جاده جدید امپراتور
من داخل این دستگاه پولی برای یک قهوه فوری انداختم و یک مایع قهوه‌ای از دستگاه بیرون آمد و درون یک فنجان پلاستیکی باریک ریخته شد. دست را می‌سوزاند؛ اما تمایل نداشتم آن اندک کافئین را دور بریزم و سپس داخل کوپه شدم. انتظار نداشتم در قطار لوکس و معروف Orient Express حمام آفتاب بگیرم؛ آن هم با آن رومیزی‌های سفید و قاب‌های چوبی‌اش. در سال ۱۸۸۲، اولین خدماتی که Orient Express هنگام ترک پاریس ارائه می‌داد، اینها بود: صدف دریایی، سوپ با پاستای ایتالیایی، فیله گوشت گاو، کاهو، پودینگ شکلات و بوفه‌ای از دسرها و الخ. قطار Orient Express هرگز یک خط تنها نبود، بلکه مجموعه‌ای از خطوط بود که از پاریس تا استانبول کشیده می‌شد. همچون تکثیر و گسترش ابتکارات «جاده ابریشم جدید» در سال‌های اخیر، قطار Orient Express چنان به یک مارک فریبنده تبدیل شد که مورد تصاحب قرار گرفته، دوباره استفاده شده و در نهایت بیش از حد هم مورداستفاده قرار گرفت. آخرین قطار منظم که می‌تواند ادعا شود که بخشی از آن شبکه است، آخرین سفر خود را از وین تا استراسبورگ در سال ۲۰۰۹ انجام داد.
آن قهرمان سبیلو در فیلم مهیج کریستی به نام «کارآگاه هرکول پوارو» در قطار امروز آدم‌های اندکی را برای سوال‌وجواب می‌یابد؛ اما در عوض سرنخ‌های زیادی را شاهد خواهد بود. با ورود به یک کابین درجه یک در اولین قطار آن روز، خرده‌ریزهای باقی‌مانده‌ای از شرکت قبلی را یافتم که روی صندلی‌ها باقی مانده بود. غیر از کارکنان، تنها چیزهای زنده‌ای که دیدم همان مگس‌ها بودند.آدامس‌ها منافذ زیر پنجره‌ها را بند آورده بودند. فرش زیر پا قهوه‌ای و خشک و سفت بود و لکه‌هایی روی آن نمایان بود و احتمالا اگر دقت می‌کردم چیزهای زیادتر دیگری را روی آن می‌یافتم. قطار درب و داغان اما وقت‌شناس ساعت ۴۲/ ۷ دقیقه صبح حرکت کرد و به‌زودی از منطقه‌ای عبور کرد که چین و صربستان یک مراسم نوآورانه و جدیدی را برای خط جدید آهن در نوامبر ۲۰۱۷ برگزار کرده بودند. یک مقام چینی پس از مراسم اظهار کرد: «امیدوارم کارگران دو کشور فداکارانه کار کنند و پروژه را با کیفیتی بالا تکمیل کنند.» اما وقتی آن مکان را بازدید کردم، هیچ نشانه قابل‌توجهی از ساخت‌وسازی قابل‌توجه دیده نمی‌شد. پس از وعده اولیه مبنی بر اتمام پروژه در سال ۲۰۱۷، مقام‌ها آن را چندین‌بار به تعویق افکندند. این قطار آنقدر نقص‌دار است که به شکل تصادفی گاهی چیزی باارزش و به‌شدت نادر را ارائه می‌دهد. این قطار یک جعبه کسالت‌آور است که تبلیغات وای‌فای در آن دیده می‌شود؛ اما در واقع هیچ چیز ندارد. منافذ و راه‌های خروجی‌اش بسته است. بیرون از پنجره، زمین‌های مسطح گندم و آفتاب‌گردان بی‌وقفه تکرار و دیده می‌شوند. آنچه در ساعت اول می‌بینید همان چیزی است که به مدت ۹ ساعت دیگر می‌بینید. سرویس‌های کمی هستند که این‌گونه مانع حواس‌پرتی شما شوند؛ چون از بس هیچ‌چیز ندارند شما مجبورید حواستان جمع باشد تا مبادا اتفاقی بیفتد و زمانی که هیچ‌چیز کار نمی‌کند، ذهن شما کاملا حواس جمع می‌شود.
