شعار «اول ایتالیا» در کمپین سالوینی
فوری‌ترین پاداش، انتخابات ۲۶ می پارلمان اروپاست که پوپولیست‌ها در اتحادیه اروپا آن را فرصتی برای آزمون توانایی خود می‌نگرند. سالوینی امیدوار است که حزب دست راستی و سرسخت او به «یکی» از بزرگ‌ترین نیروها – اگر نه بزرگ‌ترین نیرو- در این نهاد منتخب و محبوب اروپایی تبدیل شود. اما پیروزی در آنجا یک گام به سوی «جایزه بزرگ» خواهد بود: یعنی به‌دست آوردن نفوذ کافی برای متوقف کردن ائتلاف به‌شدت ناجور و شکننده و زمینه‌سازی برای انتخابات جدید در داخل یعنی همان جایی که وی درصدد تغییر زمین بازی و شکل بخشیدن دوباره به سیاست است. سالوینی در میان مردم در تارکوینیا گفت: «همان‌طور که مادر بزرگم گفت، اگر این شرکت مشکوک باشد بهتر است تنهایش بگذاریم.» این همه آن چیزی نبود که سالوینی به جمعیت گفت. مهاجرت، تجارت و امنیت همه مشکلات دیگر در صورتی حل خواهند شد که رای‌دهندگان او و حزبش را به بروکسل بفرستند. سالوینی گفت: «اگر شما حزب ما را در انتخابات ۲۶ می انتخاب کنید، به بروکسل خواهیم رفت و کشاورزی ایتالیا را باز می‌گردانیم؛ کشاورزی‌ای که طی سال‌های اخیر از سوی غلات کانادایی، برنج کامبوجی، گوجه‌فرنگی مراکشی، پرتغال تونسی و روغن زیتون از دیگر بخش‌های جهان قتل‌عام شده است. ما برای فرزندانمان خواهیم جنگید تا محصولات ایتالیایی بخورند و بیاشامند. این به اروپا بستگی دارد.»
گزارشگر نیویورک‌تایمز به نقل از سالوینی می‌افزاید شهرها باید بیش از آنکه به «پناهجویان» مسکن و مزایا دهد به مردم خود و ایتالیایی‌ها برسد. او از رفتار خود در قبال مسدود کردن ورود کشتی پناهجویان دفاع کرد و گفت: «آنها می‌گویند از جنگ گریخته‌اند اما در تارکوینیا با کلاه بیس‌بال و تلفن همراه و تی‌شرت، مواد مخدر در پارک‌ها می‌فروشند.» وزیر کشور ایتالیا در تجمع هواداران خود همچنین آن دسته از منتقدانی که او را «نژادپرست، فاشیست، پوپولیست، دیگر هراس و ...» می‌خوانند به باد تمسخر گرفت. سالوینی می‌گوید می‌خواهد «ابتدا زنان و مردان ایتالیایی را در اولویت قرار دهد.» او معتقد است که ایتالیا در یک وضعیت اضطرار دوگانه است: مواد مخدر و جرائم جنسی. حضور در خیابان تنها کارزار او نیست. سالوینی در بحث‌های تلویزیونی، فیس‌بوک و دیگر صحنه‌ها هم حضور دارد و گویی تمام اینها برای او کارگر افتاده است.
ماتئو سالوینی به این هم بسنده نکرده است. او چند روز پیش اعلام کرد تصمیم دارد با طرح لایحه‌ای، کشتی‌های امدادی حامل پناهجویان به بنادر این کشور را به پرداخت جریمه مجبور کند. مبلغ این جریمه با درنظرداشت تعداد مهاجران هر کشتی بین ٣٥٠٠ تا ٥٥٠٠ یورو برای هر پناهجو خواهد بود. درحالی‌که چیزی به برگزاری انتخابات نمایندگان پارلمان اروپا باقی نمانده، ماتئو سالوینی، از هر فرصتی برای اظهارات تکان دهنده علیه مهاجران استفاده می‌کند. او سال گذشته بنادر ایتالیا را به روی کشتی‌های نجات بست و آنها را متهم به همدستی با قاچاقبران انسان کرد. اما این بار می‌خواهد امدادگران را به پرداخت جریمه مجبور کند. سازمان‌های امدادی حمایت از مهاجران از این طرح سالوینی شدیدا انتقاد کرده‌‌اند. یک مسوول پزشکان بدون مرز می‌گوید: «این طرح بی‌معنی است، مثل اینکه شما بخواهید آمبولانس‌هایی که بیماران را به بیمارستان انتقال می‌دهند جریمه کنید.» رویکرد تند و تیز سالوینی علیه مهاجران تا جایی پیش رفت که حتی یک بار ادعا کرد که یک کشتی باری که در تلاش بوده مهاجران را نجات دهد و آنها را دوباره به سواحل لیبی برگرداند در حدود شش مایلی ساحل، مهاجران کنترل این کشتی را به دست گرفته و مسیر آن را به سمت مالت یا لامپدوزا تغییر دادند. او اعلام کرد که این اولین بار است که مهاجران یک کشتی را می‌ربایند و به همین دلیل «آنها مهاجر نیستند بلکه دزدند.»
با این حال، کارشناسان می‌گویند سالوینی از یک نیروی سیاسی حاشیه‌ای به قوی‌ترین نیروی سیاسی در ایتالیا و در اروپا تبدیل شده است. رقابت‌های زیادی باید صورت گیرد تا مشخص شود چه کسی حکومت خواهد کرد. منتقدان می‌گویند سالوینی از زمان به دست گرفتن قدرت در ژوئن گذشته به ندرت در محل کار خود حضور داشته است. حضور او به قدری کم شده که گفته شده متوسط حضور او در محل کار ۱۰ روز در ماه است و از میان آرایی که در سنا داده می‌شود (او عضو سنا هم هست) در کمتر از ۲ درصد رای داده است. به عبارت دیگر، از ۳۲۸۶ رایی که داده شده او فقط ۵۷ رای داده است. سرمقاله روزنامه «لا رپوبلیکا» هم در هفته‌ای که گذشت او را «وزیر فراری از کار» نامید و گفت در چهار ماهه اول سال‌جاری او فقط ۱۷ روز کامل را در وزارتخانه خود بوده اما در ۲۰۰ رویداد در سراسر کشور شرکت کرده است. استفاده سالوینی از هلی‌کوپتر یا هواپیمای پلیس برای حضور در آن رویدادها به مساله‌ای تبدیل شده که منتقدان همواره به او می‌تازند. او در میان خیل هواداران خود می‌گفت: «من همواره از صبح تا شب به اینترنت وصل هستم و تمام امور وزارتخانه را به‌صورت زنده دنبال می‌کنم.» آنچه روشن است این است که سالوینی به‌طور خستگی‌ناپذیری مبارزه می‌کند، ترس از مهاجران و خشم از بروکسل را دامن می‌زند و دامنه نفوذ خود را به مناطق شمالی و مناطق جدایی طلب در جنوب می‌کشاند.
ارسال نظر