دموکراسی خواهان میانمار در کدام زندان نگهداری می‌شوند؟
اکنون هم با کنترل مجدد ارتش میانمار پس از کودتای اول فوریه، این زندان پیر عصای دست کودتاچی‌ها در جهت سرکوب جنبش طرفدار دموکراسی در این کشور جنوب‌شرقی آسیا تبدیل شده است.
بنا به گفته سازمان‌های حقوق بشری، دولت کودتا یا خونتا ۴هزار و ۳۰۰ نفر را از اول فوریه دستگیر کرده است. نخستین مقصد دستگیر‌شدگان از ۵۶ زندان موجود در میانمار هم زندان «این‌سین» است. تلفظ مشابه اسم این زندان با کلمه انگلیسی «Insane» موجب شده است برخی آن را دیوانه‌خانه بخوانند.
در مصاحبه‌ای که روزنامه نیویورک‌تایمز با یک زندانبان بازنشسته و ۱۰ زندانی دیگر داشته، متوجه شده است که در این زندان شرایط به‌شدت غیرانسانی و وحشتناک است و به همین دلیل آن را بدنام‌ترین زندان این کشور می‌خوانند. بسیاری می‌گویند اگر نسل جدید نظامیان قصد داشته باشند در راس قدرت باقی بمانند، این زندان دوباره به همان شرایط سابق باز‌می‌گردد و زندانیان سیاسی جدید نیز باید متحمل آن شرایط وحشتناک شوند. بوکی که یکی از بنیان‌گذاران انجمن کمک به زندانیان سیاسی است و دو دوره هم در دهه۱۹۹۰ در زندان این‌سین زندانی بوده است، می‌گوید: «هم‌اینک نسبت به یک دهه پیش، تعداد زندانیان سیاسی افزایش یافته است.» او می‌افزاید: «اگر نتوانیم ارتش را برکنار کنیم و دموکراسی را برگردانیم، این زندانیان سیاسی مانند من آسیب خواهند دید.» در دوره اول حکومت نظامی، از سال ۱۹۶۲ تا ۲۰۱۱، سیستم کیفری اغلب هزاران زندانی سیاسی را همزمان در داخل این زندان نگه می‌داشته است.
در زندان این‌سین، اغلب آنها در سلول‌هایی که در مجاورت فاضلاب قرار داشت، نگه داشته می‌شدند و برای خواب نیز به آنها یک پتوی نازک می‌دادند و باید آنها روز زمین سفت می‌خوابیدند. جیره‌های غذایی‌شان اندک بود و عمده گوشتی که به آنها تعلق می‌گرفت ناچیز و بیشتر استخوان بود. در برنج‌هایشان هم شن و ماسه قاطی می‌کردند. زندانیان سیاسی می‌گویند آنها مکررا در این زندان کتک می‌خوردند و گاهی آنها را می‌سوزاندند و در برخی مواقع نیز شوک‌الکتریکی به آنها وارد می‌کردند. گاهی اوقات آنها مجبور می‌شدند در لانه‌های سگ بمانند یا اینکه باید در بین صخره‌ها می‌خزیدند.
بازجویان در هنگام بازجویی نیز نمک روی زخم زندانی‌ها می‌ریختند یا اینکه از طریق یک کیسه پلاستیکی که روی سر زندانی‌ها می‌کشیدند، آنها را تا مرز خفگی پیش می‌بردند یا اینکه کامل از حال می‌رفتند. نیروهای اطلاعاتی ارتش این کشور که از قدرت بالایی در ساختار ارتش این کشور برخوردار است، شبانه‌روزی زندانیان را شکنجه می‌کردند. سازمان عفو بین‌الملل در سال ۱۹۹۵ گزارش داد که زندانیان را با آهن‌پاره مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند و گاهی اوقات تا حد بیهوشی آنها را کتک می‌زدند.
