سرمقاله دیگر به وضعیت سیاست اروپا و بریتانیا که تحت‌الشعاع برگزیت قرار گرفته اختصاص یافته است. نتیجه رفراندوم جدایی بریتانیا از اتحادیه اروپا یا همان برگزیت، یک درخواست ناامیدانه برای ایجاد اصلاحات گسترده بود، درخواستی که دولت ترزا می‌نتوانست به آن پاسخگو باشد. اکونومیست نوشت: محافظه‌کارانی که هفته آینده در بیرمنگام نشست خواهند داشت، در مورد مساله اروپا و برکناری نخست‌وزیرشان به‌شدت اختلاف‌نظر دارند. رفراندومی که دو سال پیش برگزار شد، به احزاب بریتانیا به‌طرز بی‌سابقه‌ای انرژی بخشید و بر آتش مباحثات بر سر هر موضوعی دامن زد.

به هر حال اما به‌نظر می‌رسد سیاستمداران درباره سمت و سوی حرکت بریتانیا پس از ترک اروپا تفکر خود را آغاز کرده‌اند. در این بین حزبی که بتواند پاسخ‌های متقاعدکننده‌ای برای جناح‌های چپ و راست ارائه کند، خواهد توانست برای سال‌ها بر عرصه سیاست بریتانیا حکمرانی کند. در پی سرکشی‌ای که به برگزیت منجر شد، خیزش جنبش‌های پوپولیستی در کشورهای دیگر رخ داد و به همین دلیل ایده‌هایی که در بریتانیا پاگرفت، می‌تواند به‌خوبی منتشر شود. برخی از این ایده‌ها امیدبخش اما برخی دیگر به شدت خطرناکند.

ترزا می‌ که در سال ۲۰۱۶ نخست‌وزیر انگلستان شد، به رای‌دهندگان اطمینان داد که فریادهای آنان را شنیده است و نوید نوسازی ساختار «نیروهای لیبرالیسم و جهانی‌شدن» را داد، نیروهایی که سراسر جهان غرب را تحت سلطه گرفته است. ترزا می ‌اما نتوانست به وعده خود عمل کند. وقتی که در ماه مارس آینده روز اجرای برگزیت فرا رسد و بریتانیا با یک توافق بد یا حتی بی هیچ توافقی به اجرا درآید، اگر به مطالبات برای تغییرات انقلابی پاسخ داده نشود، مطالبات بیش از هر زمان دیگری قدرت خواهند گرفت. نکته هشداردهنده این است که پایگاه سیاسی‌ای که بیش از سایرین آمادگی پاسخگویی به این مطالبات را دارد، حزب کارگر است که بیشتر و با اطمینان بیشتری به چپ متمایل است. بسیاری از ایده‌های مانیفست این حزب که در سال گذشته به نمایش گذارده شد، نمایانگر سیاست‌های قدیمی است، سیاست‌هایی از جمله ملی‌سازی دوباره خط‌آهن که البته پاسخگوی مطالبات جدید نیست.

به‌نظر می‌رسد بریتانیا سرانجام به مبارزه مطالباتی که حاصل رفراندوم برگزیت بود، رسیده است. این می‌تواند فرصت‌های بسیاری پدید آورد اما در عین حال ریسک‌های فراوانی در پی دارد. زمان آن فرا رسیده است آنهایی که آینده به تصویر کشیده شده توسط حزب کارگر را نمی‌پسندند، درباره آینده‌ای که خود می‌خواهند به تصویر کشند، به خوبی فکر کنند.