اپوزیسیون در آمریکا درحال چرخش به چپ است
شورش سوسیالیست‌ها در حزب دموکرات
برای ریچل کانر، فصل انتخابات سال ۲۰۱۸، لحظه‌ای شگفت‌انگیز و الهام‌بخش به‌شمار می‌آید. خانم کانر، یک فعال اجتماعی ۲۷ساله است که در سال ۲۰۱۶ رای خود را به هیلاری کلینتون داد که از نظر مرام و مشی لیبرال‌تر از برنی سندرز به‌حساب می‌آمد، درحالی‌که همتایانش حامی برنی سندرز بودند. اما کانر رویه خود را برای انتخابات فرمانداری عوض کرد و به این نتیجه رسید که دموکرات‌ها تنها می‌توانند با پیام‌های جسورانه در باب مسائلی مانند مهاجرت و سلامت عمومی پیروز شوند. بنابر این او روز چهارشنبه دو جوان دیگر از جمله عبدالعزیز السید که ۳۳ ساله بوده را در فهرست قرار داده است تا در رقابت سخت انتخاباتی میشیگان برای فرمانداری حاضر شود تا در صورت پیروزی به نخستین فرماندار مسلمان در تاریخ ایالات‌متحده تبدیل شود. به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، کانر به رهبران دموکرات گفته است: زمان آن فرا رسیده که آنها از خواب بیدار شوند و توجه کنند که مردم چه می‌گویند و چه می‌خواهند. او می‌افزاید: خط‌مشی‌های پیشروانه زیادی وجود دارد که دموکرات‌ها آنها را به کناری گذاشته یا توجه کمی داشته‌اند. اما رای افرادی مانند کانر از توان و نفوذ کافی برای تاثیرگذاری در انتخابات درونی دموکرات‌ها برخوردار نبوده، یا دست‌کم فعلا نیست. اما آنها با سرعت بالا در اقصی‌نقاط آمریکا درحال رشد سریع هستند و از آنجا که رای‌دهندگان جوان دیگر به خط‌کشی‌های سنتی در سیاست آمریکا اعتقاد ندارند، این دسته به‌عنوان یک نیروی اخلالگر در انتخابات ملی محسوب می‌شوند. این رای‌دهندگان با انرژی به منظور مقابله با ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ وارد کارزار شدند و از این‌رو باید نسبت به خط‌مشی‌های لیبرالی در داخل حزب خود بی‌رحم‌تر و سخت‌گیرتر ظاهر شوند. در این راستا به‌نظر می‌رسد بسیاری در درون حزب دموکرات روی خط‌مشی‌های پیشروانه متمرکز شدهاند تا به این طریق در انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره جمهوری‌خواهان را شکست دهند.
به گفته برخی اما هنوز میزان تاثیر آنها برای انتخابات سال ۲۰۱۸ بالا نیست اما به نظر می‌رسد که نفوذشان در حزب درحال افزایش است. در بررسی‌هایی که در درون حزب دموکرات به‌عمل آمده است، تنها یک‌ششم از این افراد یاغی و شورشی شناخته شدهاند. از میان ۳۰۵ نامزد تنها ۵۳ تن از آنها توسط دموکرات‌های عدالت‌جو، پیشرو و کسانی که خواهان تغییرات انقلابی هستند مورد تایید واقع شدهاند. رای‌دهندگانی که در سمت چپ حزب دموکرات قرار دارند، تاثیر زیادی بر گفت‌وگوی سیاسی ملی داشته‌اند. سیاست‌های داخلی حزب دموکرات را به بحث و گفت‌وگو گذاشته و فشار را بر رهبران پشت‌پرده این حزب افزایش داده‌اند. مارک بروئر، یکی از مدیران سابق حزب دموکرات در میشیگان می‌گوید: انرژی پیشروانه درحال درنوردیدن کل ایالات‌متحده آمریکا است. البته خود بروئر از گرچ ویتمر که یکی از نمایندگان سابق سنا بوده و برای انتخابات فرماندار شرکت کرده است، پشتیبانی و در این زمینه تصریح می‌کند: ایدئولوژی دموکرات‌های حاضر در میشیگان کلا فرق دارد و از چپ‌ها نباید انتظار داشت که در اینجا به راحتی پیروز شوند.