آنگ‌سان‌سوچی، رهبر دوفاکتوی غیرنظامیان میانمار که در هنگام کودتا دستگیر شد، از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹ خود در این زندان به‌سر برده است. «یو وین‌تین»، یک روزنامه‌نگار و از بنیان‌گذاران حزب اتحادیه لیگ ملی آنگ‌سان‌سوچی، به مدت ۱۹ سال و تا پیش از سال ۲۰۰۸ که از زندان آزاد شد، در آنجا بوده است. او البته در سال ۲۰۱۴ فوت کرد اما هر دو توسط نظامیان در این زندان نگهداری می‌شده‌اند.
به‌رغم اینکه سوچی ۵سال قدرت را با نظامیان در این کشور شریک شد، اما این زندان هرگز تعطیل نشد و مخالفان دولت و نظامیان راهی این زندان می‌شدند. دو خبرنگار رویترز که کشتار مسلمانان روهینگیا را در ایالت راخین کشف کردند، بیش از ۱۶ ماه در آنجا بودند. امروزه نیز بیشتر خبرنگاران پشت دیوارهای این زندان در حبس به‌سر می‌برند.
در ماه مارس، مقامات ناتان ماونگ، شهروند آمریکایی و هانسار نایین، از بنیان‌گذاران سایت خبری آنلاین «KamayutMedia» را دستگیر کردند.
کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران می‌گوید، پیش از اینکه راهی این‌سین شوند، برای چند هفته در نزدیکی مرکز بازجویی‌های ارتش این کشور نگهداری می‌شدند و بارها هم تا سر حد مرگ کتک خوردند. گاهی اوقات مجبور می‌شدند در حالی که دستان‌شان از پشت بسته است، با زانو روی یخ بنشینند. آنها متهم به تضعیف ارتش شده بودند.
شاون کریسپین نماینده ارشد جنوب شرق آسیا در این گروه گفت: «آزار و اذیت خانواده‌های آنها غیرقانونی است اما آنها خانواده‌هایشان را هم تحت آزار و اذیت قرار داده‌اند.» در گزارش دیگر آمده است که یک روزنامه‌نگار آمریکایی دیگر به نام دنی فنستر که سردبیر وبگاه فرانتی‌یر میانمار بود، در فرودگاه یانگون و هنگام ترک این کشور دستگیر شده است. همسر او می‌گوید که روز جمعه به او وعده داده شد که می‌تواند همسرش را امروز، دوشنبه ببیند.
روز جمعه، وزارت امور‌خارجه گفت که به‌شدت از بازداشت دو روزنامه‌نگار آمریکایی نگران است و از رژیم میانمار هم خواست که آنها را آزاد کند. گفته می‌شود مقامات کنسولی اجازه ملاقات با آقای فنستر را ندارند. وزارت امور‌خارجه با استفاده از نام قبلی میانمار گفت: «بازداشت دانیل و ناتان، و همچنین دستگیری و استفاده از خشونت توسط ارتش برمه علیه سایر روزنامه‌نگاران، حمله غیرقابل قبول به آزادی بیان در برمه است.»
یوکی کیتازومی، دیگر روزنامه‌نگاری که ژاپنی است، در این زندان نگهداری می‌شده است. او متهم به ترویج و انتشار اخبار غلط بود اما در اوایل ماه مه از این کشور دیپورت شد. از دیگر کسانی که اکنون در زندان هستند، می‌توان به تورا اونگ کو، وزیر امور مذهبی و فرهنگ که برکنار شده است و شان‌ترنل استرالیایی که مشاور اقتصادی خانم آنگ‌سان‌سوچی بود، اشاره کرد. وقتی آنگ‌سان‌سوچی در راس دولت غیرنظامی بود، شرایط زندان کمی بهبود پیدا کرد. زندانی‌ها اجازه پیدا کردند تلویزیون ببینند یا اینکه کتاب داشته باشند. کمیته بین‌المللی صلیب سرخ هم یک مرکز بازدید از خانواده جدید ایجاد کرد اما اوضاع به سرعت در حال خراب‌شدن بوده و این زندان در حال بازگشت به گذشته تاریک خود است.
