشغال خود درآوردند. گزارشی از دفاع شدید و از دست دادن اوروژایین و استارومایورسکه از طریق گفت‌وگو با سربازان اوکراینی که در روستاها خدمت می‌کردند و همچنین از طریق پست یکی از بازماندگان در رسانه‌های اجتماعی، توسط نیویورک‌تایمز جمع‌آوری شده است. پست‌های رسمی روسیه در شبکه‌های اجتماعی بسیاری از جزئیات را تایید کردند. از دست دادن روستاها ضربه‌ای برای اوکراین بود که در بحبوحه دستاوردهای اخیر روسیه در امتداد بسیاری از بخش‌های خط مقدم ۶۰۰مایلی، توان دفاعی‌اش زیر سوال رفته است؛ به ویژه اینکه پیاده‌نظام‌های نیروی دریایی اوکراین نتوانسته است با ضد حملات خونینی که ترتیب داده است، دستاورد چندانی داشته باشد.
برای مردان تیپ۵۸ که از اکتبر از اوروژایین دفاع می‌کردند و یگان‌های گارد ملی وابسته به آنها، شرایط دوچندان سخت بود. بیش از ۱۰۰مرد طی سه‌ماه درگیری در روستا کشته یا ناپدید شدند و فرماندهان محلی برای مقصر اعلام کردن فرماندهی عالی نظامی آماده می‌شدند که معمولا از سربازانشان می‌خواهند که مواضع خود را تا آخر حفظ کنند. سربازان و افسرانی که در داخل دو روستا بوده‌اند، می‌گویند که هیچ غیرنظامی در آنجا زندگی نمی‌کند و خانه‌ها به قدری ویران شده که چیزی برای دفاع باقی نمانده است. کارایِ ۴۳ساله، یک سرگرد ارتش که در داخل اوروژایین بود و برخی از نبردهای قبلی را دیده بود، گفت: «نبردها در ویرانه‌ها، از زیرزمین‌ها انجام شد. چند سنگر وجود داشت؛ اما هیچ سازه دفاعی وجود نداشت و ساختن آنها غیرممکن بود.» او درخواست کرد که طبق پروتکل نظامی فقط با علامت تماسش، کارای، شناسایی و از او در گزارش نام برده شود.
کارای گفت که اوروژایین فقط از دو خیابان تشکیل شده است و نیروهای روسی قبلا نیمی از روستا را در ماه ژوئن اشغال کرده بودند. او گفت: «به مدت یک ماه و نیم، جنگ مثل دعوای دو دسته سگ شده بود.» او گفت: «آن‌قدر پهپادها در اطراف پرواز می‌کردند که مجروحان را فقط می‌توان در شب تخلیه کرد. بنابراین لحظه‌ای فرا رسید که ماندن مردم در آنجا معنایی نداشت.» پایان درگیری در این منطقه، وقتی فرا رسید، برق‌آسا بود و اوکراینی‌ها مجبور به عقب‌نشینی سریع از روستا شدند. افسران تیپ گفتند، افرادی از تیپ۵۸ که از عقب‌نشینی نهایی جان سالم به در بردند، اما شرایطشان به‌گونه‌ای نبود که بتوانند درباره آنجا صحبت کنند. یکی از اعضای ۴۰ساله گارد ملی که فقط خواست با نام کوچکش، مارک، شناسایی شود، یک حساب کاربری دراماتیک در پلتفرم شبکه اجتماعی ایکس دارد که اطلاعاتی در این زمینه منتشر کرده است. نیویورک‌تایمز توانسته است هویت او را تایید کند.
او در رشته توییتی نوشت: «برای کمک به دفاع از اوروژایین در ۸ژوئیه دستور صادر شد و واحد او به نقطه جنگی رسید.» او ادامه داد که آنها در زیرزمین خانه‌ای پناه گرفتند و چهار روز بمباران شدید روسیه را تحمل کردند. وی افزود: «در ۱۲ژوئیه خانه آنها مورد هدف هواپیماهای بدون سرنشین قرار گرفت. فرمانده او به آنها هشدار داد که واحد اوکراینی در خط مقدم عقب‌نشینی کرده و روس‌ها در خانه‌ای مقابل آنها موضع گرفته‌اند. در سپیده دم اول به مردان دستور داده شد تا به موقعیت دیگری عقب‌نشینی کنند که با شروع بمباران دیگر، این کار را انجام دادند.» گزارش‌های خبری رسمی روسیه نیز همین وقایع را تشریح کردند. یک خبرنگار با نیروهای روسی در کانال «فرست» (اول) گزارش داد: «یک واحد تفنگ موتوری و خدمه تانک گروه وستوک دشمن را خسته کردند و به عقب راندند.» او گفت که شرایط مناسبی برای حمله نهایی ایجاد شد و سپس گروه‌های زرهی با واحدهای تهاجمی از سه جهت حرکت کردند.
مارک، عضو گارد ملی اوکراین، سه ناو نظامی روسی را توصیف کرد که در ساعت ۶صبح از کنار موقعیت‌شان عبور و پیاده نظام را وارد کردند که مانع عقب‌نشینی آنها می‌شد. حمله اصلی شروع شده بود. کانال فرست گزارش داد که تفنگداران دریایی روسیه حمله اصلی را با استفاده از توپ‌های سنگین برای حمله سریع به روستا انجام دادند. یک سرباز روسی که علامت تماس خود را « هورس» اعلام کرد، به خبرنگار نیویورک‌تایمز گفت: «ما آن‌قدر سریع آن منطقه را پاک کردیم، بچه‌ها حتی متوجه گذر زمان نشدند؛ در یک ساعت و نیم، شاید دو ساعت.» به یگان مارک دستور داده شد که از طریق مزارع عقب‌نشینی کنند؛ زیرا جاده تحت کنترل روسیه بود. ابتدا روند تخلیه منظم بود، اما در عرض چند ساعت، به یک تقلای ناامیدکننده زیر شلیک گلوله‌ها تبدیل شد. نتیجه این درگیری از دست دادن روستا و نفرات اوکراینی بود.