بروئر هشدار می‌دهد: در اینجا تعداد زیادی دموکرات میانه‌رو و حتی محافظه‌کار وجود دارد. برای دموکرات‌ها سخت است که در اینجا ائتلاف را حفظ کنند و این چالش همواره در میشیگان وجود داشته است. فعالان پیشرو در میشیگان پیشتر در یک انتخابات درونی شکست سختی خوردند. بدنه اصلی در کنوانسیون حزب، از پت مایلز، دادستان سابق که برای دادستانی کل حضور پیدا کرده بود و پشتیبانی حزب کارگر را داشت حمایت نکردند و در مقابل از دینا نسل، وکیل دیگر که مخالف ازدواج همجنس‌گرایان بود حمایت کردند. این درحالی است که پیشروان جوان در داخل حزب در سایر نقاط توانسته‌اند اختلالاتی را در درون حزب دموکرات ایجاد کنند و رهبران این حزب را به چالش بکشند. آنها در پنسیلوانیا و مریلند نامزد موردنظر بدنه اصلی دموکرات‌ها را بیرون کردند و در نیویورک که توسط بخش ملی‌گرای حزب کاندیدا شده بود را نپذیرفتند. در مریلند آنها توانستند یک دموکرات قابل‌احترام به نام بن جلس را انتخاب کنند که در انتخابات درون حزبی ریاست‌جمهوری از برنی سندرز و برنامه سلامت عمومی‌اش دفاع کرده بود. در نیویورک نیز آنها جوان سوسیالیست ۲۸ سالهای به نام اوساسیو کورتز را جایگزین جوزف کرولی کردند که در مجلس نمایندگان آمریکا در حزب دموکرات نفر چهارم حزب به‌حساب می‌آید.
درحالی‌که دو ماه به فصل انتخابات درون حزبی باقی مانده است، پیشروان حزب دموکرات می‌توانند رقبای سختی برای لیبرال‌های حزب به‌حساب آیند یا حتی اگر نتوانند نامزد موردنظر خود را انتخاب کنند، می‌توانند رهبران سنتی این حزب را وادار کنند تا برای پیروزی به سمت چپ حزب متمایل شوند. افزون بر السید، شورشی‌های دیگری نیز برای انتخابات فرمانداری در فلوریدا و نیویورک وجود دارند. برای انتخابات سنا نیز در دله‌ور و برای مجلس نمایندگان در ماساچوست، کانزاس و میسوری نیز این یاغی‌ها دست پر دارند. به‌نظر می‌رسد در حزب دموکرات فشار نسل جدید، قدیمی‌های این حزب را بر لبه پرتگاه قرار داده است. آنها نه‌تنها از سالهای میانه‌روی بیل کلینتون حمایت نمی‌کنند، بلکه نظر مساعدی نیز بر روی لیبرالیسم اجماع‌محور باراک اوباما ندارند. این درحالی است که رابرت گیبس، سخنگوی باراک اوباما از چپ‌های حرفه‌ای می‌گوید که به اوباما فشار آوردند تا برنامه سلامت عمومی مانند آنچه در کانادا حاکم است را در آمریکا پیاده کند. این نگرش حتی الان منسوخ است و پیشروان گامی فراتر نهاده‌اند. کورنی جانسون، سخنگوی پیشروان در شورای نیویورک که از کرولی به‌جای اوساسیو حمایت کرده است به دموکرات‌ها هشدار داده است تا در فرآیند‌های تازه سیاسی خود باید خشم، ترس و ناامیدی افراد حزب خود را به رسمیت بشناسند. جانسون ۳۶ ساله می‌گوید: بسیاری از این پیشروان جوان هستند و حتی در دوره اول باراک اوباما برخی از آنها نمی‌توانستند رای دهند اما حالا این لحظه برای آنها است. اجازه بدهید ما کشورمان را پس بگیریم. البته برخی از دموکرات‌ها برای رهایی از دست پیشروان حزب به چپ‌های ملایم‌تر دل بسته‌اند، درحالی‌که جمهوری‌خواهان در پی حفظ برتری عددی خود در کنگره هستند و این چپ‌های جوان تندرو هستند که شانس پیروزی در مقابل محافظه‌کاران را دارند. در این شرایط برخی دموکرات‌های ملی‌گرا نیز روی افرادی مانند السید نظر مساعدی ندارند و خواهان افراد میانه‌روتری هستند. آنها استدلال می‌کنند که چندین پیروزی دموکرات‌ها بعد از سال ۲۰۱۶ توسط کانی رقم خورده است که با استانداردهای سنتی حزب دموکرات سازگار بوده‌اند. با این حال استدلال دیگری وجود دارد که برای مقابله با راست‌های تندرو که حامی ترامپ هستند باید از نیروهای پیشرو برای انتخابات حمایت کرد. آنها توانسته‌اند پس از انتخابات سال ۲۰۱۶ وزن خود را در حزب افزایش دهند.
ارسال نظر