نگاهی به آمار تولید شرکت‌های خودروساز که توسط وزارت صمت منتشر می‌شود، گویای این نکته است که در چند ماه اخیر محصولاتی مانند رنو، سراتو، برلیانس، دانگ فنگ و آریو در چند نوبت از خطوط تولید خارج شده ، اما چندی بعد بار دیگر دو خودروساز بزرگ کشور تولید این بخش از محصولات مونتاژی خود را( هر چند به‌صورت خیلی محدود) از سر گرفتند. آنچه از سوی خودروسازان عنوان شده ادامه تولید این محصولات به واسطه بومی‌سازی در تولید قطعات و همچنین ترخیص قطعات از گمرکات کشور، امکان‌پذیر شده است.

اما ادامه روند تولید این محصولات در حالی است که مشخص نیست آیا بومی‌سازی با توافق شرکای بین‌المللی شرکت‌های خودروساز بوده یا اینکه خودروسازان بدون مجوز از شرکای بین‌المللی بالاجبار این مسیر را انتخاب کرده‌اند؟  در این زمینه واضح است که خودروسازان دانش فنی برای تولید قطعات بومی‌شده را در اختیار ندارند. از این رو برای جبران این نقص زنجیره تامین خودروسازان تلاش می‌کند از طریق مهندسی معکوس بر این چالش فائق‌ آید. بی‌تردید استفاده از مهندسی معکوس در شرایط فعلی می‌تواند تداوم حضور محصولاتی را که امکان تولید آنها در شرایط تحریمی وجود ندارد، ممکن کند؛ اما بحث کیفی این دست خودروها روی دیگر سکه است که باید سیاست‌گذار کلان خودرو نسبت به آن وسواس داشته باشد.