تحلیل محبعلی از آینده تنش‌های تهران و لندن
به نظر می‌رسد تنها دولت بریتانیا در تحولات آتی بعد از آزادی «گریس- ۱» دخیل نیست، بلکه در کنار لندن، اراده آمریکا و ترامپ نیز باید مورد توجه قرار گیرد. دولت آمریکا قبل از رفع توقیف نفتکش ایرانی تمام تلاش خود را به کار گرفت تا حکومت خودمختار جبل‌الطارق، زمان توقیف نفتکش «گریس-۱» را تمدید کند. لذا به‌نظر می‌رسد در مقطع جدید نیز واشنگتن تلاش خواهد کرد، این مساله تاثیر عمیقی بر تنش‌زدایی جامعه جهانی با ایران نداشته باشد. در سطح دوم نیز آزادی نفتکش از جبل‌الطارق، موضوعی بود که سه نیروی ایران، آمریکا و انگلیس بر سر آن در کشمکش بودند و به‌طور حتم معادلات آتی در سطح تنش‌های میان این سه بازیگر تاثیری عمیق بر معادلات منطقهای بر جای خواهد گذاشت.»
رفع بحران
در ادامه این کارشناس مسائل بین‌الملل در پاسخ به این پرسش که آیا رفع توقیف «گریس-۱» آغازگر عصری جدید در مناسبات میان تهران با لندن خواهد بود یا خیر، تاکید کرد: «نباید به کلیت مساله خوش‌بین بود، در ایده‌آل‌ترین حالت، مساله را می‌توان رفع یک بحران جدی در مناسبات دو طرف ارزیابی کرد. در مقطع کنونی، محتمل‌ترین امکان بعد از به قدرت رسیدن «بوریس جانسون» نزدیکی و همگرایی با آمریکا در سطح جهانی است. انگلیس در موقعیتی که درصدد خروج از اتحادیه اروپا است به نزدیکی با واشنگتن نیاز مبرم دارد. با این اوصاف می‌توان گفت، لندن حاضر به تقابل و هزینه دادن در برابر آمریکا برای برقراری مناسبات گسترده با تهران نیست و عصری جدید را در مناسبات میان ایران و بریتانیا حداقل در کوتاه‌مدت شاهد نخواهیم بود.» همچنین، مدیرکل سابق خاورمیانه وزارت‌خارجه نسبت به تاثیر آزادسازی نفتکش ایرانی بر آغاز گفت‌وگوهای منطقهای اظهار کرد: «چگونگی حل‌وفصل مساله بسیار مهم به نظر می‌رسد. همچنین، در نظر گرفتن ابعاد مختلف موضوع و ربط دادن آنها به یکدیگر نیز بسیار قابل تامل است. واقعیت این است که در ارتباط با موضوع آغاز گفت‌وگوهای منطقهای، به ویژه میان ایران با عربستان و امارات، راهبرد آمریکا و متغیر سیاست‌های دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری این کشور اهمیت قابل توجهی دارد. در حقیقت، رفع توقیف نفتکش ایرانی را می‌توان عاملی ایجابی برای آغاز گفت‌وگوها ارزیابی کرد اما اراده آمریکا در این میان نقشی اساسی خواهد داشت. اگر واشنگتن راهبرد نرمش در برابر تهران را در پیش بگیرد، طبیعی است که ریاض و ابوظبی به سمت مذاکره با ایران گرایش پیدا خواهند کرد اما اگر ترامپ به راهبرد فشار حداکثری خود، نسبت به تهران ادامه دهد، امکان مذاکرات جدی سلب خواهد شد. از طرف دیگر، در صورت وقوع درگیری میان ایران و آمریکا بیشترین ضرر نصیب عربستان و دیگر کشورهای صادر‌کننده نفتی واقع در جنوب خلیج‌فارس خواهد شد. در چنین فضایی آنها نسبت به احتمالات پیش‌رو نگرانی‌های خاص خود را دارند و این امکان وجود دارد که در فضای کاهش بحران‌ها در منطقه مذاکرات حداقلی را با ایران آغاز کنند.» محبعلی در ارتباط با راهبرد مناسب ایران در قبال آزادسازی «گریس- ۱» بر این باور است که «آزادسازی نفتکش ایرانی و حل‌وفصل بحران میان لندن و بریتانیا در نتیجه فعل‌وانفعالات دیپلماتیک انجام گرفت. چگونگی رفع توقیف نفتکش ایرانی، همان‌گونه که حسن روحانی نیز تاکید کرد می‌تواند به آزادسازی نفتکش انگلیسی منجر شود. بر اساس همین منطق، اقدام متقابل ایران برای آزادی نفتکش انگلیسی، می‌تواند رغبت لندن برای تشکیل و حضور در ائتلاف دریایی خلیج‌فارس را کاهش دهد. لذا اتخاذ چنین اقدامی مناسب‌ترین راهبرد برای جمهوری اسلامی ایران با توجه به وضعیت تحولات جهانی است.»
ارسال نظر