پیش‌بینی‌هایی که براساس گزارش‌های معتبر جهانی صورت گرفته‌اند، حاکی از آن هستند که سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های حمل‌ونقل با نرخ متوسط سالانه ۵ درصد تا سال ۲۰۲۵ و در سراسر جهان رشد می‌کنند. با این حال، نرخ رشد سرمایه‌گذاری در نقاط مختلف متفاوت خواهد بود. برای مثال، مطابق گزارش سازمان پی‌دبلیو ‌سی، آفریقای جنوب صحرا پیشتاز سریع‌ترین نرخ رشد با ۱۱ درصد خواهد بود. این درحالی است که منطقه آسیا-اقیانوسیه همچنان با اختلاف زیاد به‌عنوان بزرگ‌ترین بازار زیرساخت‌های حمل‌ونقل باقی می‌ماند و سرمایه‌گذاری آن از حدود ۵۵۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۴ به حدود ۹۰۰ میلیارد دلار تا سال ۲۰۲۵ خواهد رسید. از سوی دیگر، با توجه به وضعیت اقتصادی اروپای غربی، انتظار می‌رود زمان زیادی طول بکشد تا سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های حمل‌ونقل این منطقه بهبود یابد و تنها در حدود سال ۲۰۲۲ به مقدار سال ۲۰۰۸ که بحران اقتصادی جهانی رخ داد، می‌رسد. علاوه بر اختلاف رشد مناطق در حوزه حمل‌ونقل، بخش‌های مختلف حمل‌ونقل نیز رشدهای متفاوتی خواهند داشت که براین اساس مشخص می‌شود بخش ریلی پس از بخش جاده‌ای اهمیت زیادی دارد.

  مقایسه رشد بخش ریلی با سایر وسایل حمل‌ونقل

نگاهی به زیربخش‌های این سرمایه‌گذاری حاکی از آن است که رشد سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های بنادر حدود ۸/ ۵ درصد در سال تا سال ۲۰۲۵ رشد خواهند کرد و این مقدار در بخش حمل‌ونقل هوایی به ازای هر سال تنها ۶/ ۲ درصد خواهد بود. بخش حمل‌ونقل جاده‌ای نیز بزرگ‌ترین حوزه سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها را در اختیار خواهد داشت که یکی از دلایل عمده آن افزایش رفاه در برخی کشورها و نیز گسترش مالکیت خودرو در کشورهای درحال توسعه است. با این همه، بخش ریلی در کشورهایی که اقتصاد پیشرفته‌ای دارند، به‌خصوص در اروپای غربی، رشد خوبی را پشت‌سر خواهد گذاشت. برای مثال در بازارهایی نظیر اروپای غربی نگاه مثبتی نسبت به حمل‌ونقل عمومی ایجاد شده است. افزون بر این قطارهای پرسرعت در کشورهایی مانند بریتانیا و اسپانیا درحال گسترش هستند که خود به سرمایه‌گذاری‌ها در زیرساخت‌های این حوزه می‌افزایند. براساس این گزارش، در آسیا و خاورمیانه، پس از بخش حمل‌ونقل جاده‌ای، بخش ریلی بیشترین سرمایه‌گذاری را در حوزه زیرساخت‌های حمل‌ونقل خواهد داشت.

  رشد براساس منطقه

سرمایه‌گذاری در بخش زیرساخت‌های ریلی در اروپا پس از شش سال رکود، از سال ۲۰۱۶ رو به رشد گذاشته است و تا سال ۲۰۲۵ رشد خوبی را خواهد داشت. با این حال، روی هم رفته سهم اروپای غربی از نظر مخارج در زیرساخت‌های حمل‌ونقل جهانی، تغییر چندانی نخواهد یافت و در سال ۲۰۲۵ به ۱۰ درصد خواهد رسید. این مقدار در سال ۲۰۱۴ حدود ۱۱ درصد بود. در آمریکای شمالی یعنی آمریکا و کانادا حمل‌ونقل ریلی چندان اقبالی نخواهد داشت و عمدتا توسعه بخش جاده‌ای تا سال ۲۰۲۵ مدنظر خواهد بود. انتظار می‌رود سرمایه‌گذاری در حوزه زیرساخت‌های ریلی در این منطقه به‌طور متوسط سالانه ۳ درصد رشد کند. با این حال سهم آمریکای شمالی نیز در مخارج حمل‌ونقل در جهان کاهش خواهد یافت و از ۱۴ درصد در سال ۲۰۱۴ به ۱۱ درصد در سال ۲۰۲۵ خواهد رسید. به‌رغم این کاهش در کشورهای پیشرفته، توسعه گسترده شبکه‌های حمل‌ونقل گوناگون در بسیاری از کشورهای آسیا- اقیانوسیه ادامه خواهد یافت.

گسترش شدید شهرنشینی، افزایش ثروت در کشورهای آسیایی و عواملی از این قبیل عامل رشد حمل‌ونقل به‌طور عام و به‌طور خاص حمل‌ونقل ریلی در کشورهای این منطقه خواهند بود. انگیزه سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی نیز در کشورهای این منطقه به دلایلی که در بالا گفته شد، رو به افزایش است که حمل‌ونقل ریلی و مترو را نیز در بر می‌گیرد. در آمریکای لاتین به دلایلی نظیر افزایش سطح ثروت و مالکیت خودرو بیشتر توسعه به سمت حمل‌ونقل جاده‌ای خواهد بود و بخش ریلی در درجه بعدی اهمیت قرار می‌گیرد. در منطقه خاورمیانه نیز میزان سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های جاده‌ای تا سال ۲۰۲۵ بیش از سایر بخش‌ها است اما بخش ریلی پس از آن قرار می‌گیرد و بخش حمل‌ونقل هوایی نیز با فاصله‌ای اندک پس از ریلی جای می‌گیرد. در نهایت بنادر کمترین سرمایه‌گذاری را در میان زیرساخت‌های حمل‌ونقل در خاورمیانه خواهند داشت. کشورهای اروپای شرقی و جمهوری‌های سابق شوروی نیز سرمایه‌گذاری بسیار کمی در آینده روی صنعت هوایی و حمل‌ونقل بنادر خود خواهند کرد و عمده تلاش خود را به بخش حمل‌ونقل جاده‌ای و ریلی معطوف کرده‌اند.

حمل و نقل ریلی